واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سلاح 24 ساعته ایران
روزنامه صهیونیستی "جروزالم پست" در تحلیلی به مناسبت آغاز به کار شبکه پرس تی وی، از این شبکه به عنوان "سلاح 24 ساعته ایران" یاد کرد، این سلاح رسانه ای 24 ساعته طی مراسمی رسمی با حضور رئیس جمهور افتتاح شد. برای سلاح رسانه ای نیز مانند سلاح نظامی، می توان معیارها و شاخص های مشخصی در نظر گرفت: کیفیت و کمیت مهمات، قدرت و دقت هدف گیری، آتش و از همه مهمتر "نفوذ" و... واقعیت این است که تاسیس یک شبکه خبری انگلیسی زبان نیاز ضروری کشور و دستگاه دیپلماسی در سالهای اخیر و حتی باید زودتر از اینها صورت می گرفت. چالش هسته ای، تقابل "ایران و آمریکا" یا به بیان بهتر، تقابل دو بخش مهم تمدن غرب و تمدن اسلامی با هم است.لذا بهتر بود که از آغاز شکل گیری چالش هسته ای در اوایل دهه هشتاد، رسانه ای با زبان طرف مقابل و با رویکردی حرفه ای برای هماوردی با امواج رسانه ای غرب راه اندازی می شد. بی شک، این سلاح یا ابزار رسانه ای اگر زودتر تاسیس می شد، می توانست در فضا سازی رسانه ای و روانی برای مردان هسته ای کشورمان نقش عمده و شاخصی داشته باشد. البته تاسیس PRESS TV در واقع پیش دستی ایران برای تاسیس رسانه خبری به زبان انگلیسی است. از مدتها قبل رسانه های عربی مثل الجزیره و العربیه برای تاسیس بخش یا کانال مستقل انگلیسی، خیز برداشته بودند و حتی مقدماتی را هم آماده کرده بودند، ولی این ابتکار بزرگ ابتدا توسط کشورمان انجام شد که می تواند قابل تقدیر باشد. پرس تی.وی می تواند با هنرمدی و بکار گیری حرفه ای ابزارهای رسانه ایی، حتی فراتر از رسانه ایرانی عمل کند و عملا انعکاس صدای مردم "خاورمیانه" برای غرب باشد، صدایی که اکنون بسیار جذاب است و مشتاقان فراوانی برای شنیدن در غرب دارد.یکی از نکاتی که برای خبرنگاران ایرانی همواره مورد سئوال و البته تأسف برانگیز بوده است، اطلاع زودتر رسانه ها و خبرگزاری های غربی از آخرین اخبار و تحولات هسته ای کشورمان، از زمان و تاریخ و مقصد مسافرت مسئولان کشورمان تا تصمیمات مهم و ...بوده است، رسانه های خارجی طبعا جهت گیری ها و دروازه بانی های خاص خود را در قبال این اخبار اعمال می کردند. اگر پرس تی.وی این نقیضه را برطرف کند و به "مرجع مطمئن و دست اول اخبار و تحولات هسته ای" کشورمان تبدیل شود، می توان افق روشن تری را در برابر این شبکه متصور بود؛ ضمن اینکه تعیین دقیق رویکرد و قرائت مشخص از سیاست خارجی کشور و به خصوص در مورد سیاست های هسته ای ، می تواند یکی از ضرورت های سیاستگذاران پرس تی.وی باشد.
