نادر ختايي: كسي كه دنبال حاشيه‌سازي است، فقط طنز سياسي مي‌نويسد

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: نادر ختايي: كسي كه دنبال حاشيه‌سازي است، فقط طنز سياسي مي‌نويسد

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات

به اعتقاد نادر ختايي، كسي كه دنبال حاشيه‌سازي، شهرت زودرس و كف‌ زدن‌هاي آن‌چناني برخي از اقشار مردم است، فقط طنز سياسي كار مي‌كند.

اين طنزپرداز در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي توجه طنزنويسان به طنزهاي اجتماعي و نقد رفتار مردم در مقابل نوشتن طنزهاي سياسي، اظهار داشت: اين‌گونه نيست كه طنزپرداز فقط به نوشتن طنز سياسي بپردازد. دغدغه‌ي‌ طنز‌پرداز واقعي، سياست نيست.

او در ادامه افزود: به خيلي از نوشته‌ها، اشتباها طنز مي‌گويند؛ در حالي‌كه هجو، تمسخر، مطايبه، بذله و فكاهه هستند و هركدام كاربرد خود را دارند. اما طنز، بيان شيرين و شوخ‌طبعانه، بدون حب و بغض است و اين نكته‌اش اهميت دارد كه به‌طور منصفانه و نه از روي غرض به نقد مسأله‌اي يا شخصي مي‌پردازد.

ختايي متذكر شد: اگر نوشته‌اي كه بر آن نام طنز نهاده‌اند، اين ويژگي‌ها را نداشت، بدانيد طنز نيست. دغدغه‌ي طنزپرداز، معضلات كشورش است و وقتي مي‌خواهد بنويسد، اگر با بغضي همراه باشد، نوشته‌اش هجو يا هزل مي‌شود و اگر با علاقه‌ هم باشد، مي‌شود مديحه يا مديحه‌ي شوخ‌طبعانه؛ پس لحظه‌اي كه طنز‌پرداز مي‌خواهد قلم به طنز ببرد، هيچ‌وقت نسبت به آن قضيه حب و بغض ندارد و به‌خاطر تشويق، چيزي را نمي‌نويسد، يا اين‌كه بنويسد براي اين‌كه بلوتوث شود. آن لحظه به خاطر قلب و ملتش مي‌نويسد و آن‌قدر قدرت‌مند است كه تلخي‌ها را شيوا و زيبا بيان كند و قدرت او در همين جاست.

اين طنزپرداز همچنين متذكر شد: اتفاقا اصل دغدغه‌ي طنز‌پرداز، جامعه‌اش است و اگر هم به نقد سياست مي‌پردازد، مطمئنا به نوعي در مسائل اجتماعي آن‌را دخيل مي‌داند؛ ولي هيچ‌گاه مسخره نمي‌كند. شايد فكاهه بنويسد؛ ولي‌ در طنزش، در سطح پايين، شوخ‌طبعي نمي‌كند.

ختايي سپس يادآور شد: وقتي طنزي نوشته‌ و خواسته‌ام از آن دفاع كنم، هيچ‌وقت به سياست نپرداخته‌ام؛ چرا كه خاستگاه طنز، معضلات، مشكلات و تلخي‌هايي است كه بر جامعه و مردم حادث مي‌شود. درباره‌ي حادثه‌ي بم، طنز‌پرداز نگاه طنز‌آميز با نوعي عكس‌العمل خاص دارد و اين نوع طنز‌پردازي پادزهري است بر تلخي‌هاي شديد جامعه كه باعث آرامش مي‌شود.

او افزود: وظيفه‌ي طنزپرداز، صلح است؛ نه جنگ. وظيفه‌ي وي، خاموش‌ كردن آتش است؛ هيچ طنز‌پردازي آتش روشن نمي‌كند و دنبال حاشيه و مطرح‌ كردن خودش يا گروهي نيست. اگر در خدمت باشد، بدانيد طنز‌پرداز نيست. اصلا نمي‌شود طنز‌پردازي واقعي در خدمت باشد. نمونه‌اش در كار ابوالفضل زرويي‌ نصرآباد در هفته‌نامه‌ي «گل‌آقا» با مطلب «تذكرة‌المقامات» كه بسيار كار عالي‌اي بود. وقتي حضور هدايت‌كننده‌اي همچون كيومرث صابري‌ فومني و قلم زرويي‌ نصرآباد باشد، مي‌توان نقد رفتار حكومتي كرد، كه در آن، ميل به پول، توهين و تسويه‌حساب هم نمي‌بينيم.

نادر ختايي در پايان توضيح داد: طنزپرداز نه تنها مسأله‌ي حكومتي؛ بلكه هر شخصي را كه بخواهد نقد كند، بايد معيار انصاف و آزادمردي داشته باشد. بسياري از كارهايي كه الآن مي‌شنويم يا مي‌خوانيم، طنز نيستند و هجوند.

انتهاي پيام
يکشنبه 17 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 317]