سرمقاله كيهان؛ خطا كرديم

واضح آرشیو وب فارسی:الف: سرمقاله كيهان؛ خطا كرديم
يكم: خطا كرديم
كار دشواري است اما بايد اعتراف كرد. اعتراف كنيم بسياري از ما در شناخت ميزان عداوت و كينه توزي دشمنان خطا كرديم. خطا كرديم اگر از ياد برديم كه 55سال پيش همين دشمنان به خاطر چپاول منابع غني ايران به ويژه نفت چگونه حاضر شدند كودتا عليه نهضتي ملي راه بيندازند و با كمك شماري از مطبوعات و احزاب و اوباش، ديكتاتوري ذليل اما خودكامه را به حكومت بازگرداندند تا راه غارت يك كشور جهان سومي براي 25سال ديگر هموار شود. خطا كرديم اگر خيال كرديم آنها هم ولو دشمن، به اصول و قواعد اخلاقي و انساني پايبندند و خيانت و جنايت نمي كنند. خطا كرديم اگر خيال كرديم آنها 50 يا 80 يا 100سال پيش مزدور خودفروخته يا جاسوس جاه طلب در ايران استخدام مي كردند اما امروز در پس آن همه تجربه از اين ترفند غيرانساني صرف نظر مي كنند. خطا كرديم اگر خيال كرديم 150-100سال پيش آنها روي نقطه ضعف هاي روحي و شخصيتي رجال براي به اسارت گرفتن يك ملت حساب ويژه باز مي كردند و امروز از اين شيوه شيطاني غافلند. خطا كرديم اگر خيال كرديم نسل ميرزا آغاسي، ميرزا آقاخان نوري، حسن تقي زاده، يحيي دولت آبادي، ذكاءالملك فروغي، قوام السلطنه، وثوق الدوله، اسدالله علم، حسنعلي منصور يا هويداها كاملا منقرض شده است.
ما خطا كرديم اگر خيال كرديم پيروزي انقلاب يعني پايان كار و آغاز دوره تن آسايي و راحت باش. خطا كرديم اگر خيال كرديم بازگشت اصولگرايان به حاكميت پس از طي شدن يك دهه پرمرارت حاكميت تجديدنظرطلبان يعني اتمام دشمني ها و سنگ اندازي ها، و پيگيري بي دردسر پروژه عدالت و كرامت براي ولي نعمتان انقلاب. اشتباه كرديم اگر خيال كرديم با جماعتي نجيب طرفيم كه اگر با راي اعتراضي مردم حكم عدم كفايت گرفتند و از حاكميت اخراج شدند، به قول خودشان به قواعد بازي دموكراسي احترام مي گذارند و راي مردم را محترم مي شمارند تا «دولت ملي» بتواند اصلاح گري و خدمتگزاري كند. خطا كرديم كه باورمان شد از دست دادگان «شركت سهامي قدرت» و «امتيازخواران ويژه» به همين سادگي فرش قرمز براي دولت و مجلس منتخب مردم پهن مي كنند تا تحول و اصلاح عدالت محور را پيش ببرند. خطا كرديم اگر تصور كرديم عدالت نه جنگي تمام عيار با جماعت ويژه خوار و تبعيض طلب بلكه حركتي آسان و تخته گاز در اتوباني 6بانده است. ما تاريخ را از خاطر برديم كه چگونه اصراركنندگان به علي بن ابيطالب عليه السلام براي پذيرش حكومت، به سال نكشيده، در شمار اولين دشمنان او درآمدند و اولين جنگ را همان امتيازطلب ها به او- كه سر تغيير و به سامان آوردن امور از مدار خارج شده را داشت- تحميل كردند. ما مسئله را آسان گرفتيم و فراموشي آنچه نبايد از خاطر برد، بر محنت امروزمان افزود.
دوم: خونش مباح است!
