بسكتبال در سال 90 محسن صادق‌زاده: امسال، تلخ‌ترين سال بسكتبال ايران بود

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: بسكتبال در سال 90 محسن صادق‌زاده: امسال، تلخ‌ترين سال بسكتبال ايران بود

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: قهرماني - همگاني

بسكتبال ايران روزهاي پاياني خود را در سال 90 سپري مي‌كند، سالي كه محسن صادق‌زاده آنرا تلخ‌ترين سال بسكتبال ايران مي‌داند.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، سال 90 براي اين ورزش دانشگاهي فراز و نشيب‌هاي زيادي داشت. سال 90 براي بسكتبال با نايب قهرماني مهرام در باشگاه‌هاي آسيا آغاز شد و با وداع تلخ ملي‌پوشان با المپيك لندن كارش را به پايان برد. سال جاري كه اندك اندك به روزهاي پاياني‌اش نزديك مي‌شويم شرايط واقعا غير قابل پيش‌بيني داشت و اتفاق‌هايي را رقم زد كه كمتر كسي آنها را براي بسكتبال متصور بود.

خبرنگار ايسنا در ارزيابي رويدادهاي بسكتبال در سال 90 با محسن صادق‌زاده ملي‌پوش پيشين بسكتبال و سرمربي تيم فولادماهان اصفهان به گفت و گو نشسته است. وي سال نود را تلخ‌ترين سال بسكتبال ايران مي‌داند.

مشروح گفت و گو را در ادامه مي‌خوانيد:

** بسكتبال در سال 90 فراز و نشيب‌هاي زيادي داشت. اين سال را براي ورزش دانشگاهي ايران چطور ديديد؟

فكر مي‌كنم سال تلخي براي بسكتبال ايران بود. بسكتبال شايستگي حضور در المپيك لندن را داشت اما با شكست در جام ملت‌ها، اين رويداد ورزشي مهم را از دست داد. جدا از اينكه شكست برابر اردن ضربه سختي به بسكتبال ملي ما زد، جريانات فكري خانواده بسكتبال را معطوف به اين اتفاق كرد. تاكيد مي‌كنم بسكتبال تحت تاثير اين شكست قرار گرفت و در بازه‌ي زماني زيادي تحت فشار بود. همه افراد خانواده بسكتبال مي‌دانند سال 90 تلخ‌ترين سال بسكتبال بود، به اين دليل كه ايران شايسته حضور در المپيك لندن بود اما با داشتن بهترين ستاره‌ها، نتوانست به اين مهم برسد.

**سال 90 براي تيم ملي بزرگسالان تلخ بود، نظر شما درباره ديگر رده‌هاي سني چيست؟

پس از تيم ملي بزرگسالان، بازيكنان جوان و آينده‌دار بسكتبال ايران نيز رقابت‌هاي بين‌المللي خود را آغاز كردند. جوانان ايراني در منطقه غرب آسيا قهرمان شدند اما آن‌ها هم‌اكنون رقابت‌هاي قهرماني آسيا را پيش رو دارند كه بايد با تمام توان آماده شوند. به نظر من شرايط جوانان در سال جاري تفاوت زيادي با سال‌هاي گذشته ندارد. اما اين بازيكنان نياز به مسابقه و كسب تجربه دارند تا بتوانند در مغولستان با آمادگي كامل به مصاف حريفان بروند. شايد نيروهاي پايه ما در غرب آسيا نتيجه گرفتند اما رقابت‌هاي آسيايي شرايط ديگري دارد. اين بازيكنان از نظر فني مناسب هستند اما به آمادگي روحي و رواني نياز دارند تا بتوانند ظرفيت‌هاي واقعي خود را نشان دهند.

نكته‌اي كه درباره وضعيت بازيكنان جوان ايران در سال 90 بايد بگويم اين است كه بسكتباليست‌هاي جوان ايران نسبت به سال‌هاي گذشته پيشرفت چشمگيري نداشته‌اند اما سطح خوبي دارند. دو سال پيش پيشنهادي داده شد كه تيم ملي جوانان بتواند در ليگ دسته يك كشور حاضر باشد تا بازيكنان با حضور در ميدان نبرد تجربه كسب كنند. اگر اين اتفاق مي‌افتاد پيشرفت چشمگيري در جوانان ديده مي‌شد اما اينچنين نشد. البته بايد بگويم اين حرف من به اين معنا نيست كه جوانان رشد نكرده‌اند بلكه رشدشان در اندازه ظرفيت آن‌ها نبود.

