عوامل مؤثر در رشد تکلم کودکان

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

ممکن است با کودکانی روبه.رو شوید که اصطلاحاً خیلی زود به حرف می.افتند اما درست عکس این مطلب نیز صدق می.کند؛ یعنی کودکانی نیز هستند که بنا به دلایلی دیرتر از همسالان خود شروع به صحبت می.کنند.
در کل، عوامل زیادی را می.توان نام برد که در پیشرفت نیروی سخنگویی کودک مؤثر و در تسریع یا کاهش سرعت آن دخیل هستند. این نوشتار به عوامل مؤثر بر تکلم اشاره دارد:
رشد عمومی: کودکان از نظر رشد، دارای توانایی.های متفاوتی هستند؛ یکی رشد کندتری دارد و ممکن است دیگری رشد سریع.تری داشته باشد. در واقع بهتر است بدانید که میان رشد جسمی و حرکتی و رشد تکلم نسبت مستقیم وجود دارد.
بهداشت و سلامت بدن: ممکن است رعایت نکردن بهداشت و بیماری کودکان مانع رشد ارگانیسم و عدم.هماهنگی.های لازم بین سیستم.های اعصاب و سیستم جسمی و حرکتی و اختلال در تکلم شود. بهتر است بدانید کودک خیلی پیش.تر از اینکه نخستین کلمه.ها را بر زبان جاری کند، رشد کلامی را آغاز می.کند. برای مثال کودک بایستی به شیر خوردن، قدرت بلع غذا و نفس کشیدن واقف شده باشد تا بتواند زمینه را برای سخن گفتن فراهم و نفس را برای سخنگویی آزاد کند. کودکان بیمار به.دلیل ارتباط کمتر با بزرگسالان، کلمات و الفاظ کمتری را فرا.می.گیرند،
در صورتی که کودکانی که از سلامت جسمانی کاملی برخوردار هستند سریع.تر از کودکان بیمار، از نظر گویایی رشد می.کنند و دامنه لغاتشان فراتر می.رود. همچنین در هر مرحله از رشد کلامی ساخت.های مناسبی برای آن مرحله لازم است. به.عنوان مثال برای بر زبان آوردن حروف بی.صدا کودک .باید به سنی رسیده باشد که قدرت ادای حروف را داشته باشد؛ علاوه بر این کودک قبل از 28.ماهگی فاقد دندان جلویی است که از آن، جهت ایجاد اصوات استفاده کند.
عوامل محیطی و خانواده: هر چند سخنگویی کودکان از حد فیزیولوژیک آنها فراتر نمی.رود، ولی با این وجود نمی.توان شرایط محیطی و خانوادگی را نادیده گرفت. نوزادانی که در پرورشگاه.ها بزرگ شده.اند، به.دلیل اینکه با بزرگسالان کمتر ارتباط دارند و سخنانشان از سوی آنها بااهمیت تلقی نمی.شود، از نظر کلامی معمولا در رده پایین.تری نسبت به سایرین قرار دارند. همچنین محیط خانواده در آموزش سخنگویی کودک نقش بسزایی دارد. کودکی که توسط بزرگسالانی اهل مطالعه و با حوصله پرورش یافته است مسلما از قدرت سخنگویی بهتری نسبت به کودکی که در محیطی ناسازگار و آکنده از درگیری بزرگ شده، برخوردار است و بهتر تکلم می.کند. همچنین مادر نخستین کسی است که با کودک ارتباط برقرار می.کند و مشوق ادای نخستین کلمات کودک خویش است.
جنسیت: بهتر است بدانید که در مقایسه، دختران معمولاً زودتر از پسران زبان باز می.کنند، از کلمات بیشتری استفاده کرده و جملات کامل.تری ادا می.کنند. اما در حدود سن 6 سالگی میزان گویایی و ذخیره لغات پسران و دختران ابتدا با هم برابر است و سپس پسران بر دختران پیشی می.گیرند. ردیف تولد: معمولاً بچه.های اول زودتر زبان باز می.کند و قدرت بیانشان نیز خیلی خوب است، چون پدر و مادر ذوق و شوق بیشتری نشان می.دهند، با او بیشتر سخن می.گویند و دوست دارند که زودتر سخن بگوید اما در فرزندان بعدی ممکن است برایشان به امری عادی تبدیل شود.
هوش: میان هوش کودک و قدرت تکلم وی رابطه تنگاتنگی حاکم است. کودک هر چه باهوش.تر باشد به همان میزان رشد سخنگویی در وی سریع.تر و بهتر صورت می.گیرد، همچنین زودتر زبان باز می.کند؛ اگر چه دیر زبان باز کردن دلیل بر کم هوشی نیست. همان.طور که گفته شد عوامل دیگری نیز در سخنگویی دخالت دارند (معمولا کودکان تیز هوش روان.تر و شیواتر صحبت می.کنند).
دو زبانی والدین: پدر و مادری که به زبان و لهجه.های متفاوت سخن می.گویند گاه کودکانشان بین دو زبان مردد شده و دیرتر دست به انتخاب می.زنند و شروع به صحبت می.کنند؛ به.ویژه زمانی که هر.یک از والدین به زبان خود تعصب نشان می.دهند و در یادگیری زبان یا لهجه خودشان توسط کودک لجاجت می.ورزند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 206]