علل دين گريزي

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: علل دين گريزي
پرسش:
اگر دين باوري در انسان ها فطري است چگونه است كه برخي گرايش به دين ندارند يا گرايش آنان به دين كم است؟ راهكار درمان عدم گرايش يا بي انگيزگي نسبت به دين چيست؟
پاسخ:
شكي نيست كه دين باوري در انسان ها جنبه فطري دارد، يعني هر كسي براساس نوع خلقت انساني و گرايش فطري خود، بدون استدلال و دلايل عقلي و بدون معلم و استاد، خداآگاه و خداجو است. علاءبن فضيل مي گويد: از امام صادق(ع) درباره گفتار خداوند كه فرمود: «فطره الله التي فطر الناس عليها» سؤال كردم. حضرت فرمود: اين فطرت توحيد است.(بحارالانوار، ج3، ص 277) بنابراين اگر انسان سير حركت خود را براساس همان گرايش فطري قرار دهد، به طور طبيعي هيچ گاه نه تنها از دين دور نمي شود بلكه روز به روز دين مداري او تقويت مي شود. از طرفي اگر در اثر بروز و ظهور موانعي همانند پيروي از ظن و گمان، تبعيت از هواي نفس، نامساعد بودن عوامل محيطي اعم از خانواده، جامعه و... حجاب يا حجبي روي اين گرايش فطري را بپوشاند، در چنين شرايطي ديگر گرايش فطري تلألو و تجلي خارجي ندارد و چنين افرادي نه تنها دين محور نيستند بلكه با هرگونه آموزه هاي ديني و وحياني مقابله مي كنند. چنانچه در روايتي آمده است كه هر كسي براساس فطرت الهي خود آفريده مي شود، اما در اثر تربيت پدر و مادر خود يهودي، مسيحي يا مجوس مي شود. بنابراين اگر انسان در مسائل دين شناسي به گونه افقي بينديشد و همه مسائل را براساس روال مادي و عادي تبيين كند و منطقه ادراك و انديشه او خيال و وهم باشد، يا هرگز گرايش به دين ندارد يا گرايش او كمتر است. از اين رو، ممكن است اين نوع دين داري زوال پذير باشد.
اما اگر براساس سير عمودي و با ديد الهي، دين را بررسي كند و دريابد كه حقيقت دين از نزد خدا آمده است و منطقه انديشه و ادراك او به سمت عقل باشد، گرايش و اشتياق او به دين بيش تر است.
قرآن كريم در تجليل خود درباره منحرفان از دين الهي، مي فرمايد:«ان يتبعون الا الظن و ما تهوي الانفس»(نجم-32) اينان در مسائل علمي و اعتقادي به گمان و ظن اكتفا مي كنند، نه به يقين و برهان، و نيز در مسائل عملي به سمت خواسته هاي دل، حركت مي كنند.
دو پديده پيروي از ظن و گمان در بخش ادراك و انديشه، و حركت در مسير هوا و هوس در بخش انگيزه، پديده هاي خطرناكي هستند؛ زيرا اولا مبدا گمان و خيال، شيطان است. ثانيا گمان، تنها از يك راه به دست نمي آيد، بلكه مي تواند از راه هاي متعدد پديدار شود و انسان گمان محور را در دام خود گرفتار كند و در مقام عمل نيز به دليل گوناگوني اميال و بي حد و مرزي خواسته هاي نفس، شيطان از اين راه ها سوءاستفاده مي كند و انسان را به اعمال بد سوق مي دهد. اگر انسان بخواهد به اين دو پديده خطرناك مبتلا نشود، بايد در دين شناسي، پيرو يقين و استدلال و تعقل باشد و در مقام دين داري، جز رضاي خدا را طلب نكند.

پنجشنبه|ا|4|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 187]