با اعلام افزايش خشونت و پرخاشگري در بين جوانان؛ رييس انجمن مبارزه با آسيب‌هاي رفتاري: خشونت در ايران هنوز آسيبي تهديدآميز محسوب نمي‌شود

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: با اعلام افزايش خشونت و پرخاشگري در بين جوانان؛ رييس انجمن مبارزه با آسيب‌هاي رفتاري: خشونت در ايران هنوز آسيبي تهديدآميز محسوب نمي‌شود

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: آسيب‌هاي اجتماعي

رييس انجمن مبارزه با آسيب‌هاي رفتاري اعلام كرد كه خشونت و پرخاشگري در جامعه به ويژه جامعه جوان كشور به دلايلي همچون فقر و فقدان مهارت‌هاي زندگي رو به رشد است و در عين حال پرسيد: با توجه به اين كه هنوز در ايران خشونت، آسيبي تهديدآميز محسوب نمي‌شود، چه زمان مي‌توان به تحقق آموزش‌هاي پيشگيرانه از اين آسيب در كشور اميدوار بود؟

دكتر بهرام يگانه در گفت‌وگو با خبرنگار «اجتماعي» ايسنا، با اشاره به تحقيقات ميداني آكادميك انجام شده در دهه اخير، اعلام كرد: نيمي از جمعيت 20 تا 50 ساله كشور، دچار خشونت و پرخاشگري اكتسابي پيش‌رونده هستند كه به اين موضوع، با توجه به فقدان آموزش جدي مهارت‌هاي زندگي در جامعه و تبعات آن، يعني افزايش خشونت و پرخاشگري به ويژه از سوي جوانان، بايد توجه شود.

وي در ادامه خاطرنشان كرد: سوءمصرف دارو، مواد مخدر و محرك‌ها، شكست‌ها و ناكامي‌ها، همنشيني با افراد پرخاشگر، بيماري‌هاي رواني و مشكلات شخصي، سوءاستفاده جسمي و جنسي، قدرت طلبي و سلطه‌جويي، رشد بي‌رويه شهرنشيني و از هم پاشيدگي‌هاي خانوادگي از علل اصلي گرايش ناخواسته به خشونت و پرخاشگري به شمار مي‌رود.

يگانه، فقر، عوامل محيطي، نداشتن قدرت و اختيار، بي‌عدالتي، ‌تقليد، تنبيه‌هاي مكرر، بدآموزي‌ها، احساس بي‌كفايتي، داشتن اضطراب‌ از وجود مانع دستيابي به هدف و از دست دادن عزت نفس را از ديگر عوامل عمده خشونت و پرخاشگري اكتسابي برشمرد.

رييس انجمن مبارزه با آسيب‌هاي رفتاري همچنين فرار از قانون، مخالفت با ارزش‌هاي اجتماعي، حضور در مكان‌هايي كه رفتارهاي پرخطر در آن‌ها انجام مي‌شود، گرايش به دخانيات، كم توجهي به تغذيه سالم و بهداشت جسمي و رواني و بهداشت محيط، فرار از ازدواج و تن دادن به بدرفتاري جنسي ناسالم، فرار از مطالعه،‌ ناديده گرفتن مسووليت‌هاي خانوادگي، فرار از ارتباط‌هاي گروهي سالم و در مجموع بي‌توجهي به كيفيت زندگي را از عمده رفتارهاي خشونت آميز و پرخاشگرانه ذكر كرد.

رييس انجمن مبارزه با آسيب‌هاي رفتاري در عين حال، خشونت را در فرهنگ لغات، به معناي «تندخويي، درشتي‌كردن و پرخاشگري در معناي تندي و درشتي از روي خشم» تعريف كرد و افزود: در منابع علمي، خشونت را رفتاري توصيف كرده‌اند كه با زور، قدرت و يا تهديدي عليه خود، ديگري يا حتي جامعه اعمال مي‌شود.

وي پرخاشگري را نيز رفتاري ناميد كه قصد آن، صدمه‌رساندن زباني و جسماني به افراد ديگر و نابود كردن دارايي‌هاي آن‌هاست.

يگانه در عين حال، خشونت‌هاي جسمي و كلامي، خشونت‌هاي فردي و گروهي، خشونت‌هاي سازمان يافته، خشونت‌هاي خانگي يا محيطي، خشونت‌هاي فعال جسمي (تجاوز و سوءاستفاده جنسي)، خشونت حاد و مزمن، پرخاشگري وسيله‌اي و پرخاشگري خصومت‌آميز را از انواع خشونت و پرخاشگري برشمرد.

به گزارش خبرنگار ايسنا، تهديدات دو آسيب‌ مهم رفتاري، يعني خشونت و پرخاشگري، بر سلامت جسمي، روحي و رواني انساني، تا حدي حائز اهميت شد كه خشونت، بر اساس قطعنامه سال 1996 سازمان بهداشت جهاني، يكي از اولويت‌هاي مراقبت از سلامت انسان اعلام شد و به موجب اين قطعنامه، همه دولت‌ها و ملت‌هاي جهان به پيشگيري و مبارزه با آن فراخوانده شدند.

مطابق تاكيد كارشناسان، سلامت همگاني و كنوني جامعه ايراني در گرو مشاركت قوي دولت اعم از دستگاه‌هاي قضايي و مرتبط با سلامت از جمله وزارتخانه‌هاي بهداشت و درمان و آموزش و پرورش، وزارت كشور و همچنين پژوهشگران اجتماعي و سازمان‌هاي غيردولتي در مبارزه جدي با خشونت و پرخاشگري است.

انتهاي پيام
جمعه 8 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]