رواج خرید و فروش عروس در هندوستان

واضح آرشیو وب فارسی:ایران ناز:
رواج خرید و فروش عروس در هندوستان

روزنامه الشرق الاوسط نوشت: برتری داشتن فرزند پسر بر دختر در هندوستان باعث شده تا نسبت تعداد دختران به پسران در بسیاری از مناطق این کشور با اختلال شدید مواجه شود.

مهمترین نتیجه این وضعیت کاهش شدید دختران دم بخت است. کمبود دختران دم بخت در بسیاری از ایالت های هند، جوانان علاقمند به ازدواج را وادار کرده تا برای یافتن و البته خرید دختران مناسب ازدواج به دیگر مناطق فقیر نشین کشورشان بروند.

به عنوان مثال "تریلوکان سینگ" کشاورز در ایالت بنگاب از مناطق ثروتمند نزدیک به شهر نیودلهی مجبور شده صدها کیلومتر به مناطق فقیرنشین شرق این کشور مسافرت کند تا همسری بخرد.

سینگ مبلغ 500 دلار را به عنوان هزینه برای خرید همسرش پرداخت تا بتواند وی را از روستای فقیری در ایالت بیهار به روستایش بیاورد. وی قبل از این می‌بایست بین دو گزینه یکی را انتخاب می‌کرد. یا همچنان مجرد و بدون همسر و وارث می‌ماند یا اینکه عروسی را از جای دیگری اختیار می‌کرد. گرچه این عروس از فرهنگ آنها نبود ولی می توانست خواسته های او را اجابت کند.

سینگ در نهایت گزینه دوم را انتخاب می کند. وی می گوید: دختران دم بخت در بنگاب بسیار کم هستند و به همین دلیل، گزینه ای غیر از خرید عروس در مقابلم باقی نماند.

این در حالی است که تعصب ضدیت با جنس مونث در هند تاریخ زیادی دارد. بسیاری از خانواده ها وجود دارند که دختران خود را از طریق خفگی، مسمومیت، غرق کردن، گشنگی یا رها کردن تا مرگ، از دست داده اند.

دختران برای خانواده های فقیر مشکل بسیاری هستند چرا که خانواده های آنها مجبورند مهریه ای را به خانواده داماد بپردازند یا اینکه مراسم عروسی پرخرج و خارج از توانایی خود برگزار کنند.

تفاوت تعداد دو جنس مذکر و مونث در هند بالاترین میزان در جهان است. این نسبت در هند 927 دختر در مقابل یک هزار پسر است. در صورتی که نسبت جهانی 105 دختر در مقابل یک هزار پسر است.

همچنین گزارش دیگری نیز نشان می‌دهد که در هند نزدیک به 28 میلیون پسر قادر نخواهند بود همسرانی برای خود برگزینند. در ایالت بنگاب نیز نسبت 754 دختر در مقابل 1000 پسر است. در ایالت هاریانا نیز به نسبت هر 822 دختر 1000 پسر وجود دارد.

"راضی پشت" کشاورز در ایالت هاریانا نیز می‌گوید که در روستایش بسیاری از کشاورزان با وجود داشتن 30 سال سن اما هنوز ازدواج نکرده اند.

بسیاری از آنها تمایل دارند زمین خود را در مقابل دریافت 750 دلار بفروشند تا بتوانند از ایالت های فقیر مانند بیهار ، کرالا ، بنگال غربی یا حتی کشور بنگلادش همسایه هندوستان دختری را بخرند.

معمولا به دختری که از منطقه دیگری خریداری و به عنوان عروس به خانواده جدید آورده می‌شود لقب بارو یا دخالت کننده داده می‌شود.

گیتا که از شهر حیدرآباد در جنوب هند چند سال پیش آورده شد می گوید: در این جا مرا بارو یا سیاه خطاب می کنند. "باتا سینگ" بیش از دو هزار کیلومتر از شهرک کارتال در ایالت هاریانا به شهر هوگلی در ایالت بنگال غربی مسافرت کرد تا بتواند عروس مناسبی را بیابد.

او توانست سریجا 18 ساله را پیدا کرد و با او ازدواج کند .این دختر امروزه زبان محلی شهر محل سکونت خود را به خوبی صحبت می‌‌کند ولی تنها تفاوت تیره گی چهره اوست. "بریم چودری" جامعه شناس هندی نیز در این باره می‌گوید که ازدواج این دختران معمولا با برگزاری جشن و مراسم عروسی یا حتی ثبت در دفاتر رسمی و دولتی همراه نمی‌شود.

آنها همچنین از غذا و لباس کافی و مناسب نیز برخوردار نمی‌شوند بلکه خود را در معرض آزار و اذیت جنسی برادران و دوستان همسر خود می‌بینند. با این حال در ایالت هاریانا همچنان خرید دختران برای ازدواج از مناطق دیگر آسانتر از تربیت دختران است.

ارسال شده در ۰۰۰۰/۰۰/۰۰ ۰۰:۰۰:۰۰

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایران ناز]

[مشاهده در: www.irannaz.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 269]