واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: دلم برای نظام میلرزد اما حق دارم برخی مسائل را نقد كنم
حاتمیكیا در «شب شیشهای»: دلم برای نظام میلرزد اما حق دارم برخی مسائل را نقد كنم ابراهیم حاتمیكیا گفت: همواره در برخورد با نظامی كه خودم در شكلگیری و نگهداریاش دخیل بودهام و حساسیت به ارزشهایش برای من مساله است، دلم میلرزد و از این بابت سرم هم بالاست اما به همان نسبت، به خودم حق میدهم كه برخی مسائل را نقد كنم. ابراهیم حاتمیكیا در برنامه پنجشنبه شب «شبشیشهای» با انتقاد از شرایط تولید فیلم در عرصه سینمای جنگ، افزود: این انصاف نیست. واقعا فعالیت در این عرصه سختمان است و برای فیلمسازی در سینمای جنگ خون به جگر می شویم. وی گفت: این كه به جنگ نگاه ارتجاعی بشود، به گذشته برگردیم و صرفا خاطره نوستالژیك داشته باشیم، نگاه عقب افتادهای است. ما باید چیزی را درمورد جنگ بگوئیم كه برای آیندگان تعریف شود. وی ادامه داد: متاسفانه برخوردها صحیح نیست. من وقتی به یك مسول نظامی توضیح میدهم كه من این فیلم را ساختهام ، آن فیلم را كارگردانی كردهام، به من میگوید بله اینها درست اما.... این «اما» كه به میان میآید معنایش این است كه برو ته صف بایست. وی متذكر شد: پس از شهادت آقا مرتضی (آوینی) من در روایت فتح بودم و آنجا هم میگفتم كه بحث جنگ را نوستالژیك نكنیم. توی فیلمساز، بیا بسیجی زمان حال را بگو و حالا نقبی به گذشته هم بزن. امروز بازماندگان از جنگ نفس می كشند، زندگی میكنند. یكی مهندس است، یكی دكتر است و یكی هم خلاف شده... گفتن اینها هیچ اشكالی ندارد. من البته تا حالا هم تلاش خودم را كردهام. حاتمی كیا گفت: یك نقاش، روزی رنگهای روشن را بر میدارد و یك روز رنگ تیره را و حق نداریم این حق را از او بگیریم چون مردم این وكالت را به هنرمند دادهاند كه چیزهایی كه فكر میكند، برایشان بگوید. وی ادامه داد: فیلم جنگی ساختن سخت است و من هم به دعوت كسی نیامدهام در این حیطه، پس دلم میخواهد هیچ كس از تشكلهای نظامی روی فیلمی كه من دارم میسازم، نظر ندهد. من خودم را محق میدانم و البته شاید نوعی خودخواهی هم در آن وجود داشته باشد. من در شرایطی به مشكل برمیخورم كه كوتولهها میآیند در این حیطه فیلم میسازند و هر كه میخواهد به عالم فیلمسازی نفوذ كند، مثل خوانندههایی كه برای ورود به عرصه خوانندگی ، مولودیها را میخوانند، در سینما فیلم جنگی میسازد و من از این بابت شرمندهام. سازنده ازكرخه تا راین در مورد فریاد شخصیتهای فیلمهایش رو به معبود، گفت: مناجات این آدمها اینگونه است. از جنس موسی و شبان است. آدمهایی كه تعریفشان كردهام و میتوانند اینگونه مناجات كنند. این در حقیقت نوعی عشقبازی با معبود است و این نوع نگاه، به گونهای نیست كه بگوییم خدایناكرده اعتراض مقابل خداوند كه اصلا این اعتراض معنا نمیدهد. وی در ادامه گفت: تا حدی طبیعی است و من میپذیرم با توجه به شرایط جامعه و طولانی بودن 8 سال جنگ تحمیلی، احتیاج بر این بود كه احترام به این حوزه نسبت به حوزه های دیگر پررنگتر باشد اما امروز با لفظ دفاع مقدس نباید بازی كرد. مفاهیمی چون شهادت و شهید بسیار عمیق است و اینقدر مرزهای ظریفی دارد كه اگر با آن بازی كنیم، لقلقه كلام میشود و معنایش را از دست میدهد. وی افزود: تقدس دفاع مقدس باید در فیلم من دیده شود. واژه باید در ذهن مخاطب شكل بگیرد نه این كه از قبل این را درنظر بگیریم و اگر فیلم نامقدس هم باشد، تضاد ایجاد میشود. وی در مرور خاطرهانگیزترین فعالیت سینمایی خود، گفت: هنوز هم میگویم فیلم «خاكستر سبز» كه برای ساخت آن با یك ورقه كاغذ پاشدیم و به اسلواكی رفتیم، برایم بهترین پشت صحنه را داشت و به ایمانی كه آن موقع داشتم، غبطه میخورم. مگر می شود اینگونه یك فیلمنامه را زد زیر بغل و آنگونه، با آن ایمان برای ساخت فیلم به سفر رفت؟ وی درمورد استیصال موجود در قهرمان «به نام پدر» گفت: اصلا كدام هنرمند در نسبتی كه با كل شرایط جامعه امروز دارد، در استیصال نیست؟ من در این فیلم از بابت خیلی مفاهیم، بحثها و مسائلی كه دارد پیش میآید، مستاصل هستم و تجلیاش در فیلم دیده میشود. من در «به نام پدر» احساس كردم با توجه به شرایط جامعه، باید این تعریف دربیاید و این فضا واضح شود كه علاقهای وجود ندارد كه خدای ناكرده جنگ شود و ما در آن فضا قرار بگیریم و ما باید به خودمان برگردیم. حاتمی كیا افزود: نسل بعدی از ما سوال خواهد كرد. بعضی وقتها جواب صریح داریم و گاه جوابهای ما صریح نیست. بحثی بود كه بعد از خرمشهر، جنگ باید ادامه پیدا میكرد یا نه. حتی بحثهایی را بزرگان هم مطرح كردند. این بحثها، نشانه این است كه صحبتها با شفافیت رخ نمیدهد و وقتی رخ نمیدهد، نسل بعدی از ما سوال میكند. وی گفت: راجع به خرمشهر كه مبدا بسیار قشنگ نظام ماست و همه باید دربارهاش حرف بزنیم، من هم باید حرف بزنم اما اگر از فاو بخواهم بگویم، توی قاعده فرهنگی جا نمی گیرد. باید تعریفها را عوض كرد و چیز دیگری گفت. اینجاست كه اختلاف پیدا میكنیم. این استیصال البته نوعی صدق درش هست كه مخاطب متوجه میشود. وی گفت: اگر جزو مسافران هواپیمای «ارتفاع پست» بودم، به كارهای قاسم تماشا میكردم ببینم آخر ماجرا چه میشود. این بهترین فرصت برای دیدن بود گرچه در چنین موقعیتی، چون من گاو پیشانی سفید هستم، اولین كسی كه دست و پاهای او را میبستند ، من بودم! وی اضافه كرد: وقتی با یك گروه سینمایی به خارج از كشور میروم، از همه سوال هنری میپرسند و از من سوال سیاسی چون میگویند فیلمسازی هستم كه نسبتم با نظام تنگاتنگ است. حاتمیكیا در انتقاد از كسانی كه او را فیلمساز دولتی میخوانند گفت: میگویند من باندارچوك سینمای ایران هستم اما باید بگویم من خود خود خودم هستم و روی این قضیه اصرار میكنم. جایی كه نظام مطرح میشود - نظامی كه خودم در شكلگیری، نگهداریاش دخیل بودهام و حساسیت به ارزشهایش برای من مساله است - به همان نسبت دلم میلرزد و دلم میخواهد حرف بزنم. من این واقعیت را هیچ وقت رد نكردهام و میپذیرم كه از درون جریان انقلاب آمدهام و فرزند این فضا هستم. جزو بچههایی هستم كه دفاع پنهان نمیكنم و سرم هم بالاست اما به همان نسبت به خودم حق میدهم كه مسائل را نقد كنم. این هم نیست كه هر آنچه سیستم بخواهد بگوید، من همان را بگویم. این اجازه از طرف مردم به من داده شده كه این واكنشها را بروز بدهم. ایرادی هم نمیبینم كه بگویم زیر سوال رفتهام یا در فیلمی لنگ بزنم. وی گفت: من وقتی فیلمنامه ای را مینویسم، فن و قواعد فیلمنامه نویسی را میفهمم. از یك جایی عقل و «دودوتا چهار تا» را كنار میگذارم تا حرف راحت دربیاید. آژانس شیشهای را همه میگفتند نساز و من ساختم و آن فیلم شد. از سویی به نظرم «به نام پدر» از همه فیلم های من ضعیفتر است اما در همه این فیلمها من در كنار فن و تكنیك با دلم كار كردهام، یكجا درآمده و یكجا نه. وی درمورد اخبار منتشره در مورد ساخت فیلمی علیه فیلم 300 گفت: من اخلاقی دارم كه مطبوعاتیها دستشان آمده و آن اینكه خیلی مصاحبه نمیكنم. سرم به كارم است و وقتی سر یك كاری هستم باید به شدت با آن درگیر باشم و به این دلیل مصاحبه همین جوری و الله بختكی برای چهارتا جمله نمیكنم. همین مصاحبه نكردن، ظاهرا باعث شده بلاهایی سرم بیاید. در این مدت هم انقدر از این شایعات عجیب و غریب سریالسازی میشنوم كه بریام عجیب است.من 4 روز از ایران خارج شدم و برای همكاری با عزیزی به ایتالیا رفتم. این مربوط به كاری است كه 6، 7 سال پیش میخواستم انجام دهم و باید تحقیق میكردم، اما تا وقتی كاری شكل نگرفته باشد، دوست دارم حرف نزنم. این اخلاق را هم ندارم كه بیایم تكذیب بدهم مجلهها كه من این كار را نكردهام و نمیخواهم انجام دهم. دو سال است كه عمرم را سر سریال «حلقه سبز» گذاشتهام و بلد هم نیستم درجا ، حلقه یسبز بسازم، جشنواره خارجی بروم، همان لحظه هم فیلم كوتاه بسازم! وی در بخش دیگری از حرفهایش گفت: من از ساخت فیلم جنگی پشیمان نشدهام. من هر چه دارم از این حیطه دارم. زندگیام با این سینما شكل گرفته و نمیتوانم از آن جدا شوم، منتها این كه من فقط در این ژانر میمانم یا نه، باید بگویم نه! من میروم در ژانرهای دیگر هم كار میكنم چنانچه سریال «حلقه سبز» هیچ ربطی به جنگ ندارد.منبع : خبرگزاری فارسمطالب مرتبط :حاتمی کیا در خفا کار می کند آخرین خبر و عکس از سریال حاتمیكیا ابراهمی حاتمی كیا ( قسمت دوم ) حاتمی کیا برای ساختن فیلم جنگی از کسی اجازه نمیگیرد مرور فیلمسازی حاتمی کیا از «هویت » تا «بنام پدر»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 321]