بر اساس شنیده ها، ساختار این شبکه بر اساس استفاده "کادر و خبرنگاران خارجی" به همراه "مدیریت ایرانی" خواهد بود که یک تحول و ابتکار قابل تامل است و شاید بتواند یک تحول مثبت در سنت رسانه ای کشور ایجاد کند. باید پذیرفت که سنت رسانه ای ایرانی در مقایسه با رقبای خود (حتی رقبای منطقه ای) ضعیف است، این ضعف چندان ربطی به گرایش های سیاسی و حتی برخی محدودیت ها و به اصطلاح "سانسور" ندارد. شاهد آن هستیم که حتی تلویزیونهای ماهواره ای فارسی زبان خارج از کشور که علی القاعده با محدودیت و سانسور و..مواجه نیستند، نتوانسته اند به حداقل های استاندارد یک رسانه حرفه ای نزدیک شوند، ارتقای سنت رسانه ای کشور می تواند یک دستاورد بزرگ برای پرس تی.وی باشد. اما PRESS TV چالش های قابل تاملی را هم در پیش روی خود دارد: بی تعارف، تکرار سرنوشت "العالم یا سحر" در انتظار این رسانه نو رسیده است، شبکه العالم در هنگامه سقوط صدام در عراق، درخشش خوب و نفوذی قابل تامل در عراق و کشورهای عربی پیدا کرد ولی به مرور با یک افت شدید مواجه شد، دلیل مهم افت العالم، عقب ماندن از رسانه های جدیدالورود عربی و کاهش شاخص های حرفه ای و عدم ارتقای حرفه ای و به اصطلاح درجا زدن آن بود."درجا زدن" یکی از آفت های جامعه رسانه ای کشور ماست و دلیل عمده آن به رسوخ و حاکمیت دیدگاه "کارمندی - دولتی" و استفاده از بودجه دولتی در خبرگزاری ها و رسانه های کشور بازمی گردد. رسانه های ما اغلب یک اوج اولیه دارند ولی بعد از مدتی با رسوب نیروهای خبری خود و عدم انجام گردش نخبگان در درون ساختار خود، با افت مواجه می شوند، این خطر می تواند در انتظار پرس تی.وی هم باشد.
مشکل دیگر رسانه هایی از جنس" العالم و سحر و پرس تی.وی و ..." این است که به آسانی در محاصره و احیانا بایکوت رقبای رسانه ایی خود قرار می گیرند و تبدیل به "رسانه های تنها" می شوند، تعامل با رسانه های دیگر یکی از اصول مهم ماندگاری در حوزه رسانه ها است که اغلب بخاطر ساخت رسمی-حکومتی این رسانه ها مورد توجه قرار نمی گیرند. هنوز زود است که قضاوت کنیم که آیا پرس تی.وی می خواهد با روشهای انقلابی و مستقیم به سراغ افکار عمومی غرب رود یا قصد دارد روش های پیچیده تر و خاص تری را در این مورد بکار گیرد.باید در نظر داشت که کار رسانه از جنس " بده و بستان" است، "رسانه یکسو" معنی ندارد، ضمن اینکه اگر تدبیر و دوراندیشی و مدیریت حرفه ای در رسانه وجود نداشته باشد، رسانه می تواند به مرور به "ضد خود" و"ضدتبلیغ" برای صاحب رسانه هم تبدیل شود. بنابراین اگر پرس.تی.وی می خواهد بر افکار عمومی غرب تاثیر بگذارد، ضرورتا باید تصویری واقعی ، متکثر و " پذیرفتنی" از افکار عمومی داخل ایران به غرب انتقال دهد. نکته دیگری که به ذهن می رسد این است که به نظر می رسد، از هم اکنون، اتمسفر و جوی خاص درمورد PRESS TV شکل گرفته است، چه ایران بخواهد یا نخواهد، رسانه ها و محافل سیاسی و حتی افکار عمومی غرب این شبکه را به عنوان "نماینده و ارگان رسمی نظام جمهوری اسلامی" خواهند شناخت. این نوع نگاه، هم اهمیت و حساسیت این شبکه را افزایش می دهد و هم پیامدهای مثبت و منفی خاص خود را خواهد داشت، این حالت یک "ریسک رسانه ای" برای پرس.تی وی خواهد داشت، با فرصت ها و تهدیدهای خاص خود که باید به دقت مورد توجه مدیران صدا و سیما و مسئولان کشور قرار بگیرد. مسئولان صداوسیما باید توجه کنند که به یک "میدان واقعی رقابت رسانه ای" وارد شده اند و تاکتیک های رسانه ایی که در داخل کشور (به دلیل انحصاری بودن صدا و سیما) اقناع کننده و کافی است، در خارج از مرزها اصولا پاسخگو و منطقی نیست. منبع: الف
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 234]