فرانس 24 جنگ رواني اسرائيل با خبرنگاران خارجي در طول جنگ غزه را بررسي كرد

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: فرانس 24 جنگ رواني اسرائيل با خبرنگاران خارجي در طول جنگ غزه را بررسي كرد
تهران / واحد مركزي خبر / سياسي 1387/11/19
00:42:42.12
شبكه فرانس24 گزارشي ويژه از جنگ رواني رژيم صهيونيستي در طول جنگ در نوارغزه و عمليات سرب گداخته تهيه كرده است.
به گزارش شبكه فرانس24، درحالي كه ارتش اسرائيل عمليات خود را در نوارغزه اغاز كرده بود، هيچ خبرنگار خارجي حق ورود به غزه نداشت. در چنين شرايطي پي بردن به حقايق بسيار دشوار بود.
اين گزارش چگونگي كار خبرنگاران را در طول اين جنگ برجسته مي سازد .
در روز شنبه بيست و هفتم دسامبر دوهزارو هشت، اسرائيل حملات خود را عليه حماس در نوار غزه اغاز كرد.
ارتش اسرائيل اندكي بعد تصاوير حملاتش را در اينترنت قرار داد و بمدت سه هفته ارتش اسرائيل يكي از مهمترين منابع اطلاع رساني اين جنگ بود. اسرائيل باريكه غزه را منطقه نظامي بسته اعلام كرده بود كه هيچ خبرنگار خارجي حق ورود به ان را نداشت.
خبرنگاران مجبور شدند از دور اين مناقشه را پوشش دهند. در جنوب اسرائيل تپه اي نزديك مرز غزه محل تجمع خبرنگاران خارجي شده بود. خبرنگاران كه نمي دانستند ان سوي مرز چه مي گذرد مجبور بودند به مصاحبه هاي مطبوعاتي نظاميان اسرائيلي گوش دهند.
يك مامور پليس به خبرنگاران راكتي را نشان مي داد كه ادعا مي كرد از غزه شليك شده است. سخنگويان ارتش نيز در كنفرانسهاي مطبوعاتي ديدگاه خود را از اخرين حملات تشريح مي كردند.
مايكل اورن سخنگوي ارتش اسرائيل گفته بود ما به خبرنگاران كارهاي ارتش را توضيح مي دهيم و اهداف و مشكلات ارتش را تشريح مي كنيم و مي كوشيم به بهترين نحو اوضاع غزه را توصيف نماييم.
هنگامي كه اين گزارش تهيه مي شد، اژير خطر به صدا در امد و خبرنگار خاطر نشان كرد اين بار غيرنظاميان اسرائيلي به پناهگاه نمي روند بلكه اين خبرنگاران و نظاميان هستند كه به سرعت به پناهگاه منتقل مي شوند. اين پناهگاه در سديروت در مركز مطبوعاتي خبرنگاران خارجي واقع است . راكت به نقطه اي خارج از شهر اصابت مي كند و همه به سر كارهاي خود باز مي گردند.
در اين مركز مطبوعاتي، اينترنت و تلفن در اختيار خبرنگاران است و سخنگوياني كه به چندزبان خارجي صحبت مي كنند با رسانه هاي خارجي ارتباط برقرار مي كنند.
ژوئل ليون سخنگوي وزرات خارجه اسرائيل مي كوشد علل ممنوعيت ورود خبرنگاران به غزه را توضيح دهد وي مي گويد يكي از درسهايي كه از جنگ دوم لبنان گرفته شد، اين بود كه متاسفانه اطلاعاتي را كه خبرنگاران منتقل مي كردند، مورد استفاده و بهره برداري دشمنان قرار مي گرفت. به عبارتي ديگر خبرنگاران بدون ان كه عمدا خواسته باشند، مواضع نيروها و تعداد نيروهاي سواره يا پياده و نيز جايگاههاي اصابت راكتهاي حزب الله را اعلام مي كردند. به همين علت تصميم گرفته شد هيچ خبرنگاري حق پوشش جنگ غزه را نداشته باشد.
برخي از خبرنگاران با اين همه، اين ممنوعيت ها را درك نمي كنند و مي گويند اين ممنوعيت به سود منافع اسرائيل نيست.
