مروري بر سيستم‌هاي مراقبت بهداشتي در سرتاسر جهان

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: مروري بر سيستم‌هاي مراقبت بهداشتي در سرتاسر جهان
ديويد اسكويرسمترجم: امين گنجيگروه انديشه دنياي اقتصاد- سالانه چهل و پنج هزار نفر در آمريكا به خاطر نداشتن بيمه‌ سلامت مي‌ميرند. اين آماري است كه سپتامبر 2009 در خروجي خبرگزاري‌هاي سي.ان.ان و رويترز قرار داده شد، در حالي كه پيش از آن، باراك اوباما پس از انتخاب به عنوان رييس‌جمهور، يكي از اهداف خود را برقراري سيستم خدمات درماني ملي قرار داده بود.

بيمه‌ سلامت مساله‌اي است كه در آن مي‌توان به روشني و بهتر از هر حوزه‌ ديگري نزديكي اقتصاد، كسب و كار و جان انسان‌ها را مشاهده كرد. كشورهاي بسياري، از سيستم بيمه‌ درماني استفاده مي‌كنند، اگرچه ساختارها، اهداف، استراتژي‌ها، ميزان دخالت دولت در آنها و ميزان خصوصي‌بودن‌شان با يكديگر متفاوت است. پرونده‌ پيش رو نيز هدف خود را بررسي اجمالي سيستم بيمه در چند كشور مختلف و استراتژي‌ها، اهداف و نوآوري‌هاي آنها قرار داده است.
استراليا
استراليا از رهگذر يك برنامه بيمه همگاني پوششي فراگير جهت خدمات درماني و مراقبت‌هاي بهداشتي مستقر كرده است و هزينه‌هاي آن را از ماليات تامين مي‌كند. اين برنامه اغلب مراقبت‌هاي بهداشتي، از جمله خدمات پزشكي و بيمارستاني و داروهاي تجويزي را پوشش مي‌دهد. دولت فدرال اغلب خدمات بهداشتي را تنظيم مي‌كند و تامين بودجه آنها را برعهده مي‌گيرد، اگرچه دولت‌هاي محلي عهده‌دار مسووليت خدمات عمومي بيمارستاني هستند. تقريبا نيمي از استراليا‌يي‌ها در كنار بيمه همگاني از بيمه‌هاي خصوصي براي پوشش موارد بيشتري از مسائل مربوط به بهداشت و سلامت استفاده كنند.
دولت به اين بيمه‌هاي خصوصي كه دندانپزشكي و بيمارستان‌هاي خصوصي را پوشش مي‌دهند، نيز يارانه مي‌دهد. اغلب پزشكان به فعاليت‌هاي خصوصي مشغولند و مبناي پرداخت پول به آنها «هزينه خدمات» است. تقريبا دو‌‌سوم تخت‌هاي بيمارستاني در بيمارستان‌هاي دولتي قرار دارند و بقيه در بيمارستان‌هاي خصوصي هستند، اگرچه بيماران به طور خصوصي نيز مي‌توانند در بيمارستان‌هاي عمومي و دولتي تحت درمان قرار گيرند.
درآمد پزشكان بيمارستان‌هاي عمومي به دو صورت است: گرفتن دستمزد ماهانه و نيز پاداش‌هاي اضافه براي معاينه بيماران خصوصي در آنها يا كاركردن به طور خصوصي و دريافت دستمزد ساعتي براي درمان بيماران عمومي. اهداف سياست‌گذاري كنوني شامل اين موارد مي‌شوند: ساختار مديريت نوين براي بيمارستان‌هاي عمومي در اطراف شبكه‌هاي محلي، افزايش كمك دولت فدرال به بيمارستان‌هاي عمومي، برقراركردن سيستم گزارش‌گيري از كيفيت اجرا و نيرومندتركردن مراقبت‌هاي اوليه.
كانادا
همه شهروندان تحت پوشش خدمات درماني قرار مي‌گيرند، اما كانادا سيستم بهداشتي واحدي ندارد، بلكه در عوض هر استان مسوول رساندن خدمات درون مرزهاي خويش است و اين خدمات را بر اساس مجموعه گسترده‌اي از اصول انجام مي‌دهد كه «كانادا هلث اكت» [سازمان مركزي بهداشت كانادا] در انطباق با توافق‌نامه‌هاي تامين بودجه بين استانداري‌ها برقرار كرده است.
