یک ایرانی سوپر استار آلمان شد!! (+عکس)

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز:
یک ایرانی سوپر استار آلمان شد!! (+عکس)

مهرزاد مرعشی، جوان ۲۹ ساله ایران در مسابقه "آلمان در جستجوی سوپر استار" روز شنبه در فینال این برنامه شرکت کرد. او از میان ۳۵۰۰۰ داوطلب به مرحله نهایی مسابقه رسید و سوپر استار شد.

مهرزاد جان، چه شد اصلا که به فکر شرکت در چنین مسابقه ای افتادی؟
تقریبا شش ماه پیش بود، من توی خانه نشسته بودم که رفیقم زنگ زد و گفت، من اسم تو را برای مسابقه "سوپر استار" نوشتم، پاشو برو آنجا. من هم گفتم، اگر شما فکر می کنید که من شانسی دارم، خب می روم ببینم چه می شود. رفتم آنجا و مرحله به مرحله آمدم بالاتر و الان رسیدم به فینال و احساس خیلی خوبی دارم.

فکرش را می کردی که به فینال برسی؟
نه هیچ وقت فکر نمی کردم. فکر نمی کردم یک خارجی مثل ما شانس این را داشته باشد که در یک شو آلمانی این قدر بیاید بالا.

چرا؟
چون قبل از این من همیشه این شو را می دیدم. هیچ وقت یک خارجی را این بالا ندیده بودم. به همین خاطر فکر می کردم کمی برایم سخت باشد.

کی بود و چطور شد که اصلا خوانندگی را شروع کردی؟
در سیزده سالگی شروع کردم. هشت سال در کُر خواندم و بعد خودم را جدا کردم و تنها دنبال موزیک رفتم. الان ۱۶ سال است که دارم موزیک می خوانم. رشته ی موزیک را هم در دانشگاه خوانده ام. یکی دو ترم مانده که آن هم امیدوارم به زودی بتوانم تا آخر بروم.

خارجی خواندن ات که می دانیم خوب است، شکی در آن نیست. فارسی چطور؟ آهنگ های فارسی هم می خوانی؟
گاهی...
مهرزاد و رقیب اش منووین
ولی مثل آلمانی ات زیاد خوب نیست!
نه، مثل آلمانی ام خوب نیست.

فکر می کنی اگر در موسیقی خارجی به جایی نرسیدی، بتوانی به عرصه موزیک ایرانی بروی؟ فکر می کنم با تمرین آدم همه چیز می تواند یاد بگیرد. زبان مادری ام است و باید یاد بگیرم. اگر بخواهم می توانم، و فکر کنم یک آلبوم ایرانی هم یک زمانی باید بدهم بیرون.

معمولا هر کسی که صدای خوبی دارد، این صدا را از کسی به ارث برده. فکر می کنی تو از چه کسی به ارث برده ای؟
فکر می کنم از عمو و دایی ام. هردو صدای شان خیلی قشنگ است؛ خواننده نیستند، ولی صدای شان خیلی قشنگ است. همیشه در جشن هایی که داریم، آن ها می خوانند.

چه احساسی داری الان که به فینال رسیده ای؟ دلشوره ات بیشتر از همیشه است یا مثل سابق؟
مثل سابق ام. در اصل فکر می کنم که دیگر به آخرین شو رسیده ام، از سوی پنج هزار نفر به دو نفر آخری رسیدن، خیلی به نظر من چیز خوبی است. از این زمان به بعد باید دید که چه کسی می تواند در این "بیزنس" بماند و بتواند چند سالی هم همین کار را بکند و نه فقط برای یک سی دی. و فکر می کنم که اگر اول هم نشدم، در جایگاه دوم هم من راضی هستم و می توانم باز آهنگ های خودم را بخوانم. هر دو برایم بد نیست.

یعنی فکر می کنی به آن چیزی که می خواستی رسیده ای؟
اگر شنبه ببرم، صد در صد. اگر نبرم، خب باید هنوز کمی کار کنم تا به آن هدفم صد در صد برسم.

الان حدودا چهار ماه است که از شروع این مسابقه می گذرد. در این مدت چه تغییراتی را در زندگی ات احساس می کنی؟
اولا که لاغرتر شده ام...

چرا؟
خب سعی می کنم غذا کمتر بخورم. کسی که روی صحنه می ایستد، باید هیکل اش خوب باشد دیگر، و فکر می کنم این خیلی مهم است. یکی این و یکی هم اینکه در این فاصله پدر شده ام و یکی هم این که فکر می کنم در این زمانی که ما اینجا هستیم، خیلی از خوانندگی فهمیده ام. یعنی آدم وقتی از تلویزیون نگاه می کند، می گوید چه کار ساده و خوبی. آدم می رود آنجا می نشیند، می خواند، پول درمی آورد. ولی خیلی کار دارد. یعنی از صبح زود پا شدن، هر روز ما ساعت ۷ صبح باید بیدار شویم و تا ساعت ۱۱ شب در حال بدو بدو هستیم این ور و آ ن ور. دیگر واقعا خسته شده ام . یعنی اگر چشم هایم را ببینی، می فهمی که دیگر قشنگ به ته دیگ رسیده!

یعنی به سربازی می ماند در واقع...
صد در صد. واقعا قشنگ گفتی، مثل سربازی می ماند.
مهرزاد در برابر دوربین از نامزدش تقاضای ازدواج کرد بیرون می روی چه؟ با چه تغییراتی مواجه هستی؟ مثلا الآن می توانی بیرون بروی، خرید کنی یا دیگر نمی شود؟
خب سخت شده است دیگر. یعنی قبلا هیچ کسی من را نمی شناخت؛ قشنگ می رفتی و هر کاری می خواستی بکنی می کردی و کسی هم به تو نگاه نمی کرد. می گفتند برای خودش هست. حالا می خواستی با چوب بزنی توی سر کسی یا نمی خواستی، به هرحال کار خودت را می کردی. ولی الان نمی شود. الان دیگر آدم هر جا می خواهد برود، باید بداند که شاید کسی با دوربین بیاید و عکس بگیرد. واسه همین همیشه باید "فیت" باشی و یک جوری به خودت برسی و دیگر نمی توانی با شلوار راحت بروی توی خیابان. سخت است دیگر. ولی خب چیزی است که خودم خواستم و دوست دارم و هر کسی می خواهد با من عکس بیندازد، من هم می ایستم و با او عکس می گیرم. چون یک جورهایی خودم هم خوشم می آید، و گرنه دنبال این کار نمی رفتم.

تا حالا چه حمایتی از ایرانی ها دیده ای؟
تنها چیزی که می توانم بگویم این است که من واقعا بعضی وقت ها هاج و واج می مانم . رفته بودم غذا بخورم توی یک رستوران ایرانی، اصلا هر چه خواستم حساب کنم نمی گذاشتند؛ گفتم خواهش می کنم، پول را گذاشته بودم، ولی نمی گذاشتند. می گفتند، نه تو امضا داده ای، ما با تو عکس گرفته ایم یا مثلا تو امید مایی. به هر حال آدم با یک احساس خیلی خوبی از آن مغازه می آمد بیرون. مثلا چشم های پدر و مادرم را که نگاه می کنم، اینکه با چه خوشبختی به من نگاه می کنند، می دانند که همه ی ایرانی ها از پسرشان خوش شان می آید، خب این یک حس خوبی به من می دهد. باید صد در صد به خاطر ایران هم که شده، یک آهنگ ایرانی بیرون بدهم. به آنها قول داده ام.

موفق باشی.مرسی.