واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: نقش و جایگاه مدرسه به عنوان مهمترین شاخص جهت آموزش و پرورش و موفقیت دانش آموزان انکار ناپذیر و حیاتی است. اما نمی توان جایگاه والدین و ضرورت مشارکت آنها در آموزش و پرورش و موفقیت کودکان را نیز نادیده گرفت؛ نقشی حیاتی و تأثیر گذار که بی شک بدون مشارکت والدین بخشی از اهداف آموزشی و پرورشی ناکام مانده و کودکان نیمی از آموزش های لازم را دریافت نمی کنند. پژوهشگران دپارتمان آموزش و علوم تربیتی دانشگاه میشیگان و دپارتمان آموزش و علوم تربیتی دانشگاه جان هاپکینز، مواردی را به عنوان نکات کلیدی برای برقراری ارتباط بیشتر و بهتر والدین و اولیای مدرسه و والدین و کودکان ارائه کرده اند که با آنها آشنا می شویم. پژوهش ها نشان می دهد دانش آموزان ۷۰درصد از زمان مفید خود را خارج از منزل و عمدتاً در مدرسه و یا در مراکز آموزشی ـ تفریحی می گذرانند که این رقم خود به تنهایی گویای اهمیت برنامه ریزی درست برای آموزش و پرورش دانش آموزان است. یکی از نکاتی که بسیاری از پژوهشگران علوم تربیتی بر آن اتّفاق نظر دارند، آموزش بر مبنای برنامه ریزی صحیح و از سنّ پایین است. از طرفی بخش عمده ای از آموزش نیز در منزل به اجرا در می آید؛ به عبارتی والدین خواسته یا ناخواسته تکمیل کننده و یا مختل کننده آموزش های ارائه شده در مدرسه هستند، بنابراین والدین نیز به همان اندازه و یا شاید در مواردی بیشتر از اولیاء مدرسه در آموزش و پرورش کودکان دخیل هستند و این یکی از دلایل و لزوم تسلّط والدین بر مسائل درسی و لزوم ارتباط مستمر آنها با مدرسه فرزندشان است. ● حضور والدین قریب به اتفاق پژوهشگران بر این باورند که والدین نقش مهمی در روند فراگیری و آموزش و پرورش دانش آموزان داشته و ارتباط آنها با اولیاء مدرسه یکی از واجبات امر آموزش است، بنابراین معتقدند که: ۱) عدم حضور والدین و ارتباط مستمر آنها با اولیاء مدرسه یکی از بزرگترین معضلات آموزشی و موثر ترین عامل جهت ایجاد اختلال در روند آموزش است. ۲) پژوهش ها نشان می دهد ارتباط مستمر اولیاء دانش آموزان با اولیاء مدرسه اثرات مثبتی به این شرح به دنبال دارد: ـ افزایش موفقیّت تحصیلی دانش آموزان با کسب نمرات بالا، موفقیت در آزمون های مختلف به ویژه آزمون های سنجش هوش و استعداد تحصیلی و در نهایت رشد و بالندگی شخصیّتی دانش آموز. ـ علاقه به درس و مدرسه و توجّه دقیق به مسائل آموزشی- تربیتی از سوی دانش آموز. ـ افزایش چشمگیر انگیزه دانش آموز برای فراگیری مباحث درسی و به دنبال آن کاهش خطر ترک تحصیل دانش آموز. ـ کاهش چشمگیر امکان روی آوردن دانش آموز به مواد مخدر، سیگار، قرص های روان گردان و … در سن بلوغ و پس از آن. ـ تعادل رفتار کودک و جلوگیری از بروز رفتارهای نابهنجار به ویژه بیش فعّالی در کودکان. ۳) تحصیلات بالای والدین موفقیت کودک را تادو برابر افزایش می دهد: که اگر تحصیلات بالای والدین با ارتقاء سطح اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی همراه شود (که معمولاً نیز این طور هست) احتمال موفقیت کودک تاده برابر افزایش می یابد. ۴) به هر میزان والدین روی مسئله آموزش و پرورش فرزندشان حساسیّت بیشتری داشته باشند ـ حساسیّت به جا و منطقی ـ به همان میزان فرزند موفّق تری خواهند داشت. ۵) ارتباط والدین با اولیاء مدرسه باید ارتباط مستمر و دوستانه باشد. این ارتباط باید در همه سطوح شامل تصمیم گیری در مسائل آموزشی- پرورشی، مشارکت های اقتصادی، فرهنگی و… جلوه گر شود. به عبارتی ارتباط اولیاء با مدرسه باید در حدی باشد که کودک واقعاً مدرسه را خانه دوم خود دانسته و در مدرسه احساس اطمینان و آرامش کند. ۶) توقع و انتظار والدین باید به طور صحیح، کامل و واضح با کودک در میان گذاشته شود تا کودک بر همان اساس، حرکت کند. ۷) والدین دانش آموزان موفق همواره برنامه ریزی دقیقی دارند، برنامه ای که روی اجرای آن نیز تأکید دارند. اما والدین کودکان ناموفق یا برنامه ریزی صحیحی ندارند و یا این که اصراری بر اجرای برنامه ها نداشته و خود نیز دچار سهل انگاری هستند. بنابراین برای موفقیّت تحصیلی دانش آموزان باید اوّلاًبا برنامه ریزی صحیح، هدف ها را مشخص کرد و ثانیاً روی اجرای دقیق و کامل برنامه ها تاکید کرد. نویسنده: مهتاب صفرزاده خسروشاهی منبع: این مقاله با بهره گیری از مطالب پایگاه اطلاع رسانی دپارتمان آموزش و علوم تربیتی دانشگاه میشیگان تهیه شده است. پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5313]