وقوف نخست؛ عرفات سرزميني كه خداوند حقوق بنده بر خود را به‌جز حق‌الناس مي‌بخشد

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: وقوف نخست؛ عرفات سرزميني كه خداوند حقوق بنده بر خود را به‌جز حق‌الناس مي‌بخشد

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: حج و زيارت

عرفات، سرزمين آمرزش گناهان و برآورده شدن حاجات است. سرزميني كه خدواند در آن، توبه‌ي حضرت آدم را پذيرفت و ابراهيم (ص) در اين وادي به معرفت رسيد و كلاس معرفت‌شناسي پيامبر اسلام (ص) بود و امام حسين (ع) پيش از عزيمت به كربلا در آن، گردهمايي معرفت برگزار و از درگاه معبود، مغفرت طلب كرد. عرفات سرزميني است كه انسان در آن به گناهان خود اعتراف مي‌كند و بخشيده مي‌شود.

به گزارش خبرنگار اعزامي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) به مكه‌ي مكرمه، حاجي پس از آغاز هجرت، سه وقوف در عرفات، مشعرالحرام و منا دارد كه فقط ماندن در اين سرزمين‌ها تا رسيدن به درك و معرفت، عبادت است و خداوند براي همين وقوف كه بنده‌ي واقف به عرفان و شناخت مي‌شود، او را مي‌آمرزد. سه سرزميني كه توبه و تضرع پيامبران اسلام و امامان معصوم را به خود ديده و مسير هجرت به‌سوي خداست.

عرفات، سرزميني است كه حضرت آدم پس از آن‌كه به زمين فرستاده شد، به همراهي جبرئيل پس از آن‌كه احرام بستن را آموخت، به اين سرزمين وارد شد و در آن به توبه و تضرع پرداخت و به گناه خود اعتراف كرد.

سرزمين عرفات در 21 كيلومتري شمال مكه قرار دارد و از حد حرم خارج است. زايران در روز هشتم ذي‌الحجه، محرم و به قصد عرفات از مكه خارج مي‌شوند و به صحرايي قدم مي‌گذارند كه امروز ديگر صحرا نيست و معابر آن با آسفالت و خيمه پوشيده شده است. حاجي تا غروب روز نهم ذي‌الحجه در عرفات مي‌ماند تا دور از خانه‌ي خدا به گناهان خود معترف شود و مغفرت بطلبد تا بار ديگر پاك و خاكي، آن‌طور كه حق مي‌خواهد در مقابلش حاضر شود.

كاروان‌هاي زايران ايراني درحالي‌كه احرام بسته‌اند، شب هشتم ذي‌الحجه از مكه به قصد عرفات به راه مي‌افتند. آغاز وقوف در اين سرزمين از ظهر روز نهم ذي‌الحجه است؛ اما شلوغي راه و هجوم افرادي كه قصد عرفات مي‌كنند، به حدي است كه كاروان‌هاي ايراني و زايران ديگر كشورها را بر آن مي‌دارد تا يك روز پيش از اين زمان، حركت كنند. خيابان‌هاي مكه نيز از نخستين ساعت‌هاي روز هشتم ذي‌الحجه از زايران و ماشين‌هاي حامل زايراني كه قصد عرفات كرده‌اند، پوشيده است.

عرفات اكنون با خيمه‌هاي بسيار پوشيده شده است و آدمي را ناخودآگاه وامي دارد كه به‌دنبال صحرايي بگردد كه روزگاري كاروان سيدالشهدا پيش از عزيمت به كربلا، در آن توقف كرد تا دعاي عرفه بخواند.

امكانات در اين سرزمين، در حدي نيست كه درباره‌ي آن صحبت شود. وضعيت سرويس‌هاي بهداشتي، شرايط خيمه‌ها و نبود سطل زباله در كنار خيمه‌ها يا كنار خيابان‌ها كه زايران را وامي‌دارد، زباله‌هاي خود را در فضاي آزاد رها كنند، چهره‌ي عرفات را در زمان ترك زايران، نامناسب مي‌كند؛ اما زايري كه محرم است، نبايد از كمبودها و وضعيت نامناسب، گله كند و گفته مي‌شود، خداوند بنده را اين‌گونه مي‌پذيرد، همان‌طور كه از ابتدا آفريده شده است، بدون هيچ منيت و اضافه‌اي، پس راه براي گله بسته است. بايد صبوري كرد كه حج همين است.

بعدازظهر نهم ذي‌الحجه، حاجي در كنار كوه جبل‌الرحمه جايي كه امام حسين (ع) وداع كرد و دعاي عرفه خواند، دعاي عرفه مي‌خواند و به گناهان خود معترف مي‌شود و همان‌جا انتظار ديدن امامي را دارد كه گفته مي‌شود، هر سال در همين وقت با زايران، حج انجام مي‌دهد و در عرفه حضور دارد. سپس عرفه را به قصد مشعرالحرام ترك مي‌كند. گفته مي‌شود كه خداوند بدون استثنا همه‌ي حق بنده را بر خود مي‌بخشد، به‌جز حق‌الناس و زاير پاك‌شده از گناهان براي رسيدن به شعور پس از غروب آفتاب، قصد مشعرالحرام مي‌كند.

انتهاي پيام
جمعه 22 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 326]