اصولگراياني كه احمدي نژاد تنها نماد و نشانه اي از آنهاست خونشان مباح است، بي ترديد! آبرو و شخصيت شان كه جاي خود دارد. احمدي نژاد كه نوك پيكان و رزمنده خط مقدم جبهه اصولگرايي است خونش مباح تر است. چرا؟ اينكه پرسيدن ندارد. پيش از اينكه اصولگرايي مجددا سرلوحه شعارهاي كشور شود، قول و قرارهاي نانوشته- و بعضا نوشته- بسياري عملياتي شده بود. اجنبي سود هنگفت و اصلي را مي برد و مهره هاي او هم ريزه خواري سفره اش را مي كردند. كسي هم نمي پرسيد آقا زدوبند با شركت نفتي نروژي يا هلندي- انگليسي به قيمت چند ميليون دلار رشوه ناچيز چرا؟ يا فروش 20سال گاز كشور به قيمت 17.5دلار (14برابر زير قيمت جهاني) به طرف اماراتي در ازاي رشوه هاي عجيب و غريب براي دلالان دولتي و غيردولتي به چه قيمت؟ اگر هم يكي مانند رئيس فراكسيون دوم خرداد باورش مي شد بايد از آزادي و مصونيت پارلماني استفاده كند و مثلا بگويد مديريت وزارت نفت فاجعه است يا برخي تخلفات در شركت پتروپارس صورت گرفته و كسي پاسخگو نيست، چنان حالش را سر جا مي آوردند كه يك هفته بعد به جاي توضيح ماجرا فقط شعر برايتان بخواند؛ هركه را اسرار حق آموختند- مهر كردند و دهانش دوختند! مگر اعلمي ديگر عضو فراكسيون دوم خرداد را به خاطر انتقاد از عملكرد فاجعه بار وزارت نفت دادگاهي نكردند و او نگفت «مصونيت نمايندگي يعني كشك! بيش از آن كه براي خود متاثر باشم، براي دولت و روزنامه هاي اصلاح طلب متاثرم كه ادعاي حمايت از مصونيت نمايندگي داشتند.» مگر كهرام نماينده دوم خردادي اهواز نگفت «وزارت نفت در مدت 5 دقيقه قرارداد يك ميليارد دلاري نفتي را در شوراي اقتصاد تصويب و سپس مراحل اجرايي آن را طي مي كند. هيچ چشمي در مجلس ناظر بر قراردادهاي نفتي نيست.» و مگر آن عضو شيرين زبان فراكسيون مشاركت خاطر همه را آسوده نكرد كه «ما نمايندگان مجلس علاوه(!) بر وظيفه نمايندگي چقدر وقت و حوصله و تخصص داريم كه بر قراردادهاي نفتي نظارت كنيم»؟! حالا توقع داشتيد آقاي وزير نفت در گفت وگو با روزنامه آفتاب يزد(2مرداد 1380) راحت نباشد در گفتن اين عبارت كه «با تصميم شوراي اقتصاد مقرر شد قانون انجام مناقصه درباره واگذاري فاز يك حوزه نفتي پارس جنوبي به شركت پتروپارس ترك شود.» امتياز دادن هاي بي شمار به نورچشمي ها و شركاي سياسي در پروژه هاي اقتصادي همان و تاخيرها و تخلف ها همان.
آيا خون و آبروي دولتمردان و نمايندگان و روزنامه نگاران و دانشگاهيان و منتقداني كه بخواهند چراغي روشن كنند يا با تخلفات در حوزه نفت و گاز و بانك و گمرك و ماليات و تسهيلات رودر رو شوند، مباح نيست؟ آيا خون احمدي نژاد و دولت او و مجموعه حاميان اصولگراي اين دولت، و خون و آبروي اصولگرايان مجلس مباح نيست كه چرخه تعطيل شده فناوري هسته اي را در نگاه حيرت زده دشمنان، دوباره به گردش درآوردند و طعم شيرين پيروزي استراتژيك را در كام آنها به تلخي زهر كردند، نبايد ريخت؟ مگر به سالوادور آلنده يا مصدق كه فقط داعيه ملي كردن صنايع و معادن و نفت را داشتند رحم كردند كه حالا به احمدي نژاد و اصولگراياني رحم كنند كه داعيه حكومت ملي و نهضت جهاني عليه تبعيض و چپاول دارند. مگر مي شود رگ حيات آنها را فشرد و جان و آبرو را به كف نگرفت؟ زماني اين عبارت عبرت آموز را آقاي عباسعلي نورا- نماينده مجلس پنجم- گفته بود كه؛ وقتي تحقيق و تفحص درباره يكي از قراردادهاي نفتي را شروع كرديم، يكي از دوستان دلسوز من در سازمان بازرسي سراغم آمد و با لحني دلسوزانه گفت فلاني سراغ اين قبيل پرونده ها نرو! پورسانت و رشوه و پول چايي و هديه اي كه در اين قبيل زدوبندها مي دهند لااقل چند ميليون دلار است و با اين مبالغ هنگفت هم مي توانند پول بدهند تا اوباش تو و بستگانت را زير چرخ هاي اتومبيل ببرند و هم مي توانند آدم ها و روزنامه ها و گروههايي را بخرند كه تو را ترور شخصيت كنند و از حيزّ انتفاع ساقط نمايند.
