واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: «صدا هیچگاه بازنشسته نمیشود»
گفتوگو با علی منافی از پیشكسوتان گویندگی رادیو: میكروفن و گوینده هر دو حرمت دارند علی منافی از پیشكسوتان گویندگی در رادیوست؛ او از گویندگان رادیو ایران است كه در گروه «ایران و حماسه» نیز اجرا دارد. او دربارهی گویندگی اینگونه برنامهها توضیح میدهد: كسانی باید این برنامهها را بسازند كه آن روزها را خوب به یاد آورند. ما در آن روزها موشكباران خودمان را استتار نمیكردیم؛ چون مأموریت آرام كردن مردم را داشتیم. ما باید پشت میكروفن میرفتیم و به مردم آرامش میدادیم. پس باید خودمان هم آرام میبودیم و اگر هم نبودیم باید مردم این آرامش را به دست میآوردند. *** علی منافی بعد از گذشت 27 سال فعالیت در حرفهی گویندگی صدا در گفتوگو با خبرنگار سرویس رادیو از راز ماندگاری برنامههای رادیو تا حرمت میكروفن برای مجری در رادیو سخن گفت. او معتقد است: میكروفن رادیو دارای حرمت است و گوینده باید آن را حفظ كند. اما خود گوینده نیز حرمت دارد كه شبكه باید آن را نگه دارد و اگر شبكهای حرمت گویندگانش را حفظ نكند نیروهای جوانتر توجهی به آن شبكه نخواهند داشت. منافی بیان كرد: یك گوینده در طول سالها از طریق میكروفن با شنوندهاش ارتباط برقرار میكند و صمیمی میشود و به عنوان گوینده حرمت شنوندگان و مردم را تواما حفظ میكند. پس باید حرمت گوینده نیز حفظ شود. مثلا اگر یك خبرنگار حرمت گوینده را نگه ندارد هیچ شبكه و آدمی هم حرمت او را نگه نخواهد داشت. وی معتقد است: تا زمانی كه صدا كار میكند گوینده هم میتواند كار كند. صدا هیچگاه بازنشسته نمیشود. نباید گویندهای كه سالها كار كرده اما فعلاً كاری در دست ندارد را كنار گذاشت و حتی مدیر شبكه هم پنج دقیقه وقت برای گویندهاش نداشته باشد. او در پاسخ به اینكه كار گویندگی به غیر از صدا كه نخستین مولفه آن است به چه چیزهایی نیاز دارد؟ توضیح داد: داشتن صداقت مهمترین آنهاست. یعنی گویندهای كه با خودش صادق نیست و خودش را در نقش دیگری جا میزند هرگز نمیتواند گوینده شود. در واقع یك بازیگر نمیتواند گوینده شود. اما عكس آن امكانپذیر است؛ زیرا گوینده حتی اگر بازی هم بكند باز آنچه را كه حقیقت دارد به شنوندگان میگوید. این گویندهی رادیو افزود: گوینده باید در بطن مردم باشد و از دردهای آنها و مشكلات اجتماعی و اقتصادی مردم آگاه باشد و این ارتباط دوطرفه است كه گویندهای را میسازد و اگر اینگونه نباشد نمیتواند با مردم صحبت كند. وی اظهار كرد: گوینده باید بر موضوعی كه مطرح میكند اشراف داشته باشد و از مسایل مختلف اجتماعی، سیاسی و اقتصادی روز باخبر باشد؛ زیرا شنونده فقط گوینده را میشناسد و هیچ شناختی روی تهیهكننده، سردبیر یا صدابردار ندارد. پس اگر گوینده بر موضوع اشراف نداشته باشد شنونده نمیتواند هیچ حرمتی برای گوینده قائل شود. منافی یادآور شد: گویندهای كه تمامی مولفههای بالا را داشته باشد ماندگار میشود و هیچ رییس شبكه یا مدیر رادیویی نمیتواند این ماندگاری را از بین ببرد. مثلا امیر نوری سالها در رادیو كار كرده اما دیگر كار نمیكند، ولی صدایش ماندگار است؛ چون زیبا، موثر و آگاه بوده است. این پیشكسوت رادیو دربارهی نحوهی ورود گویندگان به رادیو گفت: آنطور كه من میشنوم بیشتر آشناها را وارد میكنند؛ چون من متعجب میشوم وقتی این صداها را میشنوم. كسی كه نمیتواند شعر حافظ را درست بخواند یا حداقل تصحیحش كند چهطور میتواند گوینده باشد! وی گویش رادیو ایران را متفاوت از سایر رادیوها دانست و بیان كرد: رادیو ایران ما در رادیو و در گذشته كه رادیویی دیگری نبود یكهتاز این عرصه بود و امروز نیز به دلیل فراگیری در موضوعات و آنتندهی از هر قشری مخاطب دارد. پس باید برای همه قابل فهم باشد. منافی دربارهی زبان معیار در رادیو ایران گفت: معیارها شكسته شده و البته من به این موضوع حق میدهم زمانی بود كه مردم رادیو ایران را گونهای دیگر میشناختند، اما امروز هرچه گوینده محاورهایتر و صمیمیتر با شنوندگان صحبت كند بهتر است. البته رادیو ایران به جهت وجود مخاطبان مختلف، ساده صحبت میكند. اما مثلا در رادیو جوان جوانها به زبان خودشان حرف میزنند و باعث میشود كه این برنامهها مثلا برای یك پیرمرد 70 ساله مناسب نباشد. او راز ماندگاری یك برنامهی رادیویی را زدن حرف مردم دانست و افزود: برنامهها نباید حرف دولت و حكومت را بزنند؛ چون اگرچه آنها نیز زحمت میكشند ولی جایی را برای حرف زدن دارند. اما مردم جز رادیو جای دیگری ندارند و برنامهای موفق میشود كه بین مردم و مسوولان ارتباط برقرار كند. این گویندهی رادیو دربارهی ثبت تجارب برنامههای فاخر رادیو گفت: اصلا خوب نیست؛ چون با این كارها تلویزیون و سینما لو رفتند و بعد از یك بار پخش پشت صحنههای فیلمها و یا سریالها مردم سیر میشوند و میدانند چه خبر است. اما رادیو هنوز برای مردم یك راز است و هنوز دوست دارند بدانند پشت برنامههای رادیو چه خبر است. ...در آخر «فرشید منافی» از زبان علی منافی پدر؛ «فرشید راه خودش را میرود و اگر نگویم تنها، ولی یكی از گویندگانی است كه بیشتر اوقات خودش است؛ چون درد مردم و مشكلات آنها را میداند و در واقع از بطن جامعه برخاسته و با جوانهای هم سن و سال خودش ارتباط خوبی برقرار كرده، در ضمن مطلبی را كه درست باشد با تمام احساس و جان و دلش میخواند. اما اگر قبول نداشته باشد و سردبیر مجبورش كند هیچ احساسی برای آن خرج نمیكند.» منبع : ایسنا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 470]