**در شرايطي كه نوجوانان نياز به توجه بيشتري دارد، در سال 90 شاهد نتايج ضعيفي در اين رده بوديم. شرايط نوجوانان ايران را چگونه ديديد؟

بايد جايگاه و رسالت يك ورزشكار حرفه‌اي از همان ابتداي راه نوجوانان توسط مربيان و افرادي كه آن‌ها را راهنمايي مي‌كنند، نهادينه شود. با تقويت درست يك ورزشكار و سازماندهي او در سال‌هاي پي‌درپي مي‌توان شاهد رشد چشمگير ورزشكارهايي حرفه‌اي ‌باشيم. متاسفانه كيفيت رشد گروه‌هاي رده سني در باشگاه‌ها پايين آمده و تيم‌هاي ايراني در رده‌هاي پايه برنامه‌ريزي خوبي ندارند. وضعيت جوانان در باشگاه‌ها از نظر كمي و كيفي خوب نيست و از طرف ديگر مربياني كه تجربه كار با اين رده‌هاي سني را دارند، در كنار نوجوانان نيستند. نوجوانان در سال 90 در غرب آسيا بين چهار تيم سوم شدند و پس از آن نيز به دليل كارشكني فدراسيون ويتنام نتوانستند در قهرماني آسيا شركت كنند. اما نبايد بدون حمايت بمانند. انتقال اطلاعاتي و حمايت از آن‌ها بايد مستمر باشد. نكته بااهميت اين است كه نوجوانان بايد شخصيت ملي پيدا كنند؛ شخصيتي كه فكر مي‌كنم پيش از قهرماني آسيا در تيم نوجوانان پيدا شد اما آن‌ها نتوانستند به رقابت‌ها اعزام شوند.

**سال 90 سال تيم‌هاي ملي بود؛ شرايطي كه در چند سال آينده تكرار نخواهد شد.

سال 90 عرصه رقابت‌هاي بين‌المللي براي رده‌هاي متفاوت بسكتبال ايران بود و ملي‌پوشان با برنامه‌ريزي‌هاي مناسب براي رقابت‌ها آماده شدند. تيم ملي ما قهرمان غرب آسيا شد اما در آسيا ناكام بود. جوانان در غرب آسيا قهرمان شدند و رقابت‌هاي قهرماني آسيا را پيش رو دارند. نوجوانان نيز در غرب آسيا عملكرد خوبي نداشتند و پس از آن نيز نتوانستند در قهرماني آسيا حاضر شوند. با تمام اين شرايط فكر مي‌كنم در اين سال رقابتي، شكست ايران برابر اردن همه چيز را تحت‌الشعاع خود قرار داد و سالي تلخ براي بسكتبال ايران به وجود آورد.

**سال 90 پايان و آغاز دو فصل از ليگ را در خود جاي داد. ليگ برتر بسكتبال در اين سال چگونه بود؟

فصل گذشته رقابت‌ها كيفيت و جذابيت بالايي داشت و تيم‌هاي خوبي نيز در آن حاضر بودند. رقابت‌ها تا آخرين روز غير قابل پيش‌بيني بود و همه 12 تيم با تمام توان مبارزه مي‌كردند. در مرحله نيمه نهايي، مهرام برابر توزين الكتريك كار دشواري داشت و ذوب آهن نيز نبرد سختي برابر پتروشيمي انجام داد. ديدار فينال نيز به پنجمين مسابقه كشيده شد و هيچ كسي نمي‌دانست كدام تيم قهرمان خواهد شد. در فصل جديد ليگ برتر نيز كه هم‌اكنون به مرحله پلي‌آف رسيده فدراسيون با قانون جديدش سعي كرده تا از جوانان به خوبي استفاده كند كه خوشبختانه بازيكنان جوان ايران نيز با حضور در جريان مسابقه، رشد خوبي داشته‌اند. فكر مي‌كنم اين مسئله نكته مثبت بزرگي در بسكتبال ما بود كه ورزشكاران ايراني در اين فصل، آن را تجربه كردند.

انتهاي پيام

يکشنبه|ا|14|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]