در گفتگو با سيد مهدي شجاعي بررسي شد ؛ راويان واقعه عاشورا

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: در گفتگو با سيد مهدي شجاعي بررسي شد ؛ راويان واقعه عاشورا
* مليحه پژمان
در طول تاريخ تحريفهاي زيادي از وقايع تاريخي اسلام از زمان رحلت پيامبر خدا(ص) به بعد وارد شده است. در بسياري از كتابهاي

تاريخي، ايراد خطبه هاي بسياري از پيامبر اكرم(ص) و ساير معصومين(ع) نقل شده كه بسياري از اين موارد در اكثر كينه ها و بغض بني اميه و بني عباس، يا از بين رفته و يا دستخوش تحريفات و دروغ پردازيهاي بسياري شده اند. در مورد واقعه عاشورا هم اين تحريفها گاهي ديده مي شود، هر چند بسياري از تاريخ نويسان و ثبت كنندگان وقايع كربلا، از سپاه كفر بوده اند و به سبب اوج مظلوميتهاي اهل بيت پيامبر خدا(ص) آن وقايع را به درستي ثبت كرده اند، اما بني اميه تلاش بسياري در از بين بردن آن حقايق داشته كه تحريفاتي در اين عرصه مي بينم. سيد مهدي شجاعي، نويسنده و پژوهشگر كشورمان در اين مورد مي گويد: «اگر بخواهيم به تحريفهاي عاشورا بپردازيم، بايد به گذشته برگرديم. به دوران حيات و ارتحال پيامبر خدا(ص)، دوران امامت اميرالمؤمنين(ع) و امام حسن مجتبي(ع). پس از پيامبر خدا(ص) تحريف و دروغ پردازي در مورد خاندان مطهر ايشان بخصوص مولاي متقيان تا آنجا پيش مي رود كه ايشان سالهاي زيادي را خانه نشين مي شوند و به عنوان يك حقيقت مطلق كه بهترين و شكوفاترين حكومت عالم به حضورشان مي تواند اتفاق بيفتد، از خدا طلب مرگ مي كنند و بارها مي گويند: خدايا، من را از اين مردم بگير و بدترينها را بر آنها مسلط كن و حتي حتماً شنيده ايد كه وقتي ايشان در محراب نماز به شهادت مي رسند، مردم مي پرسند: مگر علي نماز مي خواند؟! بسياري از احاديث رسول خدا هم توسط جاعلان احاديث از بين رفت و احاديث ساختگي جايگزين آنها شد.»
شجاعي در ادامه مي گويد: «آنقدر دامنه جعل احاديث گسترده است كه امام صادق(ع) به عنوان امامي كه بيشترين احاديث از قول ايشان نقل شده، كذب و راستي احاديث منسوب به پيامبر و ساير معصومين(ع) قبل از خودشان را تأييد مي كردند و به راستي تلاش ايشان در تزكيه دين و حراست از دستاوردهاي اسلام بسيار ويژه است، بخصوص در مورد واقعه عاشورا كه تحريفهاي بسياري در آن وارد شده بود؛ اما در مقابل اين جاعلان احاديث و تحريف گران، در كوششهاي حضرت زينب(س) و افشاگريهاي امام سجاد(ع) هم نمي توان به راحتي گذشت. آنها به عنوان كساني كه صحنه هاي دردناك عاشورا را به چشم و جان درك كرده بودند، گوياترين گزارشها را ارائه كرده اند، هر چند بني اميه و پس از آنها بني عباس باز هم سعي داشتند حقايق را از بين ببرند.»
شجاعي در پاسخ به اين پرسش كه جاعلان احاديث چطور دست به تحريف مي زدند، مي گويد: «بسياري از احاديث توسط جاعلان مهر بدل مي خورد و آنها تأكيد مي كردند كه اين احاديث ساختگي است و باز بر عكس به احاديث جعلي خودشان مهر راستي مي زدند. اين جاعلان حتي روي دستمزدهاي جعل حديث چانه زني داشتند و بيشتر مي خواستند. تلاش جاعلان حديث، كتمان حقيقت و ارائه دروغها به نسلهاي بعد از خودشان بود. طبيعي است، مردمي كه پس از چند دوره اين منابع را مي ديدند و از اين مجالس دروغ بهره مي گرفتند، دركي از امام حسين(ع) نداشتند و حتي در ميان نسلهاي امروز هم اگر اين تعريفها رخنه كند، آنها هم دركي از حقيقت امام حسين(ع) نخواهند داشت.» از شجاعي مي پرسم مخاطباني كه اين مطالب را از زبان شما به عنوان يك پژوهشگر و محقق مي شنوند، چه تكليفي دارند و بايد از كجا به منابع درست برسند؟! وي در ادامه مي افزايد: «نكته جالب واقعه عاشورا اين است كه عموم آنها كه حادثه را روايت كرده اند، از سپاه كفر بوده اند و آن قدر مظلوميتها چشمگير بوده كه نمي توانستند نقل نكنند. اما پس از آن ماجرا، تحريفها و دستكاري وقايع، عاشورا را در پرده اي از ابهام فرو برد و حقايق عاشورا به واسطه علم لدني ائمه(ع) به ما رسيد.
پس منابع كافي وجود دارد و اين ما هستيم كه به عنوان علاقمند امام معصوم(ع) و امام حسين(ع)، بايد بگرديم و درست ترين منابع را پيدا كنيم. من در سالهاي اخير تأملي در واقعه عاشورا داشتم. در مورد اختلافي كه در خصوص تعداد صحابي و اسامي آنها و حتي رجزهاي آنها در روز عاشورا وجود دارد، به مطالب جالبي رسيدم. حتي در مورد زيارت ناحيه مقدسه هم ترديدهايي وجود داشت كه اخيراً يكي از دوستان در اين زمينه پژوهشهاي جدي داشته اند و به نتايج خوبي رسيده است كه اين زيارت به عنوان سندي قوي، بخش عمده اي از مشكلات مقاتل را حل مي كند.» وي خاطر نشان مي كند: «هر چند حاكميتها در چند قرن اخير به گونه اي بوده كه زن از شوهر، پدر از پسر و... تقيه مي كردند و از بيان حقايق واهمه داشتند، اما باز هم كساني بوده اند كه تلاش بسياري در بازگويي و ارائه حقايق تاريخ اسلام و عاشورا از خود نشان داده اند. خوب است اشاره كنم به اينكه، فردي به نام سليم بن غيث كتابي ارائه كرده به نام «اسرارالمحمد» كه بسيار مشهور است. او معاصر با دوران خلافت حجاج بود. حجاج براي سر اين فرد و كتاب او جايزه تعيين مي كند و با صراحت مي گويد هم نويسنده بايد از بين برود و هم كتاب. اين كتاب گزارش زندگي پيامبر و وقايع دوران ايشان تا زمان ارتحال حضرت است. طبيعي است، در اين شرايط اگر هر كسي بخشي از حقايق را از بين برده باشد، چيزي باقي نمي ماند. اينجا، نقش امام معصوم(ع) بسيار تعيين كننده است و پس از آن نقش علماي بزرگ اسلام كه تلاش بسياري در جمع آوري احاديث واقعي دين از خود نشان داده اند.
مثلاً مرحوم علامه مجلسي سالها مشغول جمع كردن احاديث امامان(ع) بود و مجال غربال كردن آنها را هم پيدا نكرد؛ اما نسلهاي پس از ايشان اين راه را ادامه دادند. به عقيده من، در شرايط حاضر بهترين راه دستيابي به حقيقت، تحقيق و مطالعه است.»
دوشنبه 23 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 681]