خدمات ضروري پزشكي و بيمارستاني در سرتاسر استان‌ها تماما پوشش داده مي‌شوند، اگرچه در پوشش بيمه نسخه‌ها تفاوت‌هايي وجود دارد. تقريبا دوسوم كانادايي‌ها بيمه خصوصي نيز دارند، اما پوشش خصوصي براي خدمات تحت پوشش بيمه همگاني مجاز نيست: در عوض، بيمه خصوصي خدماتي همچون دندانپزشكي، داروهاي تجويزي و نسخه‌ها و بهداشت خانوار را پوشش مي‌دهد.
منبع تامين بودجه پوشش همگاني ماليات‌هاي عمومي هستند و اغلب آنها را دولت فدرال بين استان‌ها توزيع مي‌كند؛ بنابراين مسووليت‌پذيري براي تامين بودجه و ارائه خدمات درماني بين دو سطح از دولت تقسيم مي‌شود. اغلب پزشكان فعاليت‌هاي خصوصي انجام مي‌دهند و بر مبناي مزد‌ براي خدمت پول دريافت مي‌كنند، اگرچه اغلب عرضه‌كنندگان خدمات درماني فرم‌هاي جايگزيني از بودجه را دريافت مي‌كنند و به سوي مدل‌هاي جمعي‌تر ارائه خدمات و مراقبت‌هاي پزشكي رهسپار شده‌اند.
اغلب بيمارستان‌هاي كانادا غيرانتفاعي هستند و مراكز مذهبي، دانشگاه‌ها، استانداري‌ها، شهرداري‌ها يا شركت‌هاي وابسته به شهرداري مالك آنها هستند. پزشكان بيمارستان‌ها عموما بر مبناي «هزينه خدمات» حقوق مي‌گيرند. سياست‌هاي اخير بر كاهش زمان انتظار بيماران، نيرومندتركردن مراقبت‌هاي بهداشتي اوليه و وسيع‌تركردن پياده‌سازي فناوري اطلاعات درماني تمركز كرده‌اند.
دانمارك
دانمارك خدمات درماني را براي همه ساكنان خويش فراهم مي‌آورد و بودجه آن را از رهگذر ماليات‌ها به‌دست مي‌آورد. بيمارستان و مراقبت‌هاي اوليه رايگان هستند و بخشي از هزينه‌هاي دندانپزشكي، داروهاي بيماران سرپايي و خدمات چشم‌پزشكي نيز پرداخت مي‌شود. تقريبا دو پنجم شهروندان از بيمه‌هاي خصوصي مكمل استفاده مي‌كنند تا به اين ‌طريق براي خدماتي كه بيمه دولتي به‌طور كامل پوشش نمي‌دهد (مثلا فيزيوتراپي) تحت بيمه قرار بگيرند.
يك‌پنجم دانماركي‌ها نيز بيمه‌اي تكميلي دارند كه دسترسي به عرضه‌‌كنندگان خصوصي مراقبت‌هاي بهداشتي را ممكن مي‌سازد. پنج منطقه عمده دانمارك مسوول خدمات پزشكي، از جمله مراقبت‌هاي بيمارستاني و اوليه هستند و مسووليت ارائه مراقبت‌هاي درازمدت مشتركا بين اين مناطق و 98 شهرداري تقسيم مي‌شود. شهرداري‌ها همچنين در طراحي خدمات بهداشتي همگاني نقش مهمي ايفا مي‌كنند. تقريبا همه بيمارستان‌ها دولتي هستند و پزشكان بيمارستان‌ها به‌طور ماهانه حقوق دريافت مي‌كنند.
متخصصان خارج از بيمارستان نيز بر اساس «هزينه خدمات» پول دريافت مي‌كنند. اصلاحات اخير در سيستم بيمه بهداشتي مي‌خواهند كيفيت اجراي بخش بيمارستاني را با مركزيت‌دادن به مديريت آنها و سرمايه‌گذاري روي زيرساخت‌ها بهبود بخشند. ديگر سياست‌گذاري‌ها بر بهبود و ارتقاي مراقبت‌هاي درماني از بيماري‌هاي مهلك و كاهش زمان انتظار تمركز كرده‌اند.
