واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: روز ميثاق با آن مرد ناشناسي است كه ديروز كوزه آب زني را مي آورد، صورتش را روي آتش تنور مي گرفت، همان مرد ناشناسي كه سر بر ديوار نيمه خرابي در دل شب مي گذاشت و مي گريست... امروز نيز ما بي آنكه او را بشناسيم ، در همين نزديكي ها نشسته ايم و تمرين مي كنيم كه با نامش شعر بگوييم و خط بنويسيم و آواز بخوانيم و از خود بي خود شويم... هيجدهم ذي حجه عيد غدير خم، عيد آل محمد، از بزرگترين اعياد اسلامي است كه خداوند تمام پيامبران را مامور كرد اين روز را عيد بگيرند و آنها نيز جانشين خود را امر به بزرگداشت عيدغدير كردند. در واقع روز غدير، تنها روز انتخاب حضرت علي (ع) نبود، بلكه روز انتخاب آن حضرت به عنوان اولين حلقه امامت و عصمت بود و امامان بعد از آن حضرت به همين طريق انتخاب شدند يعني به امر خدا و انتخاب امام قبل از خود برگزيده شدند. محور سخن پيامبر(ص) در روز غدير، ولايت دوازده امام و شوون امامت ايشان است. حضرت در اين سخنراني از سه موضوع خارج نشدند، مواردي از خطبه صريحا درباره ولايت و امامت دوازده امام (ع) است. مواردي ديگر بعنوان مقدمه چيني و تمهيد براي مسئله ولايت است، مواردي هم در بيان شوون امامت و حد ولايت امامان و فضايل ايشان و برنامه هاي اجتماعي آنان، و نيز درباره دشمنان ايشان و روساي ضلالت و انحراف است. دراين سخنان ، نام اميرالمومنين (ع) 40 بار بعنوان علي تصريح شده كلمه ائمه (ع)10 بار صريحا آمده است؛ نام امام زمان(ع) چهار بار به عنوان مهدي(ع) آمده است و البته بيشترين حجم خطبه، درباره اميرالمومنين و ائمه(ع) است كه بصورت ضمير يا اشاره يا عطف آمده است. يقينا حماسه اعجاب آور و دلنشين غدير نقطه عطفي در تاريخ اسلام است كه به مذاق عده اي گوارا و شيرين و براي برخي ناگوار و تلخ است. واقعه غدير، بنابر مشيت الهي رنگ جاودانگي به خود گرفت و در بستر زمان با هه بدعت ها و تحريف ها كه رنگ و حقيقت حوادث را عوض كرده ماندگار شد؛ يكي از علل اين جاودانگي نزول دو آيه شريفه قرآن است كه تا روزي كه قرآن باقي است اين واقعه تاريخي نيز باقي است. در قرآن كريم نيز به واقعه عظيم غدير اشاره شده است، آياتي كه در خطبه غدير بعنوان شاهد يا تفسير آمده 50 مورد است كه اهميت اين سند بزرگ اسلام را جلوه گر مي كند، در سوره مائده آمده است امروزه دين شما را كامل كردم، نعمتم را بر شما تمام گردانيده ام و خرسند شده ام كه اسلام كيش شما باشد. در روايات آمده است كه رويدادهاي سرنوشت ساز در تاريخ انبيا در روز عيد غدير رخ داده است: خداوند توبه حضرت آدم را پذيرفت، خداوند حضرت ابراهيم را از آتش نجات داد، حضرت سليمان از مردم بر جانشيني آصف بن برخيا گواه گرفت، حضرت موسي (ع) بر جادوگران پيروز شد و هارون را وصي خويش كرد. حضرت عيسي(ع) اعلان كرد كه شمعون وصي من است. كشتي حضرت نوح (ع) بر كوه جودي (آرارات ) قرار گرفت. سند غدير در تاريخ قاطع و محكم آمده است: كساني كه حديث غدير را از پيامبر(ص) نقل كرده اند و نامشان در كتاب ها آمده است، 110 نفر از صحابه (كساني كه پيامبر(ص) را ديده و از محضرش استفاده كرده اند)84 نفر از تابعين(كساني كه فقط صحابه را ديده اند) و 360 