كاروان خيمه‏هاي سوخته در چهلمين روز خزان

واضح آرشیو وب فارسی:جهان نیوز: كاروان خيمه‏هاي سوخته در چهلمين روز خزان
خورشيد بر سر خاك، آتش مي‌‏ريزد.

كاروان خيمه‏هاي سوخته، در چهلمين روز خزان بازگشته‏اند.

قرار است به دنبال لاله‏هاي پرپر شده بگردند؛ به دنبال ردپايي از مظلوميت در خاك خفته.

گدازه‏هاي آتش، در جام حسرت مي‌‏سوزند و فرات، عطش خاك را در خود حل كرده است؛ با موج‏هايي كه از داغ آن حماسه، سر به ساحل مي‌‏زنند.

كاروان آمده است تا خشم تازيانه‏‌ها را بر بدن‏هاي كوچك، مويه كند؛ آمده است تا قصه دربه‏دري‏اش را هم‏دوش باد، در گوش زمان نجوا كند؛ آمده است تا در رد پاي سنگ، آينه‏هاي شكسته را جست‏وجو كند.

غربت كاروان، باران مي‌‏شود بر خاك و بار ديگر شعله مي‌‏كشد تمام خاطره‏هاي جگر سوخته از زمين.

خورشيد، سر به تاريكي گذاشته است و غم، زانو زده در برابر كاروان و:

«افتاده عكس ماه لبِ گودي و زني در جست‏وجوي يوسف زيباي بي‏كفن»

اربعين لاله‏‌ها

بشير!

وقتى به مدينة‏ النبى رسيديم، مبادا كسى جلوى قافله اسراى كربلا، گوسفندى را سر ببرد! اين كاروان، از سفر چهل روزه با سرهاى بريده بر بالاى نى مى‏آيد.

نگذار هيچ لاله‏اى را در رثاى شهدايمان پرپر كنند! سراسر خاك كربلا، پر بود از گلبرگ‏هاى خونين و پاره‏اى كه از هر سو مرا صدا مى‏زدند: «أخىَّ اخَّى».

اجازه نده كسى بر سر و رويش خاك بريزد؛ هنوز باد، گرد و خاك كوچه‏هاى كوفه و شام را از سر و روى زنان و كودكان عزادار نربوده است.

اين صورت‏هاى كبود و دست‏هاى سوخته، نيازى به گلاب‏افشانى ندارند؛ هنوز اربعين گل‏هايى كه با تشنه‏كامى بر خاك و خون افتادند، نگذشته است.

بگو پاى برهنه به استقبالمان نيايند؛ اين كاروان پر است از كودكانى كه پاى پرآبله دارند.

سفارش كن شهر را شلوغ نكنند و دور و برمان را نگيرند، ما از ازدحام نگاه‏هاى نامحرم و بيگانه بازگشته‏ايم.

بگذار آسوده‏ات كنم بشير!

دل زينب عليهاالسلام براى خلوت مزار جدش پر مى‏كشد تا به دور از چشم خونبار رباب و سكينه و سجاد عليه‏السلام و اين كاروان داغدار، پيراهن كهنه و خونين حسين عليه‏السلام را بر سر و روى خويش بنهد و گريه‏هاى فرو خورده چهل روزه‏اش را يك‏سره‌‌ رها سازد.

جمعه|ا|23|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جهان نیوز]

[مشاهده در: www.jahannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]