نه، احمدي نژاد و دولتمردان همراه او قديس نيستند همچنان كه نمايندگان مجلس اصولگرا. خطا و قصور و حتي تقصير هم داشته اند. اما اين مجموعه، يك جرم بزرگ به گردنشان است كه اگر مرتكب آن نمي شدند، همين گردن كلفت هاي خارجي و داخلي متعرضشان نمي شدند هيچ كه حلوا حلوا هم مي كردند. مگر براي بعضي هاي ديگر نكردند و نمي كنند؟ مگر جنايتكاري چون بوش كه در اين 8 ساله روي هيتلر و استالين را سفيد كرد، مقارن با تروريست و ناقض حقوق بشر خواندن جمهوري اسلامي، مدال حقوق بشرخواهي و اصلاح طلبي بر سينه طايفه اي بدعاقبت و خودباخته نمي نشاند؟ كم گناهي نيست سازش پذيري و ناآشنايي به قواعد معامله با صاحبان زور و زر و نفوذ در دنيا. كم گناهي نيست بلد نبودن يا تن ندادن به قواعد و فرمول هاي رايج در بازي سياست. كم گناهي نيست بازگرداندن روح اميد و اعتماد به نفس و تلاش سازنده و پاكدستي و نوكري به كشور و دولت در حالي كه دشمن خيال مي كرد پروژه انهدام حاكميت و انحلال وحدت و اقتدار ملي با موفقيت تمام در حال نهايي شدن است. آيا از چنين مجموعه اي نبايد انتقام كشيد و آنچه زيبنده خود است نثار او كرد؟! ما كه مي دانيم درد جماعتي كه به دروغ دم از وضعيت بحراني و اورژانسي كشور و ضرورت نجات آن يا تشكيل دولت ائتلافي ملي(؟!) مي زنند كجاست؟ و البته آن درد را نمي توان گفت. انهم ليطلبون حقا هم تركوه و دما هم سفكوه. و چرا به رجايي اقتدا نكنيم كه مغضوب منافقين شد چون امام عدالت(ع) را مقتداي خويش ساخته و مانند معلمي دل سوخته از عمق جان مي سرود؛ «روا بود كه حق برملا شود- اگرچه در رهش جان فدا شود.»
سوم: شكوه از دشمن؟!
گفتا ز كه ناليم كه از ماست كه برماست. از كه بايد شكايت كرد؟ دشمنان عدالت و فضيلت و انسانيت؟ يا فرصت طلباني كه جهان را چراگاهي بزرگ فرض مي كنند؟ يا جاه طلباني كه حاضرند فضيلت ها را قرباني كنند تا شايد جايي- ولو در صفحه روزنامه و سايتي يا حلقه گپ و بحثي- بر صدر نشينند؟
جز از خود شكايت نمي توان كرد، هرجا كه از دشمن غافل شديم و او را دست كم گرفتيم، يا در گفتن و برملا كردن دشمني ها و خيانت ها چندان كوتاهي كرديم كه زبان اهل عداوت يا خيانت دراز شد و ما به جاي تهاجم، منفعلانه رفتار كرديم. خود را بايد سرزنش كنيم اگر فروع به جاي اصول نشست و گلاويز شدن با دوستان مهم تر از ديدن عداوت ها و خيانت ها شد چندان كه مرز دو جبهه ناپيدا گرديد و فضا براي فتنه گران فراهم آمد. اگر چنين كرده ايم حتما محتاج پشيماني و توبه ايم، كه كارزارهاي بزرگ تر در پيش است.
محمد ايماني
دوشنبه 25 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: الف]

[مشاهده در: www.alef.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 181]