واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: خانواده- ترجمه - سپيده حسينعلي عراقي: آيا فرزند شما هميشه تنها بازي ميكند و حاضر نيست با بچههاي ديگر همبازي شودو ...؟ براي آنكه اجتماعيتر شود و بتواند بر احساس عدماطمينانش غلبه كند، چه بايد كرد؟ نگران نباشيد، براي خاتمه دادن به ترس و كمرويي هيچگاه دير نيست. از سن 2 سال و نيم به بعد، كودك ترس و كمرويياش را آشكار ميكند. در مهد كودك، مدرسه و يا پاركها از كودكان ديگر دوري ميكند. فقط با پدر و مادرش حرف ميزند و به محض آنكه غريبهاي به جمع آنان بپيوندد در حضور او سكوت ميكند. از شركت در بازيهاي گروهي اجتناب ميكند، به فعاليتهاي انفرادي چون كتاب خواندن و بازيهاي كامپيوتري پناه ميبرد و دوستي ندارد. اگر يكي از همكلاسيهايش او را به خانهاش دعوت كند، در آخرين لحظه تصميم ميگيرد نرود. در كلاس، طوري رفتار ميكند كه توجه كسي را بهخودش جلب نكند. زماني كه از او سؤال شود، رنگش سرخ شده و دست و پايش را گم ميكند. وراثت يا سرنوشت؟ «خجالتي بودن» صفتي موروثي نيست؛ حتي اگر والدين كودك كمرو نيز مانند كودكشان خجالتي باشند، اين بدان معنا نيست كه كودك خجالت را از پدر و مادرش به ارث برده است. اما رفتارهاي والدين ميتواند اين صفت را در مرحله شكلگيرياش، تقويت كند. در واقع، كودكان معمولا مايل هستند رفتارهايي را كه والدينشان نسبت به ديگران از خود نشان ميدهند تقليد كنند. دردي فلج كننده كمرويي در مورد كودكي كه بايد با فعاليت و يا گروه جديدي در اجتماع روبهرو شود، امري طبيعي به شمار ميآيد و زماني مشكل ساز ميشود كه موجب درماندگي و ناتواني كودك شود تا حدي كه او را از فعاليت جسماني بازدارد. اما كودك شما از چه چيزي ميترسد؟در حقيقت، او ازرويارويي با قضاوت ديگران هراس دارد. معمولا اين اضطراب و نگراني با احساس درك نشدن همراه است. ترس تمام قدرت و انرژي او را از بين ميبرد و كودك ديگر قادر نخواهد بود براي حل مشكلش به درستي فكر كند. كودك خجالتي اغلب به هنگام صحبت كردن، در تلفظ كلمات دچار مشكل ميشود و در صورتيكه اضطراب شديد باشد، بدنش دچار تشنج شده، به او احساس خفگي دست ميدهد وتب ميكند. نقش والدين اضطراب و نگراني والدين، ترس كودك را تشديد ميكند، به همين دليل، پدر و مادر بايد در برابر كودكي كه دچار ترس شده با دقت بيشتري رفتار كنند و به او كمك كنند تا نگراني و اضطرابش را ابراز كرده و آن را در دلش نگه ندارد. اگر والدين مرتبا كودك را تشويق كنند كه به سمت ديگران برود، اين عمل ترس كودك را افزايش ميدهد. كودك با خود ميگويد:«حتي پدر و مادرم كه ميدانند چقدر از نزديك شدن به ديگران عذاب ميكشم، حاضر نيستند مرا درك كنند.» ناگهان احساس ميكند كه از ارزشش كم شده و او را واقعا دوست ندارند و بيش از پيش در خودش فرو ميرود. چنانچه والدين به كودكشان كمك ميكنند تا با ديگران تماس برقرار كند، بايد محتاط باشند. فعاليتهاي كمك كننده نواختن يك ساز بادي براي كودك خجالتي مناسب و بجاست. از طريق موسيقي، كودك ياد ميگيرد بر دم و بازدم خود كنترل داشته باشد، در نتيجه اين عمل به صحبت كردن او كمك ميكند. براي آنكه او را واداريد تا بر ترسش غلبه كند، بازي در تئاتر و بر عهده گرفتن نقش جديد، به او كمك چشمگيري ميكند. ورزشهاي رزمي چون جودو در مورد توانايياش به او اطمينان ميبخشد. خلاقيتهاي هنري چون نقاشي، مجسمهسازي و... اين امكان را به كودك ميدهد تا توسط تصاوير و اشكال، احساسات و ناراحتيهاي درونش را بيرون بريزد. اما نبايد به خاطر نگراني از يك گوشهگيري ساده، كودك را زير بار فعاليتهاي خارج از مدرسه هلاك كرد كه همين امر ميتواند باعث شود كودك در خودش فرو رود. Doctissimo. fr پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 424]