واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > عبدالهی، شیرزاد - شیرزاد عبداللهی رئیس سازمان نوسازی و تجهیز مدارس کشور از وجود 5/6 میلیون متر مربع فضای آموزشی تخریبی در کشور خبر داد و گفت: "یکی از اولویتهای اصلی سازمان نوسازی در سال جاری، حذف مدارس تخریبی و همچنین تخریب و بازسازی فضاهای آموزشی خشتی و گلی است.". رئیسی افزود: "این فضاهای آموزشی همانند بمب ساعتی هستند چرا که اغلب در شهرهای پرجمعیت و در مناطق زلزلهخیز قرار دارند." هر چند باید از چنین سخن مهمی استقبال کرد اما سوابق سازمان نوسازی مدارس نشان می دهد فاصله بین طرح و اجرا معمولا طولانی و پر از دست انداز و موانع است. در سال 83 و بعد از وقوع آتش سوزی در مدرسه سفیلان و کشته شدن 13 دانش آموز، بحث ایمنی مدارس به صورت گسترده ای در رسانه ها مطرح و افکار عمومی به موضوع حساس شد. مردم فهمیدند که از حدود یکصد هزار فضای آموزشی در اختیار آموزش و پرورش حدود 60 هزار مدرسه دارای دیوار و سقف لرزان هستند. دولت وقت برای تخریب و نوسازی مدارس فرسوده و مقاوم سازی مدارس خطر آفرین لایحه ای تنظیم کرد و به مجلس هفتم برد. این لایحه در فروردین 85 در مجلس به تصویب رسید. مهندس حبیب ا...بوربور رئیس وقت سازمان نوسازی و تجهیز مدارس در دفاع از لایحه گفت: تنها 40 درصد مدارس کشور مقاوم هستند و بر اساس ضوابط و آیین نامه احداث شده اند و اگر حادثه ای مانند زلزله روی دهد این مدارس آسیبی نخواهند دید. 30 درصد مدارس قابل مقاوم سازی هستند و می توان این مدارس را مستحکم کرد اما 30 درصد از مدارس کشور نیز تخریبی بوده و با مقاوم سازی نیز نمی توان آنها را ترمیم کرد. سال 85 آقای بوربور در خصوص اعتبار نوسازی و مقاوم سازی مدارس آموزش و پرورش گفت: 120 هزار کلاس فاقد استحکام با اعتباری حدود 700 میلیون دلار مقاوم سازی می شوند و مدارس تخریبی نیز به اعتباری معادل 3 میلیارد و 200 میلون دلار برای نوسازی نیازمند هستند که در مجموع 3 میلیارد و 900 میلیون دلار اعتبار نیاز است تا مدارس در برابر حوادث آماده شوند.وی افزود: اگر اعتبار مورد نیاز تأمین شود طی 3 الی 4 سال مشکل فضاهای آموزشی حل می شود. در فروردین 85 لایحه 4 میلیارد دلاری برداشت از حساب ذخیره ارزی جهت حل مشکل مدارس خطرآفرین در مجلس تصویب شد. در مدت 4 سال، حدود 2میلیارد و 800 میلیون دلار از این مبلغ به سازمان نوسازی مدارس پرداخت شد. بخشی از این پول در همان آغاز صرف واردات تیرآهن و میلگرد و سیمان از خارج شد که به دلیل سقوط قیمت مصالح ساختمانی در سال 87 زیان سنگینی به سازمان وارد شد. در سال 87 یعنی دوسال بعد از مصوبه مجلس، آقای بوربور اعلام کرد که ما ظرفیت مقاوم سازی در کشور را نداریم! برخلاف انتظار مشکل مدارس خطرآفرین و مخروبه در مدت پیش بینی شده حل نشد. البته سازمان نوسازی دولت و مجلس را مقصر می داند که اعتبار لازم را در مهلت قانونی به سازمان نداده اند. حالا روز از نو روزی از نو! در برنامه پنجم توسعه، سازمان نوسازی مدارس مکلف شده بین سالهای 90 تا 92، تمامی مدارس تخریبی را نوسازی کند و دولت قرار است سه هزار و 216 میلیارد تومان برای حذف مدارس خطرآفرین در اختیار آموزش و پرورش قرار دهد. به گفته آقای رئیسی، رئیس کنونی سازمان نوسازی در سال 85 و بر اساس آمار احصاء شده، 13 میلیون متر مربع فضای تخریبی وجود داشت که با اختصاص اعتبار 2 هزار و 800 میلیارد تومانی، نیمی از این فضاها تخریب و نوسازی شد. اگر آمار اعلام شده توسط رئیس فعلی و رئیس سابق را با هم مطابقت دهیم، در حال حاضر 15 هزار مدرسه مخروبه که شبیه بمب ساعتی هستند وجود دارد که دست کم دو میلیون دانش آموز در این مدارس مشغول تحصیل هستند. معلوم نیست از آن 30 هزار مدرسه ای که در سال 85 نیاز به مقاوم سازی داشتند چه تعداد واقعا مقاوم شده اند و آیا با تغییر ریاست سازمان مشکل ظرفیت مقاوم سازی در این سازمان حل شد و یا این مشکل همچنان ادامه دارد؟ این سخن رئیس نوسازی که تا سال 92 مدارس ما ایمن و مقاوم می شوند، خبر خوبی است به شرط اینکه دولت اعتباری را که تعهد کرده تامین کند و آمار و ارقام و برآوردهای سازمان نوسازی مدارس هم درست باشد و...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 526]