سالروز امامت مهدي(عج)/جهان در انتظار عدالت گستري مهدي موعود(عج)

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: سالروز امامت مهدي(عج)/جهان در انتظار عدالت گستري مهدي موعود(عج)
جهان در انتظار عدالت گستري مهدي موعود(عج)
قم - خبرگزاري مهر: وعده خدا حق است، آن روز فرا خواهد رسيد كه چهره درخشان مهدي(عج) نمايان و ظلمت غم افزاي شب را از بين خواهد برد؛ آنان را كه در تاريكي فساد و طغيان، گرفتار طوفان هولناك جرايم، جنايات و امواج خطرناك ظلم و ستم شده‌اند به ساحل نور و عدالت هدايت خواهد كرد.

به گزارش خبرنگار مهر، امروز عموم فلاسفه و انديشمندان، تنها علاج بيماريهاي بشري و تنها راه جلوگيري از جنگ و تثبيت صلح و عدالت گستري را، تشكيل يك حكومت جهاني مي‌دانند.

اگر كتاب‌ها و تواريخ اقوام و ملل مختلف جهان را بررسي كنيم، به اين نتيجه مي‌رسيم كه همه پيغمبران بزرگ، از موعود مصلح و مقتدري كه روزي ظهور خواهد كرد خبر داده‌اند و دنيايي را كه پر از هرج و مرج و ستم شده باشد، اصلاح خواهد كرد.

زيرا مهدي موعود (عج) تنها او است كه اين كشتي سرگردان و طوفان زده را به ساحل نجات مي‌رساند و دنياي پر تلاطم، ظلم و آشوب و خونريزي را تبديل به دنياي عدل و دوستي و محبت خواهد كرد و ستمديدگان، از زير بار ظلم و تجاوز، رهايي خواهد جست.

مذهب شيعه 12امامي كه همواره منتظر ظهور آن موعود جهاني است، با ارائه مدارك مثبت و مسلم، مهدي آل محمد(ص) را به طور كامل در كتاب قرآن و همه اديان الهي معرفي كرده و جاي دعوي مهدويت را براي احدي باقي نگذارده است.

در اين خصوص جابربن عبدالله انصاري از اصحاب پيامبر اسلام، مي‌گويد: چون آيه «يا ايها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعو الرسول و اولي الامر منكم" (سوره نساء، آيه59) نازل شد، گفتم: يا رسول الله! خدا و رسول او را مي‌شناسم و اطاعت مي‌كنم ولي اولي الامر كدامند؟ كه خداوند اطاعت آنان را با اطاعت خود و اطاعت تو مقرون و در رديف يكديگر دانسته؟

پيامبر فرمود:‌ اي جابر اولي الامر، جانشينان و ائمه مسلمانان پس از من هستند، اول ايشان علي بن ابيطالب، بعد از آن حسن، آنگاه حسين و بعد از آن علي بن الحسين و بعد از آن محمد بن علي كه در تورات معروف است به باقر و تو او را خواهي ديد يعني تو تا آن زمان زنده خواهي بود. ‌اي جابر چون او را ديدي سلام مرا به او برسان.

بعد از او صادق تا حسن بن علي و بعد از او فرزندش كه هم نام و هم كنيه من است. اوست كسي كه خداوند، شرق و غرب عالم را به دستش فتح مي‌كند و او از شيعيان خود غيبت مي‌كند، غيبتي طولاني كه به علت طولاني بودن غيبتش مردم بر امامت او شك مي‌كنند، مگر آنان كه خداوند دل‌هايشان را به ايمان امتحان كرده باشد.

آري اين مرد آسماني مهدي(ع) در سپيده دم روز جمعه پانزدهم شعبان سال 255 هجري، در شهر سامرا، از بانوي بزرگواري چون نرگس خاتون، همسر امام حسن عسكري، فرزندي متولد شد كه نام رسول خدا را بر او گذاشتند.

لقب شريفش مهدي و كنيه‌هاي او ابوالقاسم و ابوجعفر است.

امام دوازدهم شيعيان به واسطه كثرت دشمنان و ستمكاران زمان خود، بنا به اراده خداوند متعال از نظر‌ها غايب بود و پس از رحلت پدر بزرگوارش كه در سال 260 هجري اتفاق افتاد، به فرمان خداوند، امامت و پيشوايي به عهده‌اش گذاشته شد.

هنگامي كه امام حسن عسكري(ع) رحلت كرد، و جنازه‌اش براي نماز آماده شد، مردم مشاهده كردند كه از درون خانه كودكي 5 ساله درآمد و عموي خود جعفر را به يك سود زد و بر پيكر پدر خويش نماز گذارد.

سپس تا 69 سال امام ضمن اينكه از ديدگان مردم پنهان بود، چهار نايب خاص از جمله عثمان بن سعيد اسدي عمروي، محمد بن عثمان بن سعيد عمروي، حسين بن روح نوبختي و علي بن محمد سمري با وي در تماس بودند و كارهاي مردم را انجام مي‌دادند و گاهي هم گروهي به وسيله آنان، به ديدار حضرتش راه مي‌يافتند. بعد از آن دوران غيبت كبري امام زمان آغاز شد كه تاكنون ادامه يافته است.

مردمي امروز منتظر ظهورش هستند كه در تيرگي هاي چپاول غارتگران بين المللي، قلبهاي خود را، به فرارسيدن روز رهايي و پايان دوران استعمار و استثمار، بشارت داده‌اند.

آناني كه در برابر سيل خروشان فساد و بي‌بند و باري، همانند فولاد، مقاومت نموداه و خم به ابرو نمي‌آورند وانتظار را، مهيا شدن جهت مبارزه با جباران و خونخواران، در زيرپرچم برگ پرچمدار عدالت مي‌دانند.

منتظراني كه چشم به راه مصلح كل و موسس حكومت عدل الهي و انقلابي بزرگ تاريخ بشريت كه با انقلاب بي‌نظيرش، بساط ستم و بيداد را در جهان برپيده و حكومت عدل و داد را جايگزين آن كرده و سراسر گيتي را از عدل و داد پرخواهد كرد، آنچنان كه از ظلم و بيداد مملو گشته و تمام تشنگان عدالت، با جان و دل به سوي او خواهند شتافت.

امروز مستضعفان زنجير استعمار و گرفتاران استبداد، با انتظار روز رهايي از قيد اسارت ظلم، دل خوش كرده و شبهاي ظلماني و تاريك بيداد را به اميد نور عدالت تو، سپري مي‌كنند.

انتظاري كه رسول گرامي(ص) درباره جايگاه آن فرمودند: و گاهي انتظار، همسنگ حضور در خيمه حضرت ولي عصر(ع) و مصاحبت با رسول اكرم(ص) قلمداد مي‌شود.

امام صادق(ع) نيز فرمودند: و گاهي انتظار به منزله غلطيدن در خون خويش در راه خدا معرفي شده است.

باز در روايتي ديگر حضرت علي (ع) فرمودند: و گاهي انتظارهموزن شهادت در ركاب رسول گرامي قرار گرفته است.
با اين اوصاف چگونه مي‌توانم چشم انتظار مردي از تبار رسول خدا نباشم كه نه تنها جهان در انتظارعدالت گستري اوست بلكه در درون خود نيز به دنبال او مي‌گردم مگر اينكه صاحب الزمانم(عج) را نشناخته و يا خود باخته باشم.

© 2003 Mehr News Agency .

پنجشنبه|ا|13|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 227]