انگليس
در انگليس مراقبت‌هاي بهداشتي براي همه ساكنان و از خلال سازمان خدمات بهداشت ملي (NHS) عرضه مي‌شود. اين مراقبت‌ها شامل خدمات بيمارستاني و پزشكي و نيز داروهاي تجويزي و نسخه‌ها مي‌شوند. تامين بودجه NHS اغلب از محل ماليات‌هاي عمومي تامين مي‌شود و هزينه گذاشته‌ شده بر دوش بيمار بسيار بسيار اندك (و اغلب براي نسخه بيماران سرپايي، دندانپزشكي و چشم‌پزشكي) است.
حدود يك دهم بريتانيايي‌ها بيمه‌هاي تكميلي دارند تا هزينه‌هاي تخصصي را پوشش دهد و دسترسي آنها به جراحي‌هاي بيمارستاني را افزايش بخشد. هشتاد درصد بودجه NHS را 152 تراست خدماتي اوليه (PCT) كنترل مي‌كنند؛ تراست‌هايي كه براي ارائه خدمات به جمعيت معيني به لحاظ جغرافيايي، قراردادها با پزشكان و بيمارستان‌ها را تنظيم مي‌كنند.
تراست‌هاي مزبور در قبال وزارت بهداشت پاسخگو هستند و بيمارستان‌ها را با درجات مختلفي از استقلال سازماندهي مي‌كنند. متخصصان به ‌طور كلي كارمندان بيمارستان هستند و دستمزدهاي ماهانه دريافت مي‌كنند، اگرچه بسياري از آنها با درمان بيماران خصوصي درآمد خويش را بهبود مي‌بخشند. NHS از سال 2003 به بعد، فروش سهم اندكي از خدمات مربوط به جراحي‌ها و تشخيص بيماري‌هاي خاص به بخش خصوصي را آغاز كرده است.
عرضه‌كنندگان مراقبت‌هاي اوليه اغلب خصوصي هستند و تحت قراردادهاي ملي سالانه كار مي‌كنند و تراست‌هاي يادشده دستمزدهاي ايشان را به صورت دستمزدهاي ماهانه، سرانه‌ يا هزينه خدمات پرداخت مي‌كنند. از سال 2003 به بعد، چارچوب پرداختي جديدي به تدريج در حال جايگزين‌شدن است و با عرضه‌كنندگان خدمات مربوط به بيماري‌هاي حاد، بهداشت رواني، خدمات سيار و خدمات اجتماعي قرارداد مي‌بندند. از سال 2009 به بعد نيز بخشي از درآمد اين عرضه‌كنندگان منوط به كيفيت و نوآوري آنها شده است.
فرانسه
فرانسه يك سيستم بيمه اجتماعي دارد كه بودجه آن از محل ماليات‌ بر دستمزد و ماليات‌هاي مركزي تامين مي‌شود. بيمه قانوني فرانسه مراقبت‌هاي بيمارستاني و سيار، نسخه‌ها و داروها و بخشي از خدمات دندانپزشكي و چشم‌پزشكي را پوشش مي‌دهد. بخشي از هزينه‌ها توسط خود بيماران بايد پرداخت شود، اگرچه اين هزينه‌ها در مورد سي بيماري مزمن و حاد گرفته نمي‌شوند. به‌علاوه، نه دهم فرانسوي‌ها از بيمه‌هاي خصوصي تكميلي استفاده مي‌كنند كه اغلب هزينه‌هاي مربوط به بيمار تحت بيمه همگاني را
پوشش مي‌دهند.
البته فرانسوي‌ها از دو طريق به بيمه خصوصي تكميلي دسترسي مي‌يابند: يا از طرف شركتي كه در آن استخدام مي‌شوند يا اگر درآمد پاييني داشته باشند، از طرف خود دولت. دو سوم تخت‌هاي بيمارستاني در فرانسه عمومي يا غيرانتفاعي هستند و پزشكان اين بيمارستان‌ها به‌ طور ماهانه حقوق دريافت مي‌كنند.
يك‌سوم باقيمانده تخت‌هاي بيمارستاني انتفاعي هستند و پزشكان مربوط به آنها بر اساس «هزينه خدمات» حقوق مي‌گيرند. مراقبت‌هاي سيار را عموما پزشكان مستقل ارائه مي‌دهند و بر مبناي «هزينه خدمات» حقوق مي‌گيرند. پس از سال 2009، اصلاحات مراقبت‌هاي اوليه در حال انجام است و طبق آن، پزشكان عمومي با دستيابي به اهداف مطلوب در زمينه پيشگيري و مديريت بيماري‌هاي مزمن مي‌توانند تا 5000 يورو درآمد داشته باشند.