نفر از بزرگان و دانشمندان اهل تسنن. به علاوه عده اي ديگر از آنان، پيرامون حديث غدير و مساله امامت اميرالمومنين علي(ع) كتاب هاي جداگانه اي نوشته اند كه 26 جلد مي شود و ده نفر از شعراي نامي عرب هم اشعار و قصايدي درباره غدير سروده اند. ماجراي غدير از نظر كثرت راوي و روايت در حدي است كه كسي قدرت انكار آن را ندارد، ليكن برخي از علماي اهل سنت در دلالت حديث خدشه كرده، لفظ مولي را به معاني مختلفي غير از سرپرست و صاحب اختيار گرفته اند. آنان از جمله گفته اند: مولا يه معناي محب و ناصر است يعني پيغمبراكرم(ص) به مردم توصيه كردند: علي بن ابي طالب را دوست بداريد يا اين كه سفارش كردند كه يار و ياور او باشيد. آيت الله جواد آملي با آوردن دلايلي اين معاني را رد كرده و بيان داشته است: معنا ندارد كه انسان عاقلي مانند پيامبر اكرم(ص) آن جمعيت فراوان ا در بيابان سوزان حجاز جمع كند و بگويد: علي را دوست داشته باشيد يا اين كه بگويد: يار و ياور علي باشيد، مگر دوست داشتن و ياري كردن، اختصاص به علي بن ابي طالب (ع)دارد؟ هر مسلماني موظف است ساير مسلمانان را دوست داشته، يار و ياور آنها باشد؛ افزون بر اين لزوم دوست نياز به بيعت داشته باشد چنان كه تبريك گفتن ابوبكر و عمر پس از آن اعلان عمومي نيز در اين صورت معنا نداشت. همچنين پيامبراكرم(ص) در ماجراي غدير، آخرين روزهاي عمر شريف خود را سپري مي كرد به مردم نيز، اعلام فرمود كه بزودي دعوت حق را لبيك خواهد گفت؛ انتظار طبيعي مردمي كه اين خبر سنگين، اندوهبار و اضطراب آور را مي شنوند اين است كه پيغمبر تكليف آينده آنان را روشن كند. از درايت و عطوفت پيغمبر اكرم(ص) نسبت به امت نيز انتظاري غير از تعيين تكليف آينده نمي رود. آيت الله آملي با ارايه دلايلي مي افزايد: علي(ع) در دوران زمامداري وقتي نزاع و مخالفت برخي را با خلافت خويش ديد، در فضاي باز قصر يا مسجد كوفه، مردم را قسم داد كه چه كسي از شما در بازگشت از حجة الوداع از پيامبرخدا(ص) شنيد كه فرمود: من كنت مولاه فعلي مولاه؟ دوازده نفر برخاستند و شهادت دادند. در كتاب هاي ديگري نيز آمده است: دوستي با حضرت علي(ع) و ياور مردم بودن آن قدر مهم نبود كه خداوند با لحن قاطع به رسولش بگويد: اگر انجام ندهي رسالتت را به پايان نرسانده اي . براساس تاكيد صاحبنظران و كارشناسان ديني: موضوع دوستي، احتياجي به بيعت گرفتن از مردم، تبريك گفتن به حضرت علي(ع) با مراسم مخصوص ندارد آيا اين عاقلانه است كه به خاطر يك دوستي ساده در بياباني گرم و سوزان خيمه درست كنند و به مردم دستور دهند كه با يك دوست بيعت كنند. پيامبر در مراسم حج از جدايي با مردم و ملاقات با خدا سخن گفت و به آنها گوشزد كرد كه به فكر آينده خود باشند و از قرآن و عترت جدا نشوند و پس از آن نيز حديث ثقلين را بارها و بارها تكرار كرد. قطعا همه اين مسايل نشان مي دهد كه موضوع غديرخم بسيار با اهميت تر از سخناني است كه برخي مطرح مي كنند، موضوع غدير ، رهبري آينده حكومت اسلامي و جانشيني پيامبر (ص)است زيرا به فرموده خود پيامبر، بعد از رحلت پيامبر(ص) اولين رهبر مسلمان ، قرآن و دومين آن عترت است. ك/4 /7406/ 380/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 525]