نگاهی به کردار شایسته از دیدگاه قرآن کریم

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: نگاهی به کردار شایسته از دیدگاه قرآن کریم

خوشبختی بشر در گرو دو امر است: نخست دانستن راه رستگاری و دیگری رفتن در آن راه برای رسیدن به مقصود. دانستن راه رستگاری نیازمند راهنما و مربی دانا و آگاه به خیر و شر است؛ از این جهت بشر برای رسیدن به رستگاری واقعی به پیامبران و کتب آسمانی و جعل احکام و تکالیف از جانب خداوند حکیم نیاز دارد؛ زیرا کسی جز او به مصالح و مفاسد فردی و اجتماعی بشر و راه سعادت و شقاوت وی به صورت کامل آگاه نیست. به همین سبب آفرینش بشر با راهنما همراه بوده و این سنت الهی همواره ادامه داشته تا به خاتم پیامبران حضرت محمد مصطفی (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و معجزه جاودانه اش قرآن کریم پایان یافته و این راهنمای الهی راه نجات و خوشبختی آدمیان را تا قیامت تأمین فرموده و آن را در پیروی از قرآن و عترت قرار داده است، آنجا که میفرماید: انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی؛ همانا من در بین شما دو گوهر گرانبها به جای میگذارم: کتاب خدا و اهل بیتم.

معجزه جاویدان پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) که برنامه عملی انسان در دوره زندگی وی برای سعادت ابدی او است در جایگاه قرآن صامت و مفسران قرآن یعنی اهل بیت (علیهم السلام ) به صورت قرآن ناطق در کنار هم موجبات سعادت دنیا و آخرت انسان را فراهم میسازند. قرآن که از هر جهت برنامه ای مدون و کامل شمرده میشود، ارزش انسان را در ایمان و عمل صالح خلاصه کرده تا آن جا که در بسیاری از صفحات آن از این دو مسأله ذکری به میان آمده است؛ از آن جمله:
— و اما من امن و عمل صالحا فله جزاء الحسنی و سنقول له من امرنا یسرا. (۱)

مراد از عمل صالح چیست؟ علامه طباطبایی می فرمایند: صلاح یعنی به نحوی لیاقت داشتن، و این کلمه در آیات قرآن گاهی به خود انسان نسبت داده و گفته شده انسان صالح و گاهی به عمل و گفته شده عمل صالح و نمونههایی از این دو عبارتند از: فلیعمل عملا صالحا (۲) و و انکحوا الایامی منکم و الصالحین من عبادکم و امائکم (۳٫) توجه قرآن به عمل صالح و تأثیر آن در پرورش نسل صالح بسیار چشم گیر است.
استاد جعفر سبحانی میفرمایند: عمل صالح، نه تنها نشانه وجود ایمان در دل ها و مایه تجلی و درخشش آن در قلمرو زندگی است – و ایمان بدون عمل و انجام مسؤولیت، بسان درخت بی ثمر است که فقط به درد سوختن می خورد نه برای تربیت و پرورش – بلکه عمل صالح نسبت به ایمان، به منزله تنه و شاخه به ریشه آن است که هر یک در دیگری اثر متقابل دارد و وجود هر یک مایه تکامل دیگری است و آسیب پذیری یکی موجب آسیب پذیری دیگری نیز هست. (۴)
از این رو آیت الله جوادی آملی در تفسیر آیه ۲۵ سوره بقره می نویسد:
کسی که ایمان (حسن فاعلی) داشته باشد ولی هیچ عمل خیری (حسن فعلی) کسب نکرده باشد ایمانش به حال او سودمند نیست و مانند کسی است که ایمان نیاورده باشد. (۵)

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 180]