آلمان
اغلب آلماني‌ها از طريق يكي از 180 بيمه‌گر اجتماعي و غيردولتي كه در رقابت با يكديگر هستند (يا 180 «صندوق بيماري»)، تحت پوشش بيمه قانوني قرار دارند. تامين بودجه اين سيستم از رهگذر كمك‌هاي كارفرمايان و كارمندان صورت مي‌پذيرد و از سال 2009 همه اين كمك‌ها به صندوقي مركزي واريز مي‌شوند و بر اساس يك فرمول پيچيده تعديل ريسك در ميان صندوق‌هاي بيماري توزيع مي‌گردد. صندوق‌هاي بيماري يك بسته يكپارچه خدمات ارائه مي‌دهند كه اغلب مراقبت‌هاي درماني، از جمله خدمات بيمارستاني و پزشكي، داروهاي تجويزي، نسخه‌ها و دندانپزشكي را در بر‌مي‌گيرد.
اجزاي اين بسته‌ها را كميته مشترك فدرال همراه با نمايندگاني از سازمان‌هاي پرداخت‌كننده و عرضه‌كننده تعيين مي‌كند. افرادي كه درآمد بالا يا كار آزاد دارند بيشتر به دنبال بيمه‌هاي خصوصي مي‌گردند و تعداد آنها از ده درصد تجاوز نمي‌كند. بيمه خصوصي تكميلي براي پوشش هزينه‌هاي مربوط به بيماران تحت بيمه همگاني، و به‌خصوص جهت كاهش هزينه‌هاي دندانپزشكي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
پزشكان سيار اغلب به‌طور انفرادي كار مي‌كنند و بر اساس هزينه خدمات ارائه‌ داده ‌شده دستمزد مي‌گيرند. حدود نيمي از بيمارستان‌ها دولتي هستند و نيمي ديگر نيز خصوصي. پزشكان بيمارستان‌ها عموما حقوق ماهانه دريافت مي‌كنند و اجازه درمان بيماران سرپايي را مگر تحت شرايط خاص ندارند. برنامه‌هاي مديريت بيماري را براي بيماري‌هاي مزمن متعددي طراحي كرده اند و مسير آنها را توصيه‌هاي دولت بر اساس شواهد جمع‌آوري‌شده مشخص كرده است. صندوق‌هاي بيماري از رهگذر قرارداد با عرضه‌كنندگان، اين برنامه‌ها را پياده‌سازي مي‌كنند.
ايتاليا
سيستم بهداشت ايتاليا همگاني است و بودجه آن از محل ماليات‌ها تامين مي‌شود. مدل اصلي اين سيستم NHS انگليس است. در حالي كه حكومت مركزي بسته‌هاي خدمات حداقلي (شامل خدمات بيمارستاني و پزشكي و نيز برخي از داروهاي تجويزي) را تعيين مي‌كند و توزيع درآمدهاي مالياتي را برعهده دارد، اما مسووليت سازماندهي و ارائه خدمات بهداشتي برعهده فرمانداري‌هاي مناطق بيست‌گانه ايتاليا است.
فرمانداري منطقه‌اي براي ايفاي اين نقش استقلال نسبي دارند و مي‌توانند درجات مختلفي از مسووليت را به دوش مراجع درماني محلي بيندازند. اغلب پزشكان عمومي به ‌طور فردي فعاليت مي‌كنند، در حالي كه حكومت مركزي و فرمانداري‌هاي مناطق براي تشويق فعاليت‌هاي گروهي و جمعي تشويق‌ها‌يي تهيه ديده‌اند. دستمزد پزشكان عمومي بر اساس هزينه خدمات پرداخت مي‌شود و گاه به كيفيت كار آنها نيز باز مي‌گردد و تنظيم اين دستمزدها تحت قراردادهاي ملي و توافق‌نامه‌هاي منطقه‌اي صورت مي‌پذيرد. متخصصان سيار نيز عموما بر مبناي هزينه خدمات ارائه‌شده حقوق مي‌گيرند و پزشكان بيمارستان‌ها كارمنداني با حقوق ماهانه
هستند.