كلائوديو پاليارا خبرنگار شبكه راي ايتاليا در بيت المقدس مي گويد انان نمي خواهند خبرنگاري در غزه باشد اما در نهايت اين اقدام اثر منفي دارد زيرا شبكه اي نظير شبكه راي ايتاليا هر شب با افرادي درون نوار غزه مصاحبه مي كند كه خبرنگار نيستند بلكه شهروند عادي فلسطيني هستند كه فقط به زبان ايتاليايي صحبت مي كنند. به همين علت موضع اين افراد موضع فلسطينيان خواهد بود. ما صداي غزه را مي شنويم اما اين صداي مستقل و متعادل يك خبرنگار خارجي نيست.
اين گزارش در ادامه مي افزايد يكي ديگر از اقدامات ارتش اسرائيل براي خبرنگاران خارجي برگزاري تور سياحتي سازماندهي شده براي ترويج تصوير اسرائيل در رسانه ها بود.
در اين سفر انواع ساندويچها و نوشابه ها درون اتوبوسي راحت براي خبرنگاران پيش بيني شده بود. خبرنگاران به بيمارستاني اسرائيلي در عسقلان منتقل مي شوند كه بيماران فلسطيني نوار غزه را مداوا مي كند. انان قبل از حمله از نوار غزه خارج شده بودند.
يكي از مسئولان بيمارستان مي گويد اين بيمارستان وضع فوق العاده اعلام كرده است. در اين بيمارستان برخي از بخشها به علت ترس از شليك راكتهاي فسلطينيان به طبقات ديگر منتقل شده اند و بخش اطفال به زير زمين منتقل شده است.
هنگامي كه خبرنگاران يك كودك فلسطيني را درون تختي مي بينند به طور جمعي بالاي سرش مي روند و از او عكس مي گيرند. كمي دور تر يك زن فلسطيني باردار مشاهده مي شود كه چيزي به وضع حملش نمانده است.
اين بار نيز شليك فلشهاي دوربينهاي خبرنگاران به سوي اين زن مشهود است. اما اين جا چيزهايي است كه حتي دستگاه تبليغاتي اسرائيل قادر به كنترل انها نيست و ان اشكهاي اين زن باردار بود. اشكها هنگامي كه از جنگ غزه از او سئوال مي شود جاري شد.
سپس از خبرنگاران درخواست مي شود از بخش بيرون بروند.
تور سياحتي در عسقلان ادامه مي يابد. سپس خبرنگاران به پناهگاهي منتقل مي شوند. در اين شهر حدود چهل پناهگاه مشابه وجود دارد. اين پناهگاهها هنگام شليك راكتهاي فلسطينيان مورد استفاده قرارمي گيرند.
الي اويتس مدير ارتباطات سازمان غيردولتي اسرائيل پروجكت (Israel Project) كه تور را برگزار كرده است، مي گويد همانطور كه مي بينيد ما در پناهگاه زير زميني هستيم. ساكنان و كودكان شهر به اين پناهگاهها مي ايند. حدود دويست هزار خانواده در جنوب اسرائيل نمي توانند كودكانشان را به مدارس بفرستند مگر انكه مدارس به پناهگاه مجهز باشند.
اين گزارش مي افزايد كودكان حاضر در اين پناهگاه از تعداد قابل توجه خبرنگاران خارجي شگفت زده نشدند زيرا هر روز تعداد قابل توجهي از انها اينجا مي ايند. سخنان اسرائيلي ها در اين پناهگاهها همانند روباتهاي كوك شده از پيش حفظ شده است. همگي از عمليات اسرائيل حمايت مي كنند.
روت ياشين از زنان اسرائيلي مي گويد ما حق انتخاب نداشتيم. زندگي ما اينجا در عسقلان بسيار دشوار است اما در سديروت وضع از اين هم بدتر است و شبانه روز بر روي سرمان راكت مي بارد.
هنگامي كه از كودكي چهار ساله سئوال مي شود چه كسي به سوي عسقلان راكت شليك مي كند وي مي گويد: اعراب.
اين گزارش سپس با نشان دادن تصاوير تلويزيوني مي گويد شبكه هاي تلويزيوني اسرائيلي تصاوير همين پناهگاه را به طور مكرر پخش مي كنند. اين تصاوير از تلويزيون خانه يك زن اسرائيلي در جنوب اسرائيل پخش مي شود.
