واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: طبق پژوهش های انجام شده، تصحیح شیوه های زندگی همراه با یک برنامه آموزشی مداوم در یک دوره زمانی ۶ ساله، باعث کاهش ابتلا به دیابت نوع ۲ در دوسوم موارد شده که نشان دهنده قابل قبول بودن هزینه اثربخشی این روش هاست... براین اساس در این متن آموزشی به چگونگی برنامه غذایی متناسب، با استفاده از تلفیق هرم راهنمای غذایی و فهرست جانشینی با تاکید بر شیوه زندگی افراد سالم و مبتلا به دیابت به منظور پیشگیری و کنترل دیابت پرداخته می شود. به طور حتم شناخت گروه های هرم راهنمای غذایی و واحدهای فهرست جانشینی طی آموزش های متوالی برای افراد سالم و مبتلا به دیابت ضروری است. هدف کلی مراقبت تغذیه ای افراد مبتلا به دیابت به کنترل متابولیک بیماران از طریق اصلاح عادت های غذایی و شیوه زندگی برمی گردد. هدف های مراقبت تغذیه ای زمانی حاصل می شود که کارشناس تغذیه با اطلاع کافی از برنامه غذایی و ارزیابی وضعیت تغذیه فرد، به منظور اصلاح شیوه زندگی بیمار، یک رژیم درمانی اختصاصی ارایه کند. برای افراد مبتلا به دیابت، مشاوره، رکن اصلی مراقبت های تغذیه ای به شمار می آید. ● اصول مشاوره موفق آیا تا به حال به این مطلب اندیشیده اید که نحوه برقراری ارتباط با یک فرد مبتلا به دیابت که برای مشاوره رژیم غذایی آمده، مهم ترین عامل برای به کار گرفتن توصیه های ارایه شده است. به این منظور ابتدا باید به این پرسش توجه کنیم که آیا اجرای توصیه ها برای بیمار امکان پذیر است؟ آیا پیش از مشاوره از امکانات و تنگناهای فرد بیمار اطلاع کسب کرده اید؟ مشاوره در زمینه رژیم غذایی فرد مبتلا به دیابت، هم علم است و هم هنر که مراحلی دارد: ▪ علم مشاوره عبارت است از محاسبه میزان انرژی مورد نیاز روزانه و تقسیم آن به وعده ها و گروه های غذایی. از سویی، ایجاد ارتباط موثر دوطرفه بین مشاور و فرد مبتلا به دیابت به «هنر» تعبیر می شود. این هنر از طریق گوش کردن به دیدگاه ها، مشکلات، تنگناها و پرسش درباره عادت های غذایی بیمار و با در میان گذاشتن اطلاعات علمی مطابق با عادت های غذایی میسر می شود. ▪ کمک به بیمار در بیان عادت ها و علایق غذایی خود و مشارکت در تغییر رفتارها. به عبارت دیگر مشاور به جای بیمار تصمیم نگیرد، بلکه کمک کند بیمار قدرت تصمیم گیری پیدا کند. نکته مهم این است که توصیه های ارایه شده با امکانات و واقعیت های هر خانواده مطابقت داشته تا امکان به کارگیری آنها برای فرد وجود داشته باشد. ▪ اگر به نقطه نظرها و عادت های غذایی بیمار گوش دهیم، توصیه های عملی و موثرتری ارایه خواهیم داد و بیمار برای عمل به توصیه ها راغب تر می شود، زیرا در این صورت توصیه ها بیشتر با عادت های غذایی او تطبیق خواهند داشت. ▪ به بیمار فرصت دهیم تا سوال های خود را بپرسد و به طور غیرمستقیم مطمئن شویم که وی به طور کامل متوجه توصیه ها شده است. ● راهنمای قدم به قدم به منظور ایجاد ارتباط موثر با فرد مبتلا به دیابت در مشاوره تغذیه: ▪ رژیم غذایی وی را ارزیابی کنید. ▪ درخصوص تعیین رژیم غذایی مناسب با بیمار مشورت کنید. ▪ اطلاعات علمی خود را در زمینه رژیم غذایی مناسب برای دیابت در اختیار بیمار قرار دهید. ▪ با کمک بیمار برای تغییر عادت های غذایی وی برنامه ریزی کنید. ▪ به اقدام هایی که بیمار برای بهبود رژیم غذایی خود انجام داده، به دقت گوش کنید و وی را تشویق کنید. ▪ نکته های مهمی را که در جلسات مشاوره همراه بیمار درباره آن تصمیم گیری کرده اید، برای وی یادداشت کنید. ▪ در مراجعه بعدی به کمک بیمار تاثیر اصلاح رژیم غذایی را بر شاخص های کنترل قندخون، ارزیابی کرده و نتیجه را به اطلاع وی برسانید. نتایج مشاوره صحیح عبارتند از: ▪ بیمار صادقانه پاسخ می دهد. ▪ وقتی مطلبی برایش روشن نیست، سوال می پرسد. ▪ مشکلات اش را بیان می کند. ▪ انگیزه اش برای حفظ عادت های غذایی مطلوب بیشتر می شود. ▪ پیگیری و مشارکت بیمار فعال تر خواهد شد. ▪ راهکارهایی که ممکن است به بهبود کنترل متابولیک بیماران دیابت نوع ۲ کمک کند، شامل موارد زیر خواهند بود. ▪ اندازه گیری قندخون صبحگاهی، HbA۱C، چربی ها و فشارخون برای ارزیابی راهکارهای مرتبط با تغذیه. ▪ اگر بهبودی در پارامترهای متابولیکی حاصل نشد، ممکن است به داروهای کاهنده قندخون، انسولین، داروهای کاهنده چربی های خون یا داروهای ضدپرفشاری خون نیاز باشد. ● سوال درست، سوال اشتباه وقتی از افراد مبتلا به دیابت درباره سابقه رژیم غذایی سوال می کنید، به نکته های زیر توجه داشته باشید: ▪ پرسش های غیرهدایت کننده و غیرقضاوت کننده بپرسید. ▪ حتما درباره این موارد سوال کنید: نوع، مقدار و توزیع کربوهیدرات در رژیم غذایی. ● نمونه های پرسش: ▪ معمولا صبحانه چه می خورید؟ (اشتباه) ▪ معمولا اولین باری که در روز چیزی می خورید، چه زمانی است و چه می خورید؟ (درست) ▪ آیا رژیم غذایی خاصی را دنبال می کنید؟ (درست) ▪ آیا همکاری شما درباره رژیم غذایی که دنبال می کنید، از دفعه قبل بهتر بوده است؟ (اشتباه) ▪ لطفا درباره آنچه در یک روز می خورید، توضیح دهید؟ (درست) ▪ لطفا به من بگویید که دیشب شام چه خورده اید؟ (اشتباه) ▪ آیا سه وعده اصلی غذایی و میان وعده می خورید؟ (اشتباه) ▪ در یک روز، چندبار وعده اصلی غذایی و میان وعده می خورید؟ (درست) ▪ آیا غذاهایی مانند برنج، حبوبات، نان و ماکارونی می خورید؟ (درست) ▪ چه نوع کربوهیدراتی می خورید؟ (اشتباه) ● تنظیم رژیم درمانی در دیابت ▪ کربوهیدرات ها: این دسته از مواد غذایی باید ۶۰ تا ۷۰ درصد کل کالری دریافتی را تامین کنند. در رژیم افراد مبتلا به دیابت باید روی مصرف غلات کامل، میوه ها، سبزی ها و شیرکم چربی تاکید شود و قندهای ساده و مواد غذایی با نمایه گلیسمی بالا محدود شوند. لازم به ذکر است که مقدار کربوهیدرات مصرفی در وعده ها و میان وعده ها مهم تر از منبع و نوع آن است. از سویی ساکاروز به عنوان بخشی از کربوهیدرات رژیم غذایی، کنترل گلوکز خون را مختل نمی کند و باید در رژیم غذایی این افراد قرار گیرد. ▪ فیبر: مقدار توصیه شده برای مصرف فیبرها، مشابه افراد سالم و حدود ۲۰ تا ۳۵ گرم در روز است. البته اثر فیبرهای معمولی غذا بر کاهش قندخون قابل ملاحظه نیست و این برخلاف آن چیزی است که بسیاری از کارشناسان تغذیه براساس تحقیقات اولیه توصیه کرده اند. لازم به یادآوری است در افرادی که انسولین دریافت می کنند، مقدار انسولین تزریقی قبل از غذا باید متناسب با مقدار کربوهیدرات مصرفی باشد. همچنین افرادی که از انسولین مخلوط استفاده می کنند، باید سعی کنند روزانه مقدار ثابتی کربوهیدرات مصرف کنند. ▪ شیرین کننده های مغذی و غیرمغذی: شیرین کننده های تهیه شده از شربت ذرت، آبمیوه غلیظ شده، عسل، ملاس، دکستروز و مالتوز (شیرین کننده های مغذی)، مزیت یا نقص قابل توجهی نسبت به غذاهای شیرین شده با سوکروز ندارند. از سویی، فروکتوز که به طور معمول در میوه ها، سبزی ها و عسل وجود دارند، قند پلاسما را نسبت به سوکروز و نشاسته ها کمتر افزایش می دهد و به همین دلیل به عنوان شیرین کننده برنامه غذایی افراد مبتلا به دیابت رایج شده است. مصرف شیرین کننده های مصنوعی نظیر ساخارین، آسپارتام، آسسولفام پتاسیم و سوکرالوز (شیرین کننده های غیرمغذی) در محدوده مجاز و توصیه شده به وسیله اداره کل غذا و داروی آمریکا بدون خطر است. البته مصرف ساخارین به دلیل عبور آن از جفت، برای زنان باردار مناسب نیست. ▪ پروتئین: با توجه به اینکه در افراد مبتلا به دیابت، کمبود انسولین در مقایسه با پروتئین بیشتر روی متابولیسم گلوکز تاثیر می گذارد، بنابراین توصیه می شود ۱۵ تا ۲۰ درصد (یا به عبارتی ۸/۰ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز) از کل کالری روزانه را پروتئین تشکیل دهد، البته این مقدار مستلزم آن است که اختلال عملکرد کلیه وجود نداشته باشد. iranpardis.com پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 416]