واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: «جامجم» گزارش ميدهد جام جم آنلاين: در بند 32 ماموريتهاي دفتر سلامت و پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي وزارت آموزش و پرورش بر تلاش براي شناسايي انواع آسيبهاي اجتماعي در مدارس، اولويتبندي آنها و برنامهريزي براي مقابله با آنها تاكيد و در بند 37 نيز به عنوان آخرين بند از ماموريتهاي اين دفتر، به پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي، رواني و جسماني دانشآموزان اشاره شده است، اما برخلاف اين ماموريتها، مسوولان آموزش و پرورش تاكنون كمترين شوق و انگيزه را براي اطلاعرساني در اين خصوص از خود نشان دادهاند. مشكل آسيبهاي اجتماعي در مدارس از آنجا حساستر ميشود كه شناختي از اين آسيبها و نيز آمارهاي دقيق در اين زمينه وجود ندارد و اين آسيبها اگر هم مطابق بند 32 ماموريتهاي دفتر سلامت و پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي وزارت آموزش و پرورش اولويتبندي شدهاند، اما در اعلام آن چندان رغبتي ديده نميشود. گرچه اين عدم تمايل در برخورد مناسب با آسيبهاي مدارس و اتخاذ رويكرد گاه منفي درخصوص ارائه برخي آمارها از آسيبهاي اجتماعي مدارس با اين پسزمينه ذهني صورت ميگيرد كه چنين آمارهايي جز سياهنمايي مدارس و محيطهاي آموزشي و تشويش افكار عمومي حاصلي ندارد، اما در مقابل اين نظريه، برخي ديگر از نظرات در دل خود برخورد شفاف و منطقي با مقوله آسيبهاي اجتماعي را طلب ميكنند. معاون پرورشي سابق وزارت آموزش و پرورش در گفتگو با «جامجم» تصريح ميكند كه اولويتهاي اصلي آسيبزا و آسيبهاي اجتماعي موجود در مدارس را شناسايي كردهاند و ميدانند كه 5 اولويت نخست اين آسيبها چيست، اما هنگامي كه نوبت اعلام اين اولويتها ميشود، چندان راضي به اعلام نيستند. اما به اعتقاد كارشناسان، آنچه به عنوان آسيبهاي اجتماعي در جامعه مطرح است نظير گرايش به سمت اعتياد، سيگار، برخي بيماريهاي جنسي همچون ايدز، پرخاشگري و آسيبهايي از اين قبيل، به مدرسهها نيز نفوذ كرده است و نميتوان منكر وجود اين آسيبها در مدارس شد. پيشنمازي، معاون سابق پرورشي وزارت آموزش و پرورش در اين باره ميگويد: در زمان حاضر شما نميتوانيد از تاثير امواج ماهواره بر مدارس جلوگيري كنيد. اين نوع نگاه به مقوله آسيبهاي اجتماعي به گفته دكتر ايماني، كارشناس مسائل آموزشي و تربيتي، گام مثبت و رو به جلويي است كه در ادامه خود برنامهريزي مناسب و متناسب با روند گسترش آسيبهاي اجتماعي را ميطلبد. وي ميافزايد: اما در عين حال نبايد منكر اين قضيه شد كه بدون شناخت دقيق آسيبهاي اجتماعي و بدون تعيين سهم هر كدام از عوامل اجتماعي در بروز اين آسيبها و نيز بدون همكاري مناسب نهادهاي مسئول، نميتوان اميدوار بود كه برنامهريزي مناسب و روشني براي كاهش آسيبهاي اجتماعي و افزايش ضريب ايمني دانشآموزان در مقابل اين آسيبها صورت گيرد. در چنين شرايطي است كه هر روز ميشنويم سن اعتياد و يا سن گرايش به تخلف در جامعه كاهش يافته است در حالي كه در مقابل نهادهاي مرتبط با اين مسائل از ساماندهي مناسبي براي تعامل و ارتباط منطقي برخوردار نيستند. يكي از اين موارد نامشخص در زمينه شرح وظايف دفتر آسيبهاي اجتماعي وزارت آموزش و پرورش و ستاد مبارزه با مواد مخدر است كه چندي پيش بر سر محتوا و چگونگي چاپ و توزيع كتابهاي آموزش مهارتهاي زندگي دچار اختلاف شدند و حاصل اين اختلاف تاخير در ارائه برنامههاي منسجم مهارتهاي زندگي و مقابله با آسيبهاي اجتماعي در مدارس است. پرورش 5، آموزش 95 اگر تشكيلات، برنامهريزي و بودجه مناسب براي مقابله با آسيبهاي اجتماعي در مدارس را در زيرمجموعه و قالب معاونت پرورشي آموزش و پرورش در نظر بگيريم كه چنين است، ميتوانيم به انتقاد معاون پرورشي وزير آموزش و پرورش اشاره كنيم كه اعلام كرده است: وزن پرورش به آموزش در ايران 5 به 95 است. سيدمهدي اميني ميگويد: اين ميزان درخصوص سرانه پرورشي به ازاي هر دانشآموز است كه متناسب با شأن فعاليتهاي پرورشي در كشور نيست. به گفته او، نقش و اثر پرورش در آموزش و پرورش به فراموشي سپرده شده است و وزن خدمات آموزش و پرورش در حوزه پرورش قابل مقايسه با حوزه آموزشي نيست و فاصله 5 درصد پرورش در مقابل 95 درصد آموزش بايد كاهش يابد. پرسشهاي بيپاسخ فاصله گرفتن مسوولان وزارت آموزش و پرورش از پاسخگويي به سوالات مطرح در زمينه آسيبهاي اجتماعي مدارس و مقاومت آنان در برابر پرسشهاي خبرنگاران رسانهها و محدود شدن در دايره گفتگوهاي رسانههاي عملكردمحور، موجب تشديد اين ذهنيت ميشود كه برخلاف برخي ادعاهاي گاه و بيگاه درخصوص خطر اين آسيبها، ارادهاي براي شفاف كردن آن وجود ندارد. در حالي كه ميتوان با تعامل مناسب ميان رسانهها و آموزش و پرورش و ارائه گزارشهاي نقدمحور در رسانهها و پاسخگويي مناسب و دقيق به مشكلات و آسيبهاي اجتماعي مدارس، گامهاي مناسبي براي اصلاح اين وضعيت برداشت؛ اما مسئولان وزارت آموزش و پرورش كمتر خود را در برابر درخواستهاي متعدد گفتگو درباره اين آسيبها و برنامه پيشگيرانه آموزش و پرورش به قصد پاسخگويي قرار ميدهند. شايد تمركز مسوولان وزارت آموزش و پرورش و حتي رسانهها به مشكلات معيشتي معلمان و نيز تغييرات پي در پي اين وزارتخانه، موجب شده است كه توضيحات كافي، منطقي و مناسبي درباره آسيبهاي اجتماعي مدارس ارائه نشود. در حالي كه اين آسيبها بدون ارائه آمار و بدون شفافسازي مسئولان هم به راه خود ادامه ميدهد. صولت فروتن
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 180]