هنوز انستيتو ملي سرطان نداريم

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: هنوز انستيتو ملي سرطان نداريم
بيماري- گروه سلامت – مريم غفاري:
سرطان، سومين عامل مرگ و مير در كل كشور و در بعضي از استان‌هاي شمال غرب دومين عامل مرگ و مير است

و سالانه بيش از 70 هزار مورد جديد سرطان در كشور اتفاق مي‌افتد كه بيش از 35 هزار مورد آن منجر به مرگ مي‌شود، با اين وجود هنوز در كشور انستيتو ملي سرطان نداريم.

دكتر عبدالله فضل عليزاده، رئيس انجمن سرطان ايران در اين رابطه به همشهري گفت: متأسفانه به حدي رشد اين بيماري در جهان سريع است كه طبق پيش‌بيني‌هاي انجام شده اين بيماري تا 5 سال آينده دومين عامل مرگ‌ومير محسوب خواهد شد و از بيماري‌هاي قلبي پيشي خواهد گرفت.

وي با بيان اينكه سرطان به مفهوم خاص كلمه به معناي رشد غيرقابل كنترل سلول‌ها خارج از قاعده DNA است، ادامه داد: برخي سرطان‌ها در ايران برخلاف ساير بيماري‌ها براي مردم و حتي براي متخصصان به خوبي شناخته شده نيست و متأسفانه بسياري از بيماران درگير با سرطان دستگاه گوارش به درمان كلاسيك در ايران جواب نمي‌دهند.وي بيان داشت: مهم‌ترين مشكلي كه در كنترل بيماري سرطان در كشور ما وجود دارد اين است كه پايگاهي براي ثبت سرطان و بررسي آماري آن نداريم تا دانشمندان، پژوهشگران، سياستگذاران و پزشكان كشور بتوانند با استفاده از آن براي كنترل اين بيماري اقدام كنند.

وي ياد‌آورشد: اين مسئله باعث شده كه هيچ آمار قابل اتكايي درباره بيماري سرطان، شيوع آن و پراكندگي انواع آن در كشور نداشته باشيم، در حالي كه در اكثر كشورهاي پيشرفته دنيا با استفاده از پايگاه اطلاعات سرطان، تا حد زيادي توانسته‌اند بيماري سرطان را كنترل كنند، البته در ۲ يا ۳ سال اخير مديريت بيماري‌هاي غيرواگير وزارت بهداشت اقداماتي را در اين زمينه شروع كرده است اما هنوز در ‌اول راهيم.

فضل‌عليزاده اظهارداشت: آمارهاي جهاني نشان مي‌دهد، بيماري سرطان به‌خصوص از سال ۱۹۵۰ در دنيا روز به روز افزايش مي‌يافت اما از سال ۱۹۹۲ با برقراري نظام ثبت سرطان و ايجاد پايگاه اطلاعات اين بيماري در كشورهاي پيشرفته هر سال ۲ درصد از ميزان بروز و شيوع اين بيماري در اين كشورها كاهش يافته است.

رئيس انجمن سرطان ايران اذعان كرد: در سال ۱۹۹۲ ميلادي ۱۱ ميليون نفر در دنيا مبتلا به سرطان شدند و ۷ ميليون نفر نيز به همين علت جان خود را از دست دادند كه ۴۵درصد آن در آسيا، ۲۶درصد در اروپا، ۱۴درصد در آمريكاي شمالي، 8‌درصد در آمريكاي مركزي و جنوبي، ۶درصد در آفريقا و يك درصد در استراليا بوده است.

وي تصريح كرد: با در نظر گرفتن اين روند و كنترل قابل توجه اين بيماري در كشورهاي غربي از طريق تشخيص زودهنگام سرطان، اگر اين اقدام در ايران انجام نشود، با توجه به هرم سني جمعيتي و پيرشدن جمعيت طي ۲ يا حداكثر ۳ دهه آينده سرطان در ايران افزايش خواهد داشت.

به گفته او، در راستاي اجراي برنامه كنترل سرطان در كشور، لازم است سياستگذاران بهداشتي افزايش آگاهي عموم جامعه را در مورد سرطان به‌عنوان اولويت بهداشتي در نظر بگيرند و با مذاكره مستمر با رسانه‌هاي جمعي، پيشگيري از سرطان را به‌صورت جدي در دستور كار خود قرار دهند.

وي اضافه كرد: براساس گزارش سازمان بهداشت جهاني بيش از 40 درصد سرطان‌ها قابل پيشگيري است. به عبارت ديگر، با اجراي برنامه پيشگيري از مصرف دخانيات، آموزش فعاليت فيزيكي، تغذيه سالم، كاهش مواجهات شغلي و محيطي با مواد سرطان‌زا، كاهش مواجهه به نور خورشيد و آموزش بهداشت جنسي، مي‌توان از ابتلا به بيش از 20هزار مورد سرطان در كشور با كمترين هزينه، پيشگيري كرد، اما مهم‌ترين چالش در مورد پيشگيري از سرطان، زمان‌بر بودن برنامه فوق است؛ به‌طوري كه در خوشبينانه‌ترين حالت، بيش از 3دهه فعاليت مستمر لازم است تا ميزان بروز سرطان كاهش يابد.

