كجا رود كبوتر كه اسير دام باشد

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: كجا رود كبوتر كه اسير دام باشد
*بهشت اغنيا از دوزخ فقرا ساخته مي‌شود.

*بهشت به سرزنشش نمي‌ارزد.

*بهشت را به بها نمي‌دهند، به بهانه مي‌دهند.

*بهشت را بهشتي اگر دنيا را نهشتي.

*بهشت را نتوان يافت رايگان.

*به‌شتر گفتند: از كجا مي‌آيي؟ گفت: از حمام. گفتند: از پاشنه‌ات پيداست!

*به‌شتر گفتند: چراآبت پس است؟ گفت: چه چيزم مثل همه كس است؟

*به‌شتر گفتند:چرا گردنت كج است؟ گفت: كجايم راست است؟

*به‌شتر گفتند: چه كاره‌اي؟ گفت: علاقه‌بندم. گفتند: از دست و پاي نرم و نازكت پيداست؟

*به‌شتر گفتند غمزه كن، زد پاليز را خراب كرد!

*به‌شتر مرغ گفتند: پرواز كن. گفت: من شترم. گفتند: بار ببر. گفت: من مرغم!

*بهشت زير پاي مادران است.

*به شل گفتند: چرا كج كچ مي‌رقصي؟ گفت: اتاق كج است؟

*به‌شنا كس نتواند كه ز عمّان گذرد.

*به شوخي شوخي مي‌كنند از سر آدم پوستي.

*به شوره زمين تخم نيكي مكار.

*به شهر خود است آدمي شهريار.

*به‌شهر خويش هر كس شهريار است.

*به شيرين زباني و لطف و خوشي‌/ تواني كه پيلي به مويي كشي

*به شيطان گفتند: عاقب به خير! گفت: اين كار مشكلي است!

*به صاحبش چه وفا كرد كه به ما بكند!

*به صبر از بند گردد مرد رَسته.

*به صبر از دانه آيد خوشه بيرون.

*به طبيب لاغر و سلماني كچل و زاهد تن پرور اعتماد نبايد كرد.

*به عالم هر كه را بيني تو داغي برجگر دارد.

*به عالمي نفروشيم مويي از سرِ دوست.

*به عروس گفتند: برقص. گفت: اتاق كج است!

*به عشق شيطان برو توي چاه چهل ذرعي مار درآر!

*به عمل كار برآيد به سخن داني نيست.

*به عيّاري براي جن كفش مي‌دوزد!

*به عيب ديگران خواهي كه عيب خويشتن پوشي.

*به غيرِ ظلم توقع مدار از ظالم.

*به فرمان نادان مكن هيچ كار.

*به قاطر گفتند: پدرت كيست؟ گفت: اسب آقادايي‌ام است.

*به‌قول مردم مست اعتبار نتوان كرد.

*به‌قنديل يخ آتشي در نگيرد.

*به كارخانة خدا نمي‌توان دست برد.

*به كارهاي گران مرد كار ديده فرست.

*به كام دل رسد يك روز صابر.

*به كاهل گفتند: كوچ كن! خواب رفت!

*به كجا رود كبوتر كه اسير دام باشد.

*به كچل گفتند: چرا زلف نمي‌گذاري؟ گفت: من از اين قرتي‌گريها خوشم نمي‌آيد!

چهارشنبه|ا|14|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 180]