واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > عبدالهی، شیرزاد - شیرزاد عبدالهی روسیه، چین و ونزوئلا ممکن است از نظر سیاسی و اقتصادی برای کشور ما مفید باشند، اما در دنیا جایگاه علمی معتبری ندارند و خود مصرف کننده دست دوم تولیدات علمی غرب هستند. دل بستن به سراب مبادلات علمی و دانشگاهی با این گونه کشورها ما را به قهقرا می برد. در همکاری های علمی و دانشگاهی نباید دنباله رو سیاست های متغیر و روزمره باشیم. به گزارش ایلنا، معاون وزیر علوم از کاهش همکاری با دانشگاههای اروپا و افزایش رابطه با چین، روسیه و ونزوئلا خبر داد و گفت:" نگاه وزارت علوم در بحث همکاریهای علمی و بینالمللی مبتنی بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است و نگاه ما به کشورهایی همچون ونزوئلا، چین و روسیه نگاه علمی و سیاسی است." وی در خصوص همکاریهای علمی با کشور ونزوئلا گفت:" کشور ونزوئلا در برنامههای دولت نهم مورد اولویت قرار گرفت و در حال حاضر دانشگاههای این کشور از سوی وزارت علوم ارزیابی شده و در بسیاری از رشتهها دارای اعتبار بینالمللی هستند." در رتبه بندی علمی دانشگاه های دنیا، بهترین ها در آمریکای شمالی و اروپای غربی قرار دارند. طبق رنکینگ های معتبر درمیان ده دانشگاه برتر دنیا 6 تا در ایالات متحده و 4 تا در انگلستان هستند و 80 درصد از صد دانشگاه برتر دنیا در اروپای غربی و آمریکای شمالی قرار دارند. حتی تک دانشگاه های کشورهای سنگاپور، مالزی، چین، تایوان، هنگ کنگ که در میان یکصد دانشگاه برتر دنیا قرار دارند، دارای شاکله غربی هستند و به هیچ روی رنگ و بوی محلی و بومی ندارند. این واقعیت ها باید انگیزه ما را برای دست یابی به پیشرفت علمی را دو چندان کند. اعتراف به برتری علمی دانشگاه های غربی به معنای تائید سیاست های دولت های غربی نیست. آنها در حوزه سیاست و اقتصاد تابع منافع کشورهای خودشان هستند و سیاستمداران ما هم باید از منافع ملی کشور مان دفاع کنند. در تعارض بین منافع کشورها البته همه ما باید از منافع ملی کشور خود یک پارچه دفاع کنیم. ما با دولت های غربی مشکلات سیاسی و اقتصادی داریم، اما اگر در مبادلات علمی، دنباله رو دیپلماسی و سیاست باشیم و سطح مبادلات علمی ایران با مراکز علمی و دانشگاهی معتبر دنیا را تنزل دهیم، دچار زیان می شویم و جایگاه علمی دانشگاه های ما از این که هست پایین تر می آید. کشورهایی مانند روسیه، چین و ونزوئلا ممکن است از نظر سیاسی برای کشور ما مفید باشند، اما در دنیا جایگاه علمی معتبری ندارند و خود مصرف کننده دست دوم تولیدات علمی غرب هستند. در شان جامعه علمی و دانشگاهی کشور ما نیست که در تراز چنین کشورهایی طبقه بتدی شود. در تمام کشورهایی که آموزش و علم و هنر زیر سیطره و کنترل دولت قرار گرفته، آن کشورها از نظر آموزشی، علمی و هنری دچار پسرفت شده اند. افق سیاست کوتاه اما افق روابط علمی بلند است. باید بخش های مختلف را از هم تفکیک کرد و کار هر بخشی را باید به افراد کاردان همان بخش سپرد. اینکه ما در بحث همکاری های علمی و دانشگاهی تابع الزامات سیاست خارجی باشیم، نه ممکن است و نه مفید. کشور ما بر اساس مبانی اعتقادی با کشورهای فقیر و عقب مانده آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین روابط سیاسی و اقتصادی دوستانه دارد، اما این کشورها از نظر علمی چیزی برای عرضه کردن به ما ندارند. درست است که ما با کشورهایی پیشرفته که امروز مرکز علم ودانش بشری هستند مشکلات سیاسی و اقتصادی داریم، اما بر اساس همان مبانی اعتقادی ما باید دانش را از هر جا که هست، به دست آوریم. در احادیث دینی آمده که ایرانی ها علم را حتی اگر در ثریا باشد به چنگ می آورند. اگر رسیدن به قله های علمی هدف ما باشد، اگر قرار است بر اساس سند چشم انداز تا سال 1400 شمسی در منطقه قدرت اول علمی و آموزشی باشیم، در این صورت چاره ای جز تفکیک بین الزامات علمی و سیاسی نداریم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 388]