بزرگ‌ترين جكوزي روي زمين، موجودات دريايي را از بين مي‌برد

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاين: بزرگ‌ترين جكوزي روي زمين، موجودات دريايي را از بين مي‌برد
طبيعت - گسل‌هاي گرمابي بستر اقيانوس مانند يك جكوزي بسيار بزرگ، گاز دي‌اكسيدكربن را به درون آب تزريق مي‌كنند و با تغيير شرايط محيطي و اسيدي كردن آب، زيست‌بوم‌هاي آبي اطرافشان را از بين مي‌برند.

محبوبه عميدي: محققاني كه روي گسل‌هاي گرمابي اعماق اقيانوس‌ها مطالعه مي‌كنند، مي‌گويند اين گسل‌ها با اسيدي كردن محيط اطرافشان تنوع زيستي منطقه را تحت‌الشعاع قرار داده و باعث مرگ مرجان‌ها و سخت‌پوستان ساكن اعماق اقيانوس مي‌شوند. از سوي ديگر افزايش دي‌اكسيدكربن جو مي‌تواند با اثر گلخانه‌اي و گرم‌تر كردن زمين به اين روند انقراض گونه‌هاي آبزي دامن بزند.

جيسون هال اسپنسر، پژوهشگر دانشگاه پليموت كه روي گسل‌هاي گرمابي اعماق اقيانوس تحقيق مي‌كند، در گزارشي كه به تازگي در انجمن پيشبرد علوم آمريكا ارائه كرده، گفته است: «در حال بررسي آتش‌فشان‌هاي زير آب با گسل‌هاي گرمابي بسياري مواجه شدم كه حباب‌هاي دي‌اكسيدكربن را مانند جكوزي به محيط اطراف خود وارد مي‌كنند. با مطالعه مناطق اطراف آنها مي‌توانستم گونه‌هاي در معرض خطر و گونه‌هايي را كه براي زنده ماندن تلاش مي‌كنند، شناسايي كنم».

به گزارش بي.بي.سي، دكتر ‌اسپنسر احتمال مي‌دهد تا پايان قرن جاري 30درصد از تنوع زيستي اقيانوس‌ها از بين برود. او گسل‌هاي گرمابي اعماق اقيانوس را مانند ماشين زمان توصيف مي‌كند و مي‌گويد: «هر چقدر به آنها نزديك‌تر شويم، pH آب (معيار از اسيدي يا قليايي بودن آب) كمتر شده و حيات در بستر اقيانوس بيشتر از بين رفته است. آنها مثل ماشين زمان مي‌مانند و به ما نشان مي‌دهند تا چند دهه آينده چه گونه‌هايي از بين خواهند رفت. در نزديك‌ترين نقطه به اين گسل‌ها با حيات اقيانوسي در پايان قرن بيست‌ويكم مواجه خواهيم شد. در آنجا تنها سخت‌پوستان با پوسته آهكي نيستند كه دارند از بين مي‌روند بلكه گونه‌هاي نرم‌تن بسياري هم ديگر توانايي ادامه حيات را ندارند. گاز دي‌اكسيدكربن محرك تنش‌زايي است. بخشي از آبزيان مي‌توانند با افزايش ميزان آن تطابق پيدا كنند و تعداد بسياري هم نمي‌توانند. اگر با همين روند پيش برويم تا پايان اين قرن 30درصد تنوع زيستي اقيانوس‌ها را از دست خواهيم داد».

گزارشي كه اسپنسر از مطالعه گسل‌هاي گرمابي در آب‌هاي قاره اروپا، مناطقي از كاليفرنيا و پاپائو در گينه نو منتشر كرده، نشان مي‌دهد تخريب زيستي در تمامي اين مناطق با روندي مشابه ادامه دارد. او مي‌گويد: «گاهي در نگاه اول به نظر مي‌رسد كه بعضي از گونه‌ها با اين شرايط بسيار خوب كنار آمده‌اند و سريع‌تر از قبل رشد مي‌كنند، اما واقعيت اينست كه آنها دارند مانند انساني كه در ارتفاعات براي نفس كشيدن تقلا مي‌كند، براي ادامه زندگي در شرايط دشوار مي‌جنگند. همين گونه‌ها در تابستان با گرم شدن هوا توان مقاومت را از دست خواهند داد و مي‌ميرند. اين مسئله بسيار نگرا‌ن‌كننده است، چون افزايش دي‌اكسيدكربن از يك طرف اسيديته اقيانوس‌ها را افزايش مي‌دهد و از سوي ديگر زمين را گرم و گرم‌تر مي‌كند».

در حال حاضر اقيانوس‌هاي روي زمين بين يك‌سوم تا نيمي از دي‌اكسيدكربن توليد شده توسط انسان را كه عمدتا حاصل سوزاندن سوخت‌هاي فسيلي طي 200 سال گذشته است، جذب مي‌كنند. اين ميزان جذب دي‌اكسيدكربن باعث كاهش pH آب آنها به ميزان 0.1 واحد در pH تعريف شده از 0 تا 14 شده و اگر افزايش ميزان اين گاز مطابق پيش‌بيني‌هاي كنوني پيش برود تا سال 2100، pH در همين مقياس0.4 واحد ديگر كم خواهد شد.

دكتر ريچارد فيلي از مؤسسه ملي جوي و اقيانوسي ايالات متحده مي‌گويد: «اين تغييرات در برابر روند طبيعي كه بايد اقيانوس‌ها دنبال كنند، بسيارسريع اتفاق مي‌افتد. 10هزار سال طول كشيد تا اتفاق مشابهي در 55ميليون سال پيش رخ دهد و با اين حال 125هزار سال پس از آن، اقيانوس ها توانستند اين تخريب را جبران كنند؛ اين زمان براي آبزيان چيزي بين 2 تا 10ميليون سال به طول انجاميد. حالا چطور؟ ما براي جبران خسارتي كه سال‌هاست آغاز شده و طي 100 تا 200 سال آينده هم به زيست‌بوم اقيانوس‌ها وارد خواهد شد به ده‌ها هزار شايد ميليون‌ها سال زمان نياز خواهيم داشت».

53273

دوشنبه|ا|1|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاين]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 323]