دوست داريد عربستان جاي تيم ملي را بگيرد؟/ دوست داريد رئيس جمهور باز هم بگويد اشتباه از مسئول ورزش بود؟

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاين: دوست داريد عربستان جاي تيم ملي را بگيرد؟/ دوست داريد رئيس جمهور باز هم بگويد اشتباه از مسئول ورزش بود؟
مديريت ورزش - براي علي كفاشيان و آنها كه مي خواهند بركنارش كنند.

فرهاد عشوندي: سقف روياهاي مان شده علي كفاشيان و همين اندك دلخوشي مان را هم مي خواهند بگيرند. يك سال قبل ، همين روزها بود كه علي كفاشيان رودرروي مان نشسته بود. آن روز فتح الله زاده هم بود و البته همين حاج هادي آيت اللهي كه حالا شده صاحب اتاق مهدي تاج. آن موقع خود كفاشيان هم بعد از باخت همه تيم هاي ملي از اين مي گفت كه يكسال براي رفتنش دندان روي جگر بگذاريم.
اما حالا روزگارمان طوري ست كه همه ، همه 60 خبرنگار حاضر در مجمع با هر تيكي كه روي تخته جلوي نام كفاشيان كشيده مي شد با شادي روي هوا مي پريديم و در پوست مان نمي گنجيديم كه او شده بود در مجمع فوتبال ، مرد روياهاي مان. رئيس خوش خنده كه شوخي ، شوخي بي انكه ليواني در دست داشته باشد سر سفره فوتبال مان نشست و به حكم تكليف ف يك به يك تيم هاي ملي مان را لب تيغ برد اما روز مجمع مردي ديگر بود. نه از جنس آنكه به تكليف علي آبادي به فوتبالي آمده كه مي دانست توان گرداندنش را ندارد . نه حتي از جنس روزي كه حسب امر علي سعيدلو از انتخابات كنفدراسيون انصراف داد تا كرسي حساس هيات رئيسه مان را از دست بدهيم. او علي كفاشيان بود اين بار از جنس يك مبارز . مبارزي كه پاي راي مجمعش ايستاد و دست به خطر زد. ايستاد چون اين بار تكليفش سنگين تر از هميشه بود. دعوت از كفاشيان را اين بار نه دولتي ها كه خانواده فوتبال انجام داده بودند. او نفس حق دوست داشتني هايي چون ناصر نوآموز ، امير عابديني و محد دادكان را پشت خود مي ديد كه پا به عرصه رقابت گذاشت و تا آخر ايستاد.
او ماند و به رغم همه ناكامي هايش به پاس اين ايستادگي ، محبوب شد حداقل حالا براي ما ورزشي نويسان چون ايستاد تا يكبار براي هميشه مجمعي ها باور كنند مي توانند خودشان تصميم ساز باشند. اينكه آنها صاحب حقند نه تلفن به دستان در سايه. اينكه فوتبال خودش توئان ايستادن روي پاهايش را دارد و مي تواند بي نياز از همه اعمال فشارهايي باشد كه در اين چند سال سياست زده اش كرده و برده اش لب پرتگاه نابودي.
علي كفاشيان ، گزينه اي ايده آل نبوده شايد حالا هم نباشد اما كارش ستودني ست. اينكه يكتنه ايستاد تا همه باور كنيم حتي او مي تواند الگوي ايستادگي باشد برابر سياستزدگي در فوتبال مان. او ايستاد و اين باور را در مجمع هوشيار فوتبال ايجاد كرد كه مي شود اگر بخواهيم.
حالا اما بايد بترسيم از اينكه انتخابات باطل شود ، از اينكه رئيس بازداشت شود و بدتر از همه اينكه فوتبال ملي مان تعليق شود. فوتبال مان تعليق شود تا احتمالا يكي از بين بحرين يا سعودي را بگذارند جاي مان چون رئيس بازنشسته فوتبال ما بر اساس اساسنامه تائيدي هيات وزيران ، از مجمع راي گرفته و كارش را آغاز كرده. از اينكه فوتبال مي خواهد بر اساس بند يك اساسنامه اش عمل كند و نشان دهد غير دولتي است. براي اينكه ديگر قرار نباشد سرمربي تيم ملي را بالاترين مقامات اجرايي كشور با يك تماس يا پيامك جا به جا كنند.
بايد بترسيم از آنان كه نمايندگان ملت رد شان كردند و حالا مي خواهند تلافي اش را بر سر فوتبال در آورند. آنها كه يادشان رفته ته اين قصه را مي شود در يكي از جلسات عصر يكشنبه يا صبح چهارشنبه دولت هم آورد و چند امضاي زيبا از وزراي دولت را پاي برگه مجوز فعاليت علي كفاشيان بياندازند تا نه فوتبال ملي تعليق شود و نه باري ديگر نياز باشد رئيس جمهور در برنامه اي زنده به مردم بگويد مسئول ورزش كشور اشتباه كرد.
4141

چهارشنبه|ا|17|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاين]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]