محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827697454
امان گیم «باشو»، شُمان چی گیدی؟ شُ...مان... چی...گیدی؟!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > سلحشور، یزدان - ابر بود باد بود باران بود آن مرد در باران آمد آن مرد از جنوب آمد آن مرد با دو بچه ازفیلم« باشو» آمدآن مرد با یک وانت که کوچک شدهی کامیون «باشو» بود به شمال آمد آن مرد از «آن سوی آتش » به «غریبه و مه» به «چریکه تارا» رسید. دمت گرم دوست عزیز که خیلی عکس گرفتی وعکس های خوبی گرفتی اما فیلمنامه ات حتی به «خط پایان » نرسید. ببینید! نگویید ما دل نداریم نگاه نداریم نگاه سینمایی نداریم و نمی توانیم تشخیص دهیم که محمد علی طالبی در «باد و مه» دوشخصیت محوری «باشو» و «مادیان» را با دو لباس «تسلیمی» درسکانس پایانی، کنار هم قرار داده و مابه ازای باشو را در کادر، میان شان گذاشته تا ادای دین سینمایی کرده باشد یا به قول قدما تلمیح به کار برده باشد، می توانیم !اما مشکل اصلا این حرف ها نیست .مشکل حتی تکرار دکوپاژ چند نمای محبوب و معروف «آن سوی آتش» یا حتی فیلم های کوتاه دهه ی 50 یا آن فیلم «جنوب گرا»ی فروزش نیست، ایراد برمی گردد به مشکل قدیمی طالبی یعنی به فیلمنامه و البته به مشکلی که به نظر می رسید در «دیوار» ،دیگر حل شده [ که ظاهرا هنوزنشده]: «نظرگاه». آن فلاش بک طولانی با نظرگاه چه کسی روایت می شود؟ اگر نظرگاه متعلق به پسر بچه است پس چرا شاهد نماهایی هستیم که پسر بچه در آن ها حضور ندارد اگر هم مربوط به کس دیگری ست ،کی؟ چرا باید سینماگری که بزرگترین مشکل اش در همه عمر فیلمسازی اش دیالوگ نویسی ست و از آن بیشتر ، کنار آمدن با زبان های مختلف ،مخصوصا گیلکی ، دوباره برود سراغ چنین حوزه ای ؟ چرا باید چنین فیلمسازی حتی از میان بری که کیارستمی پیشنهاد داده یعنی از استفاده از نوعی فارسی لهجه دار [ با قبول این که چنین لهجه ای از سر اتفاق در «تالش» خیلی هم معمول است] استفاده نکند و در 90 درصد صحنه ها آدم فکر کند که مثل «گل پامچال» وسط یکی از میادین تهران ایستاده است از باب وضعیت شنیداری؟ فیلم های طالبی معمولا خوش عکس اند و از اول هم این طور بوده با این همه در معدود مواردی ما با قصه ای که واقعا قصه باشد روبرو بوده ایم و به همین دلیل هم احتمالا بهترین فیلم این فیلم ساز همان« دیوار» است که قصه ی بسامانی داشت و البته بازی های خوبی که «باد و مه» از آن محروم است . بگذارید سرراست بگویم که دیگر روزهای این جور فیلمسازی دهه شصتی سرآمده و نه تنها در گیشه جواب نمی دهد که از نقد سینمایی هم جواب مثبتی نمی گیرد.[در ضمن: طالبی با نابازیگرها راحت نیست و نمی تواند آنها را به سمت ارائه یک ریتم جمعی در بازی هاشان سوق دهد.]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 242]
-
گوناگون
پربازدیدترینها