ماده تاریک در اعماق زمین

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: ماده تاریک در اعماق زمین

ماده تاریک در اعماق زمین

محققان آزمایشگاهی زیرزمینی در قلب جنگل.های مینه.سوتا شاهد دو برخورد تازه بوده.اند، که می.توانند مرتبط با اولین آشکارسازی مستقیم ماده تاریک در جهان باشند و به تلاش.های 80.ساله دانشمندان برای اثبات وجود این ماده اسرارآمیز که از لحاظ تئوری باید وجود داشته باشد، پایان دهند.

به گزارش نیچر، محققان پروژه «جستجوی برودتی ماده تاریک 2» با آشکارسازی تجربی ذرات فرضی ویمپ - ذرات سنگین با برهم کنش ضعیف - که شناخته.شده.ترین شکل ماده تاریک در جهان هستند، به امیدهای تازه.ای دست یافته.اند. آنها احتمال می.دهند، ماده تاریک در برخوردهای ایجاد.شده توسط «ال.اچ.سی»، شتاب.دهنده عظیم هاردونی در سرن نیز وجود خودش را اثبات کند.
از دهه 1930 که برای اولین.بار وجود ماده تاریک در جهان مطرح.شده است، تاکنون دلایل متعددی برای اثبات وجود آن طرح شده.اند، از جمله آنها می.توان به مطالعات ساختار جهان و مسیر چرخش کهکشان.ها اشاره کرد. دانشمندان احتمال می.دهند 85% از ماده موجود در جهان هستی ماده تاریک باشد.

آخرین سری تلاش.های بشری :
این تحقیق آخرین سری از تلاش.های بشری برای کشف ماده تاریک است، پیش از آن در سال 2008/1387 ماهواره ایتالیایی پاملا وجود پوزیترون.هایی را که می.توانند ناشی از واپاشی ماده تاریک باشند، اثبات کرده بود. تلسکوپ فضایی پرتوهای گاما فرمی متعلق به ناسا نیز چندماه گذشته هاله.ای از غبار و نور شدید را در مرکز کهکشان راه.شیری مشاهد کرد که می.تواند نشانه دیگری باشد.
با اینکه فضای اطراف این آزمایشگاه از سرب پوشیده.شده و در عمق 700 متری زمین واقع.شده است، شاید باز هم پرتوهای گاما یا تعداد اندکی نوترون نتایج را تحت.الشعاع قرار داده باشند.

در این تحقیق که در سال 2007/1386 بر روی ذرات فرضی ویمپ و اثر آنها در دمای صفر مطلق انجام شد، دو برخورد در خلال «جستجوی برودتی ماده تاریک2» رخ دادند که امیدهای تازه.ای را برای کشف نشانه.های ماده تاریک ایجاد کردند.

در این تجربه کریستال.هایی از ژرمانیوم و سیلیکون تا نزدیکی دمای صفر مطلق سرد شدند، با برخورد ویمپ.ها به این کریستال.ها می.بایست ارتعاشات خفیفی ایجاد شوند و گرمای اندکی هم تولید شود. مقایسه میان اندازه و زمان این دو سیگنال، نوع ذره ایجاد.کننده آنها را آشکار می.کرد.
دانشمندان این پروژه تا تکرار آن و بررسی مجدد نتایج سکوت کردند، اما مجموعه گفتگوهای انجام.شده در این روزها حاکی از اینست که این ذرات فرضی جