غرب بازنده دو جنگ ديگر در افغانستان و پاكستان

واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: غرب بازنده دو جنگ ديگر در افغانستان و پاكستان
نشريه مشهور آمريكايي نوشت: در حالي كه آمريكا و متحدان آن در ناتو در حال آماده شدن براي آغاز تعرضي عليه طالبان هستند و ارتش پاكستان در حال آمادگي براي حمله به مناطق قبيله‌اي شامل دره "سوات " است، مذاكرات پنهاني با طالبان در حال انجام است.

به گزارش باشگاه خبرنگاران نشريه "آمريكن فري پرس " طي يادداشتي نوشت: همه اينها در زماني اتفاق مي افتد كه طالبان حملات خود به بخشهايي از پاكستان را افزايش داده است و تهديدي براي صفوف پشتيباني ناتو در افغانستان محسوب مي شوند.

در همين حال ، در پشت صحنه ، سعودي ها در حال مذاكرات پنهاني با اعضاي حلقه مركزي رهبري ارشد طالبان يعني ملا عمر ، مي باشند . اين گزارش حاكي است ، هدف از اين مذاكرات ، پيش برد گفتگويي بين آمريكا، پاكستان،دولت افغانستان و طالبان است.سعودي ها در دهه 1980 ، حامي بزرگ جنگجويان طالبان بودند، وقتي كه آنها تحت عنوان مجاهدين، در حال جنگ با شوروي بودند. يك دهه بعد ، سعودي هاي ثروتمند ،براي راه اندازي مدارس مذهبي طالبان، كمك هايي ارسال كردند كه اسلام افراطي را تبليغ مي كردند.

بر اساس اين گزارش ، اكنون عربستان سعودي در نقش يك واسطه ، بيش از يك سال است كه به ايفاي نقش پرداخته است.در اواخر سال 2008 ، نمايندگان دولت سعودي، مذاكراتي را با رهبران طالبان آغاز كردند با اين اميد كه توجه رسانه ها را به خود جلب نمايند.بعنوان بخشي از مراحل انجام كار ،آمريكا، بخشي از جنگجويان مهم طالبان را از بند زندان بگرام آزاد نمود تا بتوانند در اين گفتگو راجع به حل اختلاف ، شركت كنند.

اين هقته نامه در ادامه يادآور شد : ولي اين مذاكرات پنهاني ، طالبان را از حضور در بخش هايي از پاكستان و حضور قوي تر در افغانستان ، باز نداشت .بنظر مي رسد اين موضوع بيانگر اين مطلب باشد كه اگر طالبان قرار بود در مذاكرات رسمي براي حل مشكل افغانستان شركت كنند ، ترجيح مي دادند كه اين كار از موضع قدرت انجام شود.. در حاليكه اوباما تصميم دارد مشكل افغانستان را با حضور نظامي بيشتر حل نمايد،تهديد طالبان براي پاكستان ، نگران كننده تر است.سالها طول كشيد تا آمريكا و طراحان نظامي ناتو متوجه شوند كه مشكلات افغانستان از سال 2001 به طور پيوسته به پاكستان سرايت كرده و در نتيجه ، بازخورد آن به افغانستان مي رسد و در هر دو كشور موجب آشوب و اغتشاش مي شود. بر اين اساس ، در سال 2008 ، ناتو متوجه شد كه گذرگاه خيبر كه محل دريافت كمكهاي ناتو بود ، بدليل فعاليتهاي شورشيان ،نه فقط از ناحيه طالبان بلكه از طرف جنگجويان خارجي و گروههاي جنگ طلب اسلامي نيز مورد حمله قرار مي گرفت.پس از شكست طالبان، در پي حملات 11 سپتامبر ، بسياري از جنگجويان طالبان ، از مرزها ، به پاكستان گريختند كه در استانهايي مانند وزيرستان ، استقبال خوبي از آنها شد. اين گزارش مي افزايد : در 4 سال بعد ، آنها سازمان خود را بازسازي نموده و به نواحي قومي ديگر گسترش دادند،بدون اينكه از جانب ارتش پاكستان يا سرويسهاي اطلاعاتي آن كه تاريخچه روابط نزديك با آنها را داشتند،بازدااشته شوند. در اواخر سال 2005، رهبران طالبان اقرار نمودند كه هدف آنها شكست ناتو در افغانستان و بوجود آوردن يك ايالت پشتو در پاكستان بوده است.آنها همچنين به يك سازماندهي غير رسمي با ارتش پاكستان دست يافتند و سپس رهبري آن را ژنرال پرويز مشرف برعهده گرفت كه اعلام نمود هيچ يك از طرفين نبايد به ديگري حمله كند. اين موضوع طالبان را مطمئن ساخت كه مي توانند آزادانه و بدون مجازات در نواحي قومي فعاليت كنند وهمچنين به القاعده اجازه داد تا مجدداً شروع به كار كرده وطي مدتي ، جنگجويان خود را در صف طالبان قرار دهد. طالبان،دقيقاً مانند هنگامي كه افغانستان را در كنترل داشتند مدارس را تعطيل كرده وقوانين بسيار سخت گيرانه اسلامي را در مناطق تحت كنترل خود برقرار نمودند.حتي در دره سوات، جايي كه ارتش پاكستان حضور نظامي شديدي دارد ، طالبان آ زادانه عمل مي كند ودادگاههاي شرعي خودشان را دارند. بيشترين تاثير رشد طالبان، با اطلاع مسئولين پاكستان انجام گرفت و از ديد آژانسهاي اطلاعاتي غربي كه مدت طولاني از آنچه در پاكستان مي گذشت ،غافل شده بودند،پنهان ماند.

اين نشريه در ادامه افزود: سال گذشته ميزان بمب گذاريهاي انتحاري در پاكستان بيش از افغانستان بود. در نتيجه، ارتش پاكستان داشتن

پليس ضد شورش گسترده از مرزهاي افغانستان تا پيشاور ، مركز استان مرزي شمال غربي وحتي تا اسلام آباد ، پايتخت كشور را بسيار مشكل مي بيند. جنگ طلبان حتي در كراچي ، مهمترين بندر ومركز صنعتي پاكستان نيز گسترش يافته و سازماندهي شده اند.
اعضاي ارتش پاكستان كه اكثراً به غرب مشكوك مي باشند از دومين جمعيت بزرگ مسلمانان جهان هستند كه تعداد آنها به 173 ميليون نفر مي رسد. بنابر اين بسياري از اعضاي ارتش با رشد عقايد ضد آمريكايي مسلمانان پاكستان همراه مي باشند. اكثريت آنها سني هستند و به همين جهت بشدت به عربستان سعودي وابسته مي باشند، بطوري كه اين كشور يك ميليون مهاجر پاكستاني را درون مرزهاي خود پذيرفته است.براي آمريكا ومتحدانش استفاده از هواپيماهاي جاسوسي وگروههاي نظامي ويژه براي حمله به اهداف طالبان و القاعده در پاكستان براي ازبين بردن خطر رشد آشوب در آنجا كافي نيست. اصولاً اين وظيفه ارتش پاكستان است كه قانون را در نواحي قومي وقبيله اي برقرار سازد ولي ارتش بدليل اينكه بمدت طولاني با اين مشكل برخوردي نشده بود ، اين وظيفه را بسيار مشكل مي بينند .

در ماه ژانويه نزديك به 300 نفر شامل شهروندان، آشوبگران و اعضاي نيروهاي امنيتي پاكستان ،كشته شده و تقريباً همين تعداد نيز مجروح گرديدند. در حادثه اي در دره سوات ،4 سرباز اسير را در ميدان شهر سر بريدند. آنها همچنين يك كشيش و 8 نفر از اطرافيان وي را كشتند. آنها اغلب مردم را در ملاء عام به قتل مي رسانند ، با اين اتهام كه آنها جاسوس آمريكا يا نيروهاي امنيتي پاكستان هستند . به اين ترتيب، آنها حكومت وحشت بوجود مي آورند كه از قد علم كردن مردم محلي در برابر آنها جلوگيري مي كند و اين كار شبيه عملكرد سوداگران مواد مخدر در آمريكا ومكزيك است. آنها همچنين مشكلي براي دست يابي به اسلحه ندارند . پاكستان و افغانستان مملو از سلاحهايي هستند كه بسياري از آنها در دهه 1980 توسط آمريكا به مجاهدين داده شده بود. طالبان همچنين به زرادخانه هاي نيروهاي امنيتي در پاسگاههاي مرزي در مرز افغانستان نيز هجوم بردند. و نظاميان مسلح شده توسط آمريكا و مسئولين پاكستان و افغانستان را خلع سلاح نمودند. دولت مركزي پاكستان ترجيح مي داد كه صلح با طالبان از طريق گفتگو صورت پذيرد ولي اين همان چيزي نيست كه طالبان هم در نظر دارد در حالي كه به آشوب و خشونت در افغانستان و پاكستان دامن مي زند. از نقطه نظر ناتو شكست طالبان ممكن نيست مگر اينكه ارتش پاكستان نيز كاملاً دراين موضوع دخالت كند. دولت اوباما اين موضوع را بروشني براي پاكستان بيان نمود كه در صورتي كه ارتش پاكستان به كمك آمريكا نشتابد از ميلياردها دلار كمك محروم خواهد شد .

نويسنده اين مقاله در پايان مي نويسد : آمريكا ومتحدانش در ناتو معتقد مي باشند كه خروج موفقيت آميز آز افغانستان فقط زماني تحقق خواهد يافت كه طالبان از مواضع و پايگاههاي خود در پاكستان رانده شوند اين پيش شرط پيشرفت گفتگوهاي آتي با آشوب طلبان است .. تنها مشكل اين است كه آيا تعرضات آتي در مناطق قومي پاكستان آسيب شديدتري وارد نخواهد كرد. هم اكنون بعضي از ناظران ، مناطق تحت كنترل طالبان در پاكستان را بعنوان ايالتي در ايالت ديگر تعبير ميكنند. اگر اين تعبير درست باشد خطر جدي براي ثبات پاكستان در آينده وجود خواهد داشت. صرف نظر از پيامد تعرضات طراحي شده ، احتمال شكست طالبان بسيار كم خواهد بود و سعودي ها شانس زيادي براي خنثي كردن بي ثباتي هايي را خواهند داشت كه با ارسال دهها ميليون دلار براي طالبان در طول سالها براي ساخت مدارس ضد غرب، به آن قوت بخشيده بودند. اين مدارس بطور پيوسته مردان جواني را براي جنگ بر عليه مهاجمان غربي تربيت كرده است .

حال اين موضوع به سعودي ها مربوط مي شود كه از طالبان بخواهند بر سر ميز مذاكرات رسمي براي پايان بخشيدن به تنش در افغانستان بنشينند.هر چند ، حتي اين كار نيز ممكن است به حل مشكل ارتش پاكستان منجر نشود.

دوشنبه|ا|28|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]

[مشاهده در: www.yjc.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 225]