واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: "ادیب خوانساری بهترین خوانندهی 70 سال گذشته است"
مراسم بزرگداشت ادیب خوانساری در تالار وحدت برگزار شد .مراسمی بزرگداشت و بررسی زندگی و آثار ادیب خوانساری عصر روز جمعه در تالار وحدت تهران برگزار شد.در این مراسم با برپایی نشست و با حضور بهروز مبصری، محمدرضا شرایلی و علیرضا میرعلینقی، همراه بود كه هریك از حاضران به تفصیل زندگی، آثار و دورههای مختلف كاری ادیب خوانساری را مورد تحلیل و بررسی قرار دادند. مبصری - پژوهشگر تاریخ معاصر موسیقی ایرانی - با اشاره به شناختنامهی ادیب خوانساری كه در سال 1280 در شهر خوانسار دیده به جهان گشوده گفت: او در خانوادهای روحانی به دنیا آمد كه همین امر باعث شد او بعدها موذن مكتبخانه شود. در سن 18 سالگی برای تكمیل آموختهها به اصفهان سفر كرد و در محضر سیدعبدالرحیم اصفهانی (1318-1250) به فراگیری آواز مشغول شد. در همین كلاس بود كه با تاج اصفهانی (1360-1282) آشنایی یافت كه دوستیشان تا آخر عمر ادامه پیدا كرد. سپس به محضر نایب اسداللهی (متوفی 1320) استاد بزرگ نی رفت تا جواب آوازها را فرا بگیرد. در 23 سالگی به تهران آمده و با اسماعیلزاده آشنا میشود. سال 1309 یعنی در سن 29 سالگی به استخدام شهرداری در میآید و در 1340 بازنشسته میشود. از 1360 تا 1312 به دلیل ورود كمپانیهای مختلف آثار زیادی از وی روی صفحهی 78 دور ضبط میشود. او توضیح داد: ادیب خوانساری 1319 با تاسیس رادیو، به رادیو میپیوندد كه تا 1329 همكاریشان ادامه داشته است. وی در رادیو با هنرمندانی همچون رضا محجوبی، ورزنده، قباد ظفر، جلیل شهناز، پرویز یاحقی، كسایی و ... همكاری میكند. سال 1334 دوباره به رادیو فراخوانده میشود كه این همكاری سالها ادامه مییابد. مرحوم ادیب خوانساری از 1334 تا 1341 برنامههایی در «برگ سبز» و «گلها» اجرا میكند. وی در پایان بخشی از وصیتنامهی ادیب دربارهی اصالت موسیقی و احترام استاد را خواند. سپس قطعاتی از سخنان ادیب و یك دو بیتی در دستگاه همایون پخش شد. در ادامه محمدرضا شرایلی - پژوهشگر موسیقی ایرانی - به دیسكوگرافی آثار ادیب خوانساری پرداخت و این آثار را قابل تقسیم به چهار دوره دانست؛ زمستان 1306 در تهران توسط كمپانیهیزمسترز، تابستان 1308 در تهران با نوازندگانی متفاوت توسط همان كمپانی، 1309 توسط كمپانی آلمانی بایدافون (كه اغلب آثار استاد در این دوره ضبط شده است) و سال 1326 در تهران توسط كمپانی هیزمسترز. وی با بر تاكید به توجه بیش از حد ادیب به آواز در صفحات، آواز شور و حسینی با نوازندگی تار قوام را نخستین اثر ضبط شده روی صفحهی گرامافون از ادیب خوانساری دانست. شرایلی پس از پخش آواز شور با تار موسی خان معروفی توسط گرامافون یادآوری كرد: سال 1326 پس از بازگشت ادیب خوانساری از بختیاری، چندین اثر بختیاری با اركستر معروفی اجرا و ضبط میشود كه به دی بلال، نوری جان و ... میتوان اشاره كرد. به گفتهی او مجموع صفحات ضبط شده از ادیب خوانساری 80 روی صفحه یا 40 صفحه كامل گرامافون است كه مجموعهی منظمی را شامل میشود.سیدعلیرضا میرعلینقی - پژوهشگر و مورخ موسیقی شهری ایران - نیز به تجزیه و تحلیل سه دوره آثار ادیب خوانساری پرداخت كه شامل دورهی صفحه، مربوط به جوانی ادیب و تاثیرپذیری مستقیم وی از طاهرزاده، دورهی رادیو و مجامع خانوادگی، میانسالی و نزدیكی فرهنگی با نی كسایی و ویولون صبا و دورهی ردیف، مربوط به كهنسالی مصادف با پایان دورهی شاعری و آغاز آموزگاری، است. وی به استناد صفحات ضبط شده، ادیب خوانساری را بهترین خواننده 70 سال اخیر دانست و تصریح كرد كه معتقد است، موسیقی آنها هیچگاه با گذشت زمان كهنه نمیشود. او همچنین طاهرزاده را آوازهخوانی صاحب سبك معرفی و موسیقی ایرانی را تقسیم شده به دو دورهی قبل و بعد از طاهرزاده تقسیم كرد. میرعلینقی دربارهی مرز تقلید در آثار و سبك خاص داشتن گفت: آواز ادیب از چارچوب طاهرزاده خارج نیست، اما ویژگیهای خاص خودش را دارد؛ چراكه لحن ادیب خوانساری منحصربهفرد و متمایز از همعصران خود است. به اعتقاد وی، ادیب خوانساری تحصیلكردهترین خواننده در موسیقی عصر خود است و تنها طاهرزاده به پایهی او میرسد. در ادامه، احمد ابراهیمی به روی صحنه آمد و از خاطراتش با ادیب خوانساری سخن گفت و خاطرنشان كرد كه نخستین استاد ادیب خوانساری، عندلیب گلپایگانی بوده است. وی بعضی از آوازهای بنان را نشأت گرفته از ادیب خواند و طی بیان خاطرهای اظهار كرد كه خواننده قبل از هر چیز باید به ادیبات احاطه داشته باشد. در بخش پایانی برنامه، كنسرتی پژوهشی توسط بهمن سپهری كشیب (تار) و منصور برهانی (آواز) اجرا شد كه بازخوانی صفحات بیات كرد، دشتی و بیات ترك از ادیب خوانساری بود. لازم به ذكر است كه این برنامه توسط موسسهی فرهنگی هنری آوای مهربانی با همكاری انجمن موسیقی، بنیاد رودكی و دفتر موسیقی و شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شده بود. ادیب خوانساری ششم فروردین ماه 1361 در تهران بدرود حیات گفت. مطالب مرتبط:موسیقی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2070]