دومين چالش اجراي برنامه كنترل سرطان، غربالگري و تشخيص زودرس است. براي برخي از سرطان‌ها (پستان، كولوركتال، سرويكس، پروستات و...) در كشور‌هاي توسعه يافته برنامه‌هاي غربالگري همگاني در حال اجراست، اما بنا به دلايلي چون محدوديت سرانه بهداشتي و تجهيزات، ميزان پايين آگاهي جامعه در مورد اصول پيشگيري و تشخيص زودرس سرطان و خصوصيات متفاوت اپيدميولوژي سرطان در كشوراين امرقابل اجرا نيست.

لازم است براساس شرايط فوق راهكار مناسب براي غربالگري يا تشخيص زودرس سرطان‌ها پيشنهاد شود و در قالب طرح‌هاي تحقيقاتي و به‌صورت آزمايشي در تعدادي از استان‌هاي با جمعيت محدود اجرا شود و پس از بررسي هزينه اثر بخشي و مهم‌تر از آن اثبات كاهش مرگ و مير ناشي از سرطان، براي كل كشور ارائه گردد.

با توجه به اينكه اجراي چنين طرح‌هاي تحقيقاتي هزينه بر و البته زمان‌بر است (حداقل زمان مطالعه بيش از 5سال است)، بنابراين اجراي تحقيقات فوق با مشكل جدي مواجه خواهد شد، ولي حمايت مستمر سياسي از تحقيقات فوق مي‌تواند ضامن اجراي برنامه‌ها باشد.

پيشنهاد مي‌شود به‌عنوان نخستين اولويت در درمان بيماران مبتلا به سرطان، پروتكل درماني در هر بيمارستان با مشاركت تمامي ‌متخصصان مربوطه ( انكولوژيست، راديوتراپيست، جراح، روانپزشك، مددكار اجتماعي، پرستار سرطان، روان‌شناس و متخصص تغذيه) و براي هر بيمار نوشته شود و بيمار براساس آن اقدامات درماني را دريافت كند.

همكاري و مديريت درماني گروهي به‌عنوان يك راهكار مناسب در شرايط فعلي مي‌تواند در كاهش هزينه‌هاي درماني و كاهش تاخير در درمان بيماران مؤثر باشد. فرهنگ‌سازي در اين مورد بايد از مراكز دانشگاهي و علمي‌كشور آغاز شود.

درصورتي كه استادان فعلي، اين فعاليت را در مراكز درماني بيماران مبتلا به سرطان شروع كنند، مي‌توان اميدوار بود در دهه‌هاي آتي در كل كشور به‌صورت يك فرهنگ درماني جاري شود.

حمايت وزارت بهداشت از مراكزي كه اين همكاري و مديريت درماني گروهي را شروع كردند مي‌تواند ضامن اجرايي اين برنامه باشد.

هرچند نياز به پروتكل استاندارد ملي براي هر سرطان به‌عنوان يكي از اولويت‌هاي درماني كشور مطرح است، اما دستيابي به چنين پروتكل‌هايي نياز به اجراي تحقيقات باليني (RCT) دارد كه نتايج اثر بخشي روش‌هاي ارائه شده احتياج به 5 تا 10 سال زمان دارد.

در حال حاضر اجراي محدود و نظارت شده RCT براي سرطان‌هاي شايع كشور پيشنهاد مي‌شود. اجراي تحقيقات فوق با چالش‌هاي اخلاقي، منابع مالي و محدوديت زماني مواجه خواهد بود.

در نهايت بيماران مبتلا به سرطان نياز به كنترل درد و ساير عوارض سرطان دارند. همچنين اجراي يك برنامه 5ساله براي تربيت تعدادي فلوشيپ طب تسكيني در دوره‌هاي خارج كشور براي آموزش دانشجويان پزشكي، پيراپزشكي و دستياران رشته‌هاي جراحي، انكولوژي، راديوتراپي و بيهوشي مي‌تواند سياست مناسب آموزشي وزارت بهداشت باشد.

درخواست پزشكان براي تأسيس «سازمان ملي سرطان»

جمعي از پزشكان متخصص با هدف ساماندهي به وضعيت بيماران سرطاني، خواستار تأسيس «سازمان ملي سرطان» از سوي مجلس و دولت شدند.

به گزارش فارس، فرهاد سميعي، رئيس انجمن راديوتراپي انكولوژي ايران گفت: هم ‌اينك جاي خالي سازمان ملي سرطان كه مسئوليت‌هايي همچون مسائل تشخيصي، درماني، آموزشي و در مجموع مديريت و ساماندهي مسائل مربوط به سرطان را در كشور عهده‌دار باشد، به‌شدت احساس مي‌شود.

وي با اشاره به اينكه پيش از انقلاب سازمان مبارزه با سرطان زير نظر مستقيم وزير بهداشت قرار داشت، يادآور شد: پس از انقلاب و با طرح ادغام، اين سازمان منحل شد و تاكنون نهاد متمركزي براي مبارزه با سرطان در كشور ايجاد نشده است.
يکشنبه 1 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]