واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: حضور كمرنگ ايران در جشنواره راه ابريشم جام جم آنلاين: گشادهدستي هفته گذشته كشور سوريه در هفتمين جشنواره سالانه راه ابريشم كه در آن بيش از 250 خبرنگار از سراسر دنيا شركت كردند نه تنها سبب هويت بخشي تاريخي به اين كشور شد و جاذبههاي گردشگري آن را به مشتاقان سفر شناساند، بلكه مجالي مناسب براي ديگر كشورهاي مسير اين جاده به حساب آمد تا در بخشهاي مختلف جشنواره، جذابيتهاي گردشگرياشان را به بازديدكنندگان و نيز به جهانيان معرفي كنند. با اين حال، ايران تنها كشوري بود كه نتوانست از فرصت طلايياش نصيب چنداني ببرد. نقش كمرنگ ايران در جشنواره، از مراسم بازگشايياش در دمشق براي آنها كه كشورمان را ميشناختند و از سهمش در جاده ابريشم آگاه بودند، آشكار شد چراكه با آغاز مراسم و پس از سخنراني مسئولان، نماآهنگي با شكوه از كشورهايي كه جاده از مسير آنها ميگذشت پخش شد كه ايران در آن جايي نداشت اما غمانگيزتر وقتي بود كه از هر كشور گروهي براي اجراي حركات هماهنگ با موسيقي وارد صحنه ميشدند و همچنان كشورمان وجود نداشت تا آنها را كه براي ديدن نشاني از كشورمان انتظار ميكشيدند، نااميد كند. بي و نام و نشاني كشورمان در شرايطي رخ داد كه يكي از خبرنگاران ايراني حاضر در مراسم كه سالهاي گذشته نيز در جشنواره شركت كرده بود، ميگفت: جمعي از خبرنگاران پيشتر از مسئولان سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري تقاضا كردهاند با فرستادن هنرمندان محلي يكي از استانها، گوشهاي از رقصهاي محلي سرزمينمان را به نمايش بگذارند كه به اين پيشنهاد توجهي نشده بود. اين در حالي است كه چنين مراسمي در داخل كشورمان بارها و بارها در جشنهاي مذهبي گوناگون از صدا و سيما پخش شده است و حتي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري آنها را در مراسم داخلي براي سفراي كشورهاي گوناگون نمايش داده است. ما اعتراض كرديم نام نبردن از كشورمان سبب شد خبرنگار جامجم در دومين روز جشنواره، در نشست خبري كه با حضور محسن بلال، وزير اطلاعرساني سوريه در جمع 250 خبرنگار دعوت شده برگزار شد ، با طرح سوالي اختصاصي به ناديده گرفتن كشورمان در مراسم افتتاحيه اعتراض كند كه بلال در پاسخ اعلام كرد: جاده ابريشم از 25 كشور عبور كرده است و شايد نتوان از همه آنها در مراسم افتتاحيه نام برد. ابراز نظر وزير اطلاعرساني در حالي صورت گرفت كه پسماندههاي تغيير داده نشده تاريخ نشان ميدهد مسير 6400 كيلومتري جاده ابريشم از كوههاي پامير افغانستان، خراسان، ري، آذربايجان و آسياي صغير به ساحل مديترانه ميرسيده و سهم ايران از آن كم نبوده است. با اين حال، بلال يادآور شد ايران در اجراي موسيقي و نمايشگاه صنايع دستي و غذا شركت داده خواهد شد كه نشان ميداد وضع كشورمان نسبت به سالهاي گذشته كه حتي در اين بخشها هم شركت نكرده بود، بهتر شده است و هنوز مجالي براي عرض اندام وجود دارد كه بهره بردن يا نبردن از آن بستگي به شايستگي مسوولان كشورمان دارد. وقتي ايران آمد نخستين حضور كشورمان در جشنواره راه ابريشم، اجراي موسيقي در فضاي آزاد يكي از كاروانسراهاي دمشق بود كه چندان موفقيت آميز نبود. بديعي، سرپرست گروه موسيقي ايران دراينباره به «جامجم» توضيح داد: دستگاه شور و اصفهان را اجرا كرديم كه نياز به صدابرداري پيشرفته يا دست كم ميكروفن و باند داشت؛ اما هيچيك از آنها در اختيارمان گذاشته نشد! اين در حالي بود كه پس از او بسام بارسيك، مديرجشنواره، گفت: درباره شرايط اجراي موسيقي، پيشتر به گروه ايراني توضيح داده بوديم و از آنجا كه گروههاي موسيقي كشورهاي ديگر نيز از ميكروفن استفاده نكرده بودند، نميشد امتيازي جداگانه در اختيار ايران گذاشت. گرچه قضاوت با توجه به گفتههاي مسئول سوري و ايراني دشوار است، اما به نظر ميرسد گروه موسيقي ايراني ميبايست به جاي اجراي موسيقي سنتي كه براي شنيدن صداي سازهاي مضرابي آن، به طور مسلم در فضاي آزاد به ميكروفن و تنظيم صدا نياز دارد، موسيقي محلي را انتخاب ميكرد كه به دستگاههاي صدابرداري نياز ندارد و صداي آن در فضاي آزاد نيز به اندازه كافي رسا و جذاب است. ايران فقط شيراز نيست دومين فرصت ايران در جشنواره، غرفه صنايع دستي ايران در نمايشگاه صنايع دستي بود كه بسياري از كشورهاي مسير جاده ابريشم همچون چين، تركيه، ژاپن، هند و.... نيز در آن حضور داشتند و يكي از وسيعترين فضاها در آن، به ايران اختصاص داده شده بود؛ با اين حال، آنچه در اين غرفه از صنايع دستي ايران ديده ميشد، فقط صنايع دستي شيراز بود و ديگر استانها وجود نداشتند. از سويي، هيچ بسته اطلاعرساني از ايران به بازديدكنندگان داده نميشد و حتي عدم تسلط مسوولان غرفه به زبان انگليسي يا عربي و نبود مترجم سبب ميشد كمتر گردشگري حوصله به خرج دهد و تلاش كند سوالاتش را براي خريد محصولات ايراني يا بيشتر دانستن درباره كشورمان با ايما و اشاره به مسوولان غرفه بفهماند. ... و اما غذاي ايراني سومين حضور كشورمان در جشنواره راه ابريشم، نمايشگاه غذا در بازار «خان شون» حلب بود كه سرنوشتي مشابه غرفه صنايع دستي داشت. غذاهاي ايراني فقط قيمه و چندين نوع كباب بود كه به هيچ وجه تنوع غذايي ايرانيان را نشان نميداد و گرچه بيشتر كشورها چند آشپز به جشنواره فرستاده بودند، اما تنها آشپز ايراني حاضر، مقيم سوريه بود كه برخلاف ديگر آشپزها، به زبان انگليسي بهعنوان پلي براي ارتباط با بازديدكنندگان اروپايي تسلط نداشت. با اين همه نميتوان از اين نكته گذشت كه بازديدكنندگان از همان غذاهاي محدود ايراني نيز استقبال كردند و در پايان نمايشگاه چيزي از آنها باقي نماند. يك موفقيت نسبتا شيرين آخرين حضور ايرانيان نسبتا موفق بود، 6 نوازنده ايراني در قلعه حلب با دف، سهتار، تنبك و آواز، بارها و بارها انبوه حاضران عرب و اروپايي را به وجد آوردند و ديوارهاي قطور و سنگي قلعه را با نواي بيا تا گل بر افشانيم و.... آشنا كردند، از صلح و عشقورزي به جهانيان خواندند و حضار را وادار به تشويق دستهجمعي در اواسط اجرا كردند. اجراي موسيقي در حلب به معناي خداحافظي كشورمان با جشنواره بود، چراكه ايران سهمي ازمراسم اختتاميه در شامگاه 24 مهر نيز نداشت و به اين ترتيب كشورمان نتوانست آنطور كه بايد و شايد از فرصتهاي طلايي كه براي شناساندنش در اختيار مسئولان سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري قرار داده شده بود ، استفاده كند تا سرانجام ايرانيان حاضر در جشنواره را به اتفاق نظري واحد برساند كه اي كاش مسوولان سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري به جاي درگير شدن با مسائل سياسي و تلاش براي انكار ابراز نظرهاي ناصواب درباره اسرائيل و... بخشي از وقتشان را به برنامهريزي براي حضور چشمگير كشورمان در جشنوارههاي اين چنيني اختصاص ميدادند تا دست كم گذشتهمان به نفع ديگران مصادره نشود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 239]