تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867282317
تنگنای سینما، آفت تلویزیون
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تنگنای سینما، آفت تلویزیون
چرا کارگردانان سینما به تلویزیون میروند؟ فایده این کار برای تلویزیون چیست و احیانا چه عواقب منفی می‌تواند برای سینما داشته باشد؟گاهی اوقات به این سؤالات از دید سیاست کلی فرهنگ پاسخ داده می شود که برای فیلمساز کار در تلویزیون و سینما تفاوتی نمی کند؛ سینماگران فقط مایل هستند تا اندیشه و فکرشان را به فیلم تبدیل کنند و در این میان، مدیوم آن چندان مهم نیست.از این منظر احساس می شود، سیاستگذاری فرهنگی در سینما، فضای کار را برای فیلمسازان و موضوعات آن تنگ کرده است؛ از طرفی فیلمساز با تهیه کننده سرو کار دارد و از طرف دیگر با ارشاد. سرمایه گذاراحساس می کند اگر روی گونه خاصی از سینما سرمایه گذاری کند سرمایه او در خطر می افتد چون مخاطب نمی تواند با داستان چنین فیلمی ارتباط بر قرار کند. این تصور باعث می شود که فیلمسازان در تنگنا قرار گیرند و دچار نوعی بلاتکلیفی شوند.آنها نمی دانند باید فیلمی بسازند که سرمایه‌گذار را به خطر بیندازد وبی استقبالی مخاطب را به جان بخرند یا اینکه وارد عرصه ای شوند که به ظاهر تماشاچی دارد اما خارج از چارچوب معمول است و به ممنوعیت اکران منتج می شود.این دغدغه باعث شده که هم تهیه کننده و هم کارگردان به رکود برسند. دراین حال وقتی کارگردان ببیند جایی وجود دارد که سرمایه ای در اختیار او می گذارند بدون آن که نگران بازگشت آن باشند، به سرعت جذب می شود.بسیاری از کارگردان های سینما به همین دلیل جذب تلویزیون شدند چون حداقل، یک بعد از دغدغه‌ها و نگرانی های فیلمسازی‌شان را کم می کند. حتی اگر فیلمی به روی آنتن هم نرود، برای کارگردان و تهیه کننده عواقبی ندارد و در نهایت این خود تلویزیون است که باید ضرر را جبران کند. اما این اتفاق از سوی دیگر برای سینما عواقب فرهنگی خواهد داشت.زیرا کارگردان‌هایی را از دست می دهد. بی شک تلویزیون در فیلمسازی از رقابت با سینما احساس رضایت می کند و دوست دارد تا کارگردان های صاحب نام سینما را جذب کند. در نتیجه زمانی که عنوان یک کارگردان سینمایی پای یک اثر تلویزیونی قرار می گیرد، برای تلویزیون ارزشمند است.به‌هر حال فیلمی که در تلویزیون ساخته می شود دیگر یک فیلم سینمایی محسوب نمی شود زیرا زمانی به یک فیلم لقب سینمایی داده می شود که اثرش در سینما اکران شود ولی وقتی قرار است فیلمی در تلویزیون پخش شود دیگر اثری سینمایی نیست.این اتفاق برای کارگردان‌ها هم خوب است که فیلمسازی‌شان را هم زیاد به تعویق نیندازند. کارگردان با ساخت یک فیلم تلویزیونی قادر است قابلیت های خودش را تازه نگه دارد. اما باید دید پایان این سیاستگذاری به کجا می رسد.از آنجا که مدیریت‌ها در جامعه ما چندان طولانی نیست و سیاست‌ها با تعویض مدیر تغییر می کند، باید دید که تا چه زمانی این مشی ادامه پیدا خواهد کرد.اما فیلمسازی در تلویزیون آفت بزرگی دارد وآن بودجه ناچیزی است که به آنها تعلق می گیرد.عمده کارگردانان فیلم‌های تلویزیونی از ساخت آثارشان حس نارضایتی دارند زیرا با آن بودجه ای که به کار اختصاص داده می شود، نمی توان فیلم خوب ساخت که باب میل باشد و این حضور بیشتر گریز از بیکاری است. کارگردانی دوست دارد که یک پلان را با دقت و ظرافت بگیرد ولی در تلویزیون به‌خاطر بودجه کم، امکان کار دقیق به او داده نمی شود. به نظر می رسد، این عرصه برای برخی از سینماگران جوان بسیار خوب باشد تا تجربه ای کسب کنند و این عرصه بیشتر، سزاوار آنهاست. دراین میان نقش سفارش دهندگان و تحویل گیرندگان کارها هم حائز اهمیت است. زیرا آنها هستند که باید کار را بپذیرند و با پذیرش کار آن کارگردان و اثرش را تایید کنند. وقتی حال و هوای کار، آماتوری می شود؛ یعنی تحویل گیرنده اثر، نگاهی آماتوری داشته است. منبع : همشهری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 254]
-
گوناگون
پربازدیدترینها