تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816197369
ندانستن جرم است؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > انتظامی، حسین - ندانستن اگرچه فضیلت نیست ولی در عین حال جرم هم نیست .متقابلا ، ندانستن و پرسشگری نه تنها عیب نیست بلکه فضیلت هم هست . با این وجود ، ندانستن در برخی موارد می تواند خیانت و بلکه جنایت باشد ! کسی که فنون خلبانی را بلد نیست فی نفسه ایرادی ندارد اما اگر همان فرد پشت فرمان هواپیما بنشیند مقدمات یک جنایت را فراهم می آورد . اینجاست که ندانستن زشت و بلکه جرم می شود (هرچند خطای بزرگتر متوجه فرد یا سامانه ای است که اجازه می دهد چنین فردی هدایت هواپیما را به عهده بگیرد)بر همین سیاق ، ندانستن در موقعیت های زیر نیز پذیرفته نیست :1) وقتی از ما سوالی می پرسند و جواب آن را نمی دانیم اما در عین حال از گفتن واژه «نمی دانم» ابا داریم و با اعتمادی به نفس ویژه ای اظهار نظر می کنیم و از آن بدتر ، ژست فاضلانه هم می گیریم .2) وقتی در مسئولیت یا جایگاهی قرار می گیریم که یکی از لوازم آن آگاهی است (همچون خلبانی) در چنین شرایطی یا نباید بپذیریم و یا به مقدمات لازم (دانش کافی) مجهز شویم . استادی دانشگاه و روشنفکری از این جمله اند . اولی عهده دار آموزش تخصصی و دومی مدعی هدایت و رهبری افکار عمومی است . غربی ها به واسطه نظام آموزشی و از آن مهمتر ، فرهنگ عمومی خود معمولا به این دو آفت دچار نیستند . یکی از عادات بد ما ایرانی ها تمسخر و طعنه است ؛ ای کاش این عادت بد را لااقل در مواجهه با آدم های «جاهل مدعی» یا «جاهل غاصب» به کار ببریم تا همگان بدانند تاوان سنگینی باید بدهند اگر وقتی چیزی را نمی دانند درباره آن اظهار نظر کنند و یا اگر شایسته یک جایگاه علمی یا روشنفکری نیستند آن را غصب کنند .اشکالی ندارد که فردی افلاطون رانشناسد ، اما اگر همان فرد قرار باشد فلسفه تدریس کند یا به عنوان کارشناس در میزگرد تلویزیون دعوت شود باید تمام آرای افلاطون را بداند و لااقل به بخشی از آنها مسلط باشد و سیر تطور پیش و پس افلاطونی را بداند. اشکالی ندارد که فردی ارسطو را به افلاطون ترجیح دهد و این ترجیح خود را به زبان آورد اما اگر هیچ یک را به دقت نشناسد، اظهار نظر علنی و بلکه سخنرانی در یک جمع بزرگ و باحضور دوربین های تلویزیون ،فاجعه است زیرا ضمنا از اعتماد به نفس ویژه‌ای خبر می دهد که بسیار مخاطره آفرین است .خبرنگاری که قرار است مثلا همایش محیط زیست را گزارش کند باید از روند تغییر آب و هوا شناخت داشته باشد ، روزنامه نگاری که قرار است با وزیر نفت درباره اجلاس آینده اوپک مصاحبه کند باید نسبت تولید اوپک و غیر اوپکی ها را بداند ، از میزان تولید ، صادرات، و خریداران نفت چند کشور اصلی اوپک مطلع باشد، صادرکنندگان عمده نفت به مثلا چین را بشناسد ، قدرت تحلیل روندها را داشته باشد ؛ خبرنگاری که می خواهد وزیر نیرو را درباره افتتاح یک نیروگاه به چالش بکشد باید میزان تولید برق کشور را بداند و تعداد نیروگاه های کشور و محل جغرافیایی آنها را بداند ، نسبت تولید برق اتمی به برق آبی و برق فسیلی را در چند کشور بداند و ...روزنامه نگاران منطقا در قاطبه روشنفکران باید طبقه بندی شوند. ما روزنامه نگاران اگر در حوزه خبری خود بی اطلاع باشیم دست کمی از آن خلبان نداریم!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 474]
-
گوناگون
پربازدیدترینها