ايلا رنعان اموزگار اسرائيلي كه در چند كيلومتري نوار غزه زندگي مي كند سه پسر دارد كه يكي از انان هنگام اغاز عمليات در ارتش بود . وي از سرنوشت پسرش بي اطلاع بود و براي كسب اطلاعات ، شبكه هاي مختلف تلويزيوني را دنبال مي كند. وي به شدت از نحوه پوشش جنگ از رسانه هاي اسرائيلي انتقاد مي كند.
ايلا رنعان مي گويد رسانه هاي اسرائيل با احتياط اين جنگ را پوشش مي دهند. ببينيد از شبكه دهم خانواده ها و سربازان اسرائيلي درحال خنديدن مشاهده مي شود و گهگاه نيز تصاوير راكتهاي فرود آمده در گوشه و كنار اسرائيل مشاهده مي شود. اما هيچ تصويري از سرنوشت كودكان فلسطيني پخش نمي شود.
وي مي افزايد رسانه هاي اسرائيل مي كوشند چهره اي انساني به نيروهاي ما بدهند اما هنگامي كه فراموش مي شود به طرف مقابل نيزچهره اي انساني داده شود، جهان را عليه خود بسيج مي كنيم. جامعه اسرائيل به هيچ وجه از خشونتهايي كه اين جنگ را به پاكرده است انتقاد نمي كند.
اين گزارش سپس به نحوه پوشش جنگ از ديدگاه خبرنگاران اسرائيلي مي پردازد.
در تل اويو به دفتر شبكه ده تلويزيون اسرائيل مي رويم. اين يكي از بزرگترين شبكه هاي تلويزيوني خصوصي اسرائيل است. خبرنگاران از ابتداي جنگ يك سره در حال فعاليت هستند و بخشهاي مختلف خبري با پلاتوها و مناظرات پي در پي دنبال مي شود.
در تحريريه اين شبكه مي توان بخشي عربي نيز مشاهده كرد. در اين تحريريه مهمترين شبكه هاي تلويزيوني عربي رصد مي شود برنامه هايشان مورد تجزيه و تحليل موشكافانه قرار مي گيرد.
ديويد پولاك تحليلگر رسانه هاي عربي شبكه ده مي گويد اين شبكه ها تصاوير وحشتناك زيادي نشان مي دهند و كودكاني با دست و پاهاي قطع شده و افراد خونين و خانه هاي ويران شده به وضوح پخش مي شود و بر خلاف ما رسانه هاي غربي، هيچ چيزي در ان شبكه ها سانسور نمي شود. ما خود را رسانه اي غربي مي دانيم و اين گونه تصاوير را هرگز نشان نمي دهيم بلكه مي توانيم به مردم بفهمانيم كه اين چيزها نيز در صحنه روي مي دهد.
وي درباره چگونگي توضيح ان به اسرائيلي ها نيز گفت ما ان را شفاهي مي گويم و سپس تصاويري شطرنجي پخش مي كنيم. مي خواهيم به مردم اطلاع رساني كنيم بدون ان كه حالشان را به هم بزنيم.
خبرنگاران اين شبكه به وضوح مي گويند در اين مناقشه بي طرف نيستند.
ايلان گورن خبرنگار بخش بين المللي شبكه ده مي گويد ما رسانه اي اسرائيلي هستيم و نمي توانيم بي طرف بمانيم. هنگامي كه چند زخمي در بين نيروهاي ارتش ما باشد اين تيتر اول خبرما مي شود و اگر سيصد زخمي در بين فلسطينيان باشد اين تيتر اهميت ثانوي پيدا مي كند. ترديدي نداشته باشيد.
اين گزارش مي افزايد برخي ها به اين نحوه پوشش اطلاعات ترديد زيادي دارند. تحليلگران سازمان مستقل كِشِو (سازمان رصد رسانه هاي اسرائيلي) گزارشي انتقادي از پوشش جنگ غزه تهيه كرده است. مدير اين مركز، خودسانسوري خبرنگاران اسرائيلي را برجسته مي سازد.
ايزهار بيعير مدير كِشِو با نشان دادن روزنامه اي اسرائيلي مي گويد اين روزنامه يك روز پس از كشتاري منتشر شده است كه در ان دهها غير نظامي فلسطيني در بمباران مدرسه اي در جباليا كشته شدند. در يديعوت احارونوت بزرگترين روزنامه اسرائيل در صفحه اول هيچ چيزي در اين باره نيست، در صفحات دوم و سوم و چهارم نيز هيچ چيزي نيست. خواننده اين روزنامه در صفحه هفتم روزنامه مي تواند اين مطلب را ببيند. انچه موجب نگراني ما شده خودسانسوري رسانه هاي اسرائيل است. علل اين خودسانسوري متعدند. جو كلي اسرائيل و ترس دائمي افكار عمومي، اين خودسانسوري را توجيه مي كند. افكار عمومي تصور مي كند قرباني اصلي اين جنگ، خود اسرائيل است در حالي كه اين اسرائيلي ها هستند كه در اين جنگ قوي ترند.
گزارشگر سپس مي افزايد ازابتداي اين عمليات، فقط تعدادي انگشت شمار از خبرنگاران موفق شدند به همراه نيروهاي ارتش وارد نوارغزه شوند.
از انجا كه خبرنگاران فرانس24 از دسترسي يك طرفه به خبرهاي مربوط به جنگ خسته شده بودند پس از دو هفته تصميم گرفتند وارد نوار غزه شوند. خبرنگاران اين شبكه موفق شدند از مرز مصر وارد نوار غزه شوند. اين مرز مدت زماني طولاني بر مطبوعات بسته بود.
پس از ان كه خبرنگاران وارد غزه مي شوند هنوز عمليات اسرائيل پايان نيافته اما مي توان ميزان قابل توجه تخريب و خسارات را مشاهده كرد. بوي مرگ همه جا مشهود است.
بلافاصله مي توان از صحنه خارج كردن جسد كودكي از زير اوار فيلم گرفت و اندكي بعد نيز جسد زني بيرون كشيده مي شود. كمي دور تر جسد مردي زير اوار مشاهده مي شود.
در شهر غزه ما با خبرنگاري ايتاليايي برخورد مي كنيم كه چند روز قبل وارد باريكه غزه شده است.
ارتش مدت سي دقيقه به سوي وي شليك كرده بود اين درحالي بود كه ارتش اسرائيل از حضور وي مطلع بود.
لورنزو چرمونزي خبرنگار روزنامه كوريره دلاسرا مي گويد انچه موجب تعجب من شد اين بود كه وقتي پس از ده- پانزده دقيقه مسجل شد ما به سويشان شليك نخواهيم كرد و دشمن يا تروريست يا مبارز مسلح نيستيم انان مي بايست از تيراندازي دست مي كشيدند. من به خود گفتم اگر خبرنگار نبودم و خودم به همراه خانواده ام اينجا بوديم، چه مي شد؟ ايا مرا يا فرزندانم را مي كشتند؟ من در افغانستان و عراق و جنين و سرزمينهاي اشغالي بوده ام و قبلا پيش امده بود كه سربازان به سويم تيراندازي كنند حتي سربازان امريكايي درعراق و چندين بار. اما هنگامي كه متوجه مي شدند من به تيراندازي انها پاسخ نمي دهم دست از تيراندازي مي كشيدند اما اسرائيلي ها به تيراندازي خود ادامه دادند. اين واقعا نگران كننده است.
اين گزارش مي افزايد ايا اسرائيل مي خواست چنين تصاويري را مخفي نگهدارد؟ تصاويري از اوار و اجساد غيرنظاميان زير اوار؟ يا واقعا مي خواست عمليات نظامي خود را به خطر نيندازد؟ يا واقعا مي خواست امنيت خبرنگاران را تضمين كند؟
پس از پايان اين گزارش ، ويلي براچيانو گزارشگر اين شبكه گفت دو هفته انتظار در برابر نوار غزه واقعا اعصاب را به هم مي ريخت و چاره اي جز پوشش خبري از ديدگاه اسرائيل نبود. ما به جنوب اسرائيل رفتيم و با اسرائيلي ها گفتگو كرديم. سپس به شمال اسرائيل و مرز لبنان رفتيم. به سرزمينهاي فلسطيني در كرانه باختري رفتيم. در نوار غزه هر روز كاميونهاي بشردوستانه تردد نداشتند و فقط در زمان اتش بس چند ساعته كاميونها وارد مي شدند. در اين مدت نزديك شدن خبرنگاران به كاميونهاي بشردوستانه ممنوع بود. درحالي كه ديوان عالي اسرائيل نيز حكمي صادر كرده بود كه خبرنگاران خارجي بتوانند وارد غزه شوند اما چنين نشد.
00:59:22.11

شنبه|ا|19|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]