واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: كالبدشكافي حركات موزون; هنوز با واژه "رقص" مشكل داريم
ابتكار - "عاشورا"، واقعه اي است كه هيچگاه از ذهن هاي هميشه بيدار پاك نمي شود; شايد به همين بهانه است كه مي گوييم و مي شنويم; اما در بطن آن شنيدني ها و گفتني هايي است كه هنوز ناگفته مانده است.
كمتر از 2ماه به برگزاري همايش آئين هاي عاشورايي باقي مانده و اميد آن مي رود تا با برگزاري اين همايش حرف هاي تازه اي در خصوص عاشورا از هنرمندان تئاتر كشورمان ببينيم و بشنويم. "نصرا... قادري" نويسنده و كارگردان تئاتر براي نخستين بار است كه در همايش سراسري آئين هاي عاشورايي شركت مي كند; اين استاد دانشگاه درباره تفكري كه او را واداشته تا به كاروان عاشوراييان بپيوندد، مي گويد: "زمان نوشتن به موضوع، كد، هدف و تم اصلا فكر نمي كنم و با توجه به وضعيت مي نويسم. اما در ايران در ادبيات مختلف براي حسين بن علي(ع) عزاداري هاي بسيار زيبايي مي شود و به نظر من هر كسي كه با انديشه نسبتي داشته باشد و داستان حسين(ع) را شنيده باشد براي آن احترام قائل مي شود و هرگونه كه بتواند آن را بازتاب مي دهد و طبيعتا بعنوان يك فرد مسلمان، داستان مظلوميت حسين بن علي(ع) برايش جذاب است و براي من بعنوان يك هنرمند جذاب تر. در اين دوره، كار من در ارتباط با انفجاري در بين الحرمين است، در اين وضعيت دراماتيك تاريخ از امروز تا سال61ه، بررسي شده و چيزي كه كار را برايم جذاب تر كرده وجود تنها 2 بازيگر است كه 48 نقش را بازي مي كنند و تاريخ را روايت مي كنند." قادري نظر خود را حول ناموفق بودن برقراري ارتباط بين تئاتر و مخاطبان آن و همچنين تكرار مكررات برخي موضوعات درباره "عاشورا" چنين بيان مي كند: "وقتي اپراي پكن در چين برگزار مي شود يا زمانيكه آنتيگون روي صحنه مي رود همچنان براي مردم جذابيت دارد. مشكل اينست كه با تكنيك تئاتر آشنا نيستيم; به نظر من معضل اصلي در اين كارها اينست كه از تئاتر استفاده مي كنند ولي روي صحنه روضه مي خوانند; اين امر اشتباه است و همين است كه مخاطب را پس مي زند. ما نمي توانيم اسطوره را تغيير دهيم ولي اينكه من بعنوان يك نويسنده از كدام زاويه ديد به موضوع نگاه كنم، مهم است. مشكل نشناختن و عدم بكارگيري تكنيك تئاتر است. اگر تكنيك رعايت شود هرگونه مخاطبي مي تواند ارتباط برقرار كند." اين نويسنده و كارگردان برجسته تئاتر درباره جايگاه حركات موزون در تئاتر، بخصوص در كارهاي عاشورايي اضافه مي كند: "در ايران هنري به نام رقص وجود داشت كه بعد از انقلاب با توجيه شرعي نام آن به حركات موزون تغيير يافت. به نظر من مي شود تئاتر نمايشي داشت كه رقص باشد و رقص گناه نيست; چراكه ما سما» دراويش و رقص هاي آئيني براي نيايش باران و حتي رقص هاي جنگي داريم اما متاسفانه هنوز با واژه رقص مشكل داريم. اما در جريان عاشورا; دو مشكل اساسي وجود دارد: اولا بدني كه آمادگي رقص هاي رزمي را داشته باشد، نداريم و دوم آنكه همگني بين محتواي اثر و حركات موزون بوجود نمي آيد. اگر كار، حركات موزون را طلب كند اين امر بسيار به جا است و اگر طلب نكند فقط رنگ و لعابي است كه به كار مي دهيم تا مخاطب را جذب كنيم." قادري در پاسخ به اين سوال كه آيا در همايش آئين هاي عاشورايي سال بعد هم شاهد حضور وي خواهيم بود يا خير، مي گويد: "عمده كارهايي كه نوشته ام، مذهبي است. باور دارم كه كل تئاتر مذهبي است. به اين دليل كه آبشخور تئاتر، مذهب است. دوست دارم بتوانم هر سال كار كنم و بخشي از آن بخاطر علاقه ام به حسين بن علي(ع) است. من با گروهي حرفه اي كار مي كنم و بايد بتوانم دستمزد آن ها را بپردازم و از اين راه زندگي مي كنم; گرچه چنين چيزي هرگز برايم فراهم نشده است! اگر دوره بعد هم همين مقدار اندكي كه برايم مهيا شده، فراهم شود، حتما كار خواهم كرد."
يکشنبه 3 آذر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ابتکار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 293]