واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: داریم خفه می شویم ؛ کمی هم به فکر ما باشید! این وضعیت باعث شده که موضوع " آلودگی هوا " ی تهران، مولود نامشروعی را ماند که هیچ کس مسئولیت و سرپرستی آن را بر عهده نمی گیرد.
عصرایران - "نفس کشیدن " تنها پدیده ای در طول تاریخ بشری است که انسان ها تا زمانی که قلبشان تپیده است به طور مشترک و یکسان همه آن را تجربه کرده اند. تا به حال هیچ حکومتی برای آن مالیات تعیین نکرده و نتوانسته است آن را محدود و یا روی آن قوانین تبعیض آمیز وضع کند. هر چند که موضوع ساقط کردن انسان ها از حق حیات هم وجود داشته و دارد که هر حکومتی در طول تاریخ بشری قوانینی را برای قطع حق حیات وضع کرده (و می کند) که برخی انسان ها با توجه به" فعل یا ترک فعلشان " ممکن است مصداق سلب حق حیات تشخیص داده شوند و به قول معروف "نفسشان قطع گردد". اما موضوع بحث ما این است که مادامی که انسان ها زنده اند به نظر می رسد تنها موهبت طبیعت که به طور یکسان از آن بهره می برند همین حق "نفس کشیدن" و دم و بازدم است. اما این روزها شهروندان تهرانی (البته شهروندان برخی دیگر از شهرهای بزرگ ) از این حق محروم شده اند. به عبارت بهتر با هر دم و بازدمی مقادیری هوای آلوده وارد شش هایشان می شود که آن قدر آلوده است مسئولان را به صرافت این توصیه انداخته است که شهروندان پیر، بیمار یا کودکان در شهر تردد نکنند و ماسک هم بزنند. اگر بپذیریم که حق نفس کشیدن هم یکی از حقوق طبیعی و غیر قابل اجتناب هر انسان است، باید اعتراف کنیم که این حق سال هاست از شهروندان تهرانی دریغ شده است. مسئول کیست؟ این روزها شهروندان تهرانی هنگامی که پایشان را از خانه بیرون می گذارند و غبار و دود ناشی از آلودگی هوا را به عینه مشاهده و احساس می کنند از خود می پرسند " مسئول کیست؟ " البته پاسخ های زیادی برای این پرسش است اما ساده ترین آن این است که " همه کس و هیچ کس ". همه کس از آن رو که: هم عوامل متعدد و متنوعی در کیفیت هوای شهر تاثیر دارند و هم بسیاری از دستگاه های حاکمیتی (بیش از 20 سازمان و وزارت خانه ) در این موضوع دخیل اند. هیچ کس از آن رو که: هیچ دستگاه، سازمان یا وزارت خانه ای زیر بار پذیرش مسئولیت آلودگی هوای تهران نمی رود. این وضعیت باعث شده که موضوع " آلودگی هوا " ی تهران، مولود نامشروعی را ماند که هیچ کس مسئولیت و سرپرستی آن را بر عهده نمی گیرد. با این وضع تنها حرفی که برای گفتن می ماند این است که باید همین هوای آلوده را تحمل کنیم و واقعیت زیستن در این شهر" بی در و دروازه " را بپذیریم و اگر نمی خواهیم، اثاثیه مان را جمع کرده و به شهر یا روستایی رفته و در آنجا سکونت کنیم. باور کنید که این بحث سیاسی نیست، فقط به "نفس کشیدن" مربوط است و به این دولت و آن دولت نیز ربطی ندارد اما آیا نباید از مسئولان کشور این سوال را کرد که آنهایی که ادعاهای بزرگ و محیر العقولشان گوش فلک را کر کرده است چرا به این سوال و ابهام بسیار ساده پاسخ نمی دهند که علی رغم اینکه کشور ما الحمدلله در شرایط صلح به سر می برد و هیچ جنگی (البته فعلا) با هیچ کجای دنیا نداریم، اما متاسفانه مرگ های خاموش همه روزه در کنارمان اتفاق می افتد که تلفات آن کم از جنگ ها نیست. مگر نه این است که برخی آمار سالانه مرگ و میر بر اثر آلودگی هوا در تهران را تا 7 هزار نفر هم ذکر کرده اند؟ اما چون این مرگ ها خاموش است و برای آن "تیر و توپی" در نمی شود، توجه هیچ مسئولی را به خود جلب نمی کند. هوای پاک می خواهیم امروز بسیاری از شهروندان تهرانی می گویند "از دولت چیز خاصی نمی خواهیم فقط هوای پاک می خواهیم" آیا این انتظار زیادی است؟ آری از دولت، مجلس، نیروی انتظامی و... در شرایط کنونی هوای پاک می خواهیم. این حیاتی ترین خواسته شهروندان تهرانی در وضعیت کنونی است. عدالت، برابری اقتصادی، مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، آزادی، حقوق بشر، تساوی حقوقی زن و مرد،مسکن ، آزادی بیان و بعد از بیان، مجازات مفسدان اقتصادی و... همه و همه به کنار و در جای خود مورد مطالبه ؛ اما این را به طور جد ، از مسئولان می خواهیم که کمی عرضه به خرج دهند تا خفه نشویم در این آلودگی مهلک ؛ آیا این انتظار زیادی است؟! عکس های بیشتر از وضعیت هوای تهران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 418]