واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: *جنگ عراق عليه ايران از نگاه مطبوعات جهان* عراق به هدف قديمي خود ميرسد...
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و حماسه
مجموعه كتابهاي «جنگ ايران و عراق از نگاه مطبوعات جهان»، برگرفته از اسناد مطبوعاتي و بريده جرايد خارجي موجود در مركز ملي اسناد دفاع مقدس است كه پيشينه جمعآوري آن به روزهاي آغازين بحران و تشكيل دفتر تبليغات جبهه و جنگ باز ميگردد.
سرويس «فرهنگ و حماسه» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، نيز با بهرهگيري از اين منبع تاريخي، گريزي به وقايع قبل از آغاز جنگ تحميلي و بعد از آن دارد.
عراق به هدف قديمي خود ميرسد و مرد قدرتمند جديدي را به نمايش ميگذارد
زبان اصلي:انگليسي. شماره:000304
منبع:نيويورك تايمز/برنارد گورتزمن / واشنگتن
٦/٧/١٣٥٩-28-9-1980
مترجم: محمدباقر خوشنويسان
جنگ عراق عليه ايران و پيامدهاي آن براي منطقه خليج فارس هرچه باشد، به نظر ميرسد يك نقطه عطف تاريخي ديگر براي خاورميانه است. اگر تحركات نظامي عراق دچار عقب گردي غيرمنتظره نشوند، به نظر ميرسد سرنوشت صدام حسين اين است كه صداي سياسي و نظامي قدرتمند در منطقه بشود. وي اهداف فوري خود را روشن ساخته است. وي قرارداد تحقيرآميزي را كه ايران قدرتمند در سال ١٩٧٥ تحميل كرد، لغو كرد و ميخواهد ضعف رژيم آيتالله روحالله خميني را نشان دهد و در صورت امكان آن را سرنگون كند. علاوه بر اين اهداف، به نظر ميرسد صدام حسين ميخواهد به مقام و منصب جمال عبدالناصر، رييس جمهور مصر برسد كه ٢٥ سال پيش تودههاي عرب را شوراند، اما در نهايت توسط اسرائيل شكست خورد.
همچنين به نظر ميرسد كه وي مصمم به، دست آوردن موقعيت محمدرضا شاه پهلوي به عنوان مرد قدرتمند منطقه نيز است. شاه با نفت فراوان و حمايت آمريكا، عراق را وادار به ايفاي نقش ثانويه كرد. اكنون باتوجه به عدم تمايل عربستان به ابراز قدرت خود، به نظر ميرسد هيچ قدرت بومي قادر به چالش با عراق نيست. بيش از يك سال است كه [ صدام] حسين در حال آماده كردن حركت خود در سايه توجه جهان بوده است. بعد از پيمان صلح كمپ ديويد در سال ١٩٧٨ ، وي رهبران اتحاديه عرب را به بغداد دعوت كرد تا اين پيمان را محكوم كند. بعد از سقوط شاه، حسين با برنامههاي امنيتي دوجانبه مفصلي به عربستان سعودي نزديك شد. وي همچنين از پايان دادن نبرد بين دو يمن خودداري كرد.
وي مسئوليت تداركات اعراب براي كنفرانس هاوانا در پاييز گذشته را به عهده گرفت. در اين كنفرانس كشورهاي شركت كننده خودشان را غيرمتعهد ناميدند و با رياست صدام به عنوان رئيس اين جنبش به جاي فيدل كاسترو در اجلاس سال ١٩٨٢ در بغداد موافقت كردند.
وي با استفاده از نفت عراق، براي جلب نظر فرانسه و ديگر كشورهاي غرب تلاش كرد، و از روابط غرب براي متوازن كردن وابستگي تصور شده بغداد به مسكو براي دريافت تسليحات و حمايت سياسي استفاده كرد.
حركات او هر از گاهي گيج كننده و حتي متناقض به نظر ميرسد، اما اين به نظر نميرسد براي وي ايجاد مزاحمت كند.
تحركات صدام حسين سرآغاز درگيري نظامي عراق با ايران بود. تا دهه ١٩٥٠ ، عراق كه شديدا از سوي انگليس حمايت ميشد، توانست مسائل مختلف مرزي را كه از دوران امپراتوري عثماني به ارث برده بود، به ايران ديكته كند. يكي از حساسترين مسائل بين آنها و از جمله مواردي كه به توجيه كردن حمله به ايران كمك كرد، حاكميت بر آبراه شط العرب است. با اين حال اوايل اين ماه صدام حسين با اعلام اينكه ايران آيتالله خميني با قرارداد ١٩٧٥ كنار نيامد اين قرارداد را ملغي ميكند.
وي خاطرنشان كرد كه اين كار به تلافي تحقير شخصي او در قبول اجباري اين پيمان در سال ١٩٧٥ صورت گرفته است. او گفت:" بيش از ٦٠ هزار نفر از نيروهاي مسلح عراق در جنگ با كردها كشته و زخمي شدهاند و هيچ حريفي براي نيروهاي مسلح مدرن ايران وجود نداشت."
بعد از سقوط شاه، نيروهاي مسلح ايران رو به از هم پاشيدن گذاشت و ايران برتري نظامي خود را از دست داد. آيتالله خميني با دعوتهاي مداوم از مسلمانان شيعه عراق براي قيام عليه سنيهاي حاكم[ ١ ]، عراق را نگران كرد. صدام نيز به تلافي اين كار در ماه اكتبر رژيم آيتالله خميني را يك انقلاب غيراسلامي ناميد و آن را محكوم كرد. وي با تاكيد بر پان عربيسم و خط بطلان كشيدن بر ادعاهاي آيتالله خميني مبني بر رهبريت بر جهان اسلام گفت:" قرآن به عربي نوشته شد و خداوند مقرر فرموده كه اعراب نقش پيشتازي در اسلام را
ايفا كنند."
اگر عراق با كسب موفقيت نظامي، قدرت اصلي در منطقه بشود، رهبران بعثي آن احتمالا به تركيب ايدئولوژي ضدغرب خود با يك رويكرد واقع گرايانه ادامه ميدهند و به نظر ميرسد آنها از جلب حمايت اعراب مطمئن هستند. اما سلطه عراق بر منطقه احتمالا تاثيرات سويي بر اميدهاي صلح در خاورميانه خواهد داشت.
*******
پاورقي:[1] امام خميني خود عليه يكي از سلاطين ظالم و مستبد به ظاهر شيعه قيام كرد و قيام او عليه ظلم و ستم و استبداد است و در هيچ يك از پيامهاي خود نيز هيچ اشارهاي به سلاطين سني يا شيعه نكردهاند.
ادامه دارد...
جمعه|ا|7|ا|بهمن|ا|1390
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]