نابرابري خدمات بين منطقه‌ها يكي از دغدغه‌هاي عظيم سياست‌گذاران بوده است؛ زيرا مناطق جنوبي ايتاليا نسبت به مناطق شمالي از تخت‌هاي بيمارستاني عمومي و تجهيزات پيشرفته پزشكي كمتري برخوردار هستند.
هلند
مراقبت‌هاي بهداشتي در هلند به‌صورت دولتي تنظيم مي‌شود و در نظامي از «رقابت سازمان‌دهي شده» به‌صورت خصوصي ارائه مي‌گردد. همه شهروندان مي‌توانند بسته استاندارد بيمه سلامت را از يك بيمه‌گر خصوصي خريداري كنند. اين بسته‌ها هزينه‌هاي مربوط به مراقبت‌هاي بيمارستاني و پزشكي و نيز دارويي را پوشش مي‌دهند.
ماليات بر دستمزدها همگي در صندوقي مركزي واريز مي‌شوند و سپس بر اساس يك فرمول تنظيم ريسك پيچيده تحويل بيمه‌گرها مي‌شود. اغلب مردم بيمه‌هاي خصوصي تكميلي را نيز خريداري مي‌كنند تا هزينه خدماتي را كه بسته استاندارد پوشش نمي‌دهد (همچون دندانپزشكي بزرگسالان و فيزيوتراپي)، از طريق آنها تامين كنند.
مراقبت‌هاي درازمدت از خلال برنامه‌هاي بيمه‌اي دولتي مجزا انجام مي‌پذيرد. پزشكان عمومي اغلب مسووليت‌هاي درماني اندكي را براي بيماران خاصي برعهده دارند.
اغلب آنها مستقل هستند و براساس هزينه خدمات دستمزد مي‌گيرند. اغلب متخصصان در بيمارستان‌ها هستند، به‌طور مستقل كار مي‌كنند و بر مبناي هزينه خدمات حقوق مي‌گيرند. بيمارستان‌ها اغلب خصوصي و غيرانتفاعي هستند. يكي از مهم‌ترين ابتكارعمل‌هاي اخير در اين كشور پرداخت هزينه‌هاي مجزا براي بيماري‌هاي مزمن بوده است تا مديريت بيماري‌ها و مراقبت‌هاي يكپارچه درماني بهبود يابند.
نيوزيلند
بودجه سيستم بهداشت و درمان نيوزيلند از محل ماليات‌ها تامين مي‌شود. اين سيستم مراقبت‌هاي پزشكي و بيمارستاني، داروهاي تجويزي و ديگر خدمات درماني را پوشش مي‌دهد. يك‌ سوم نيوزيلندي‌ها از بيمه خصوصي تكميلي استفاده مي‌كنند تا هزينه‌هاي مربوط به بيمار تحت بيمه همگاني، هزينه جراحي‌هاي تخصصي در بيمارستان‌هاي خصوصي و مشاوره‌هاي سرپايي را از طريق آنها تامين كنند. هيات مديره‌هاي منطقه‌اي اغلب خدمات مربوط به سلامت و بهداشت را براي مناطق خاص برنامه‌ريزي مي‌كنند و
ارائه مي‌دهند.
بر اساس اصلاحات جديد در اين سيستم، 95 درصد نيوزيلندي‌ها در سازمان‌هاي بهداشتي پايه ثبت‌‌نام شده‌اند و از طريق آنها مي‌توانند با هزينه اندك به شبكه پزشكان مستقل معرفي شوند. اين پزشكان مستقل بر اساس هزينه خدمات ارائه‌شده پول مي‌گيرند. اغلب متخصصان در بيمارستان‌هاي عمومي و با دستمزدهاي ماهانه مشغول هستند و در عين حال، در كلينيك‌هاي خصوصي خود نيز بيماران را درمان مي‌كنند. در دو دهه اخير، نيوزيلند با استفاده از رويكردهاي ذيل موفق به مهار رشد قيمت داروهاي تجويزي شده است: استقرار معيارهاي رقابتي و «هزينه و بهره‌وري» براي واردشدن به بسته‌هاي حمايتي ملي؛ مذاكرات يكپارچه يك خريدار واحد بر سر قيمت‌ها و كمك‌هزينه‌هاي دولتي جهت تامين دارو.

شنبه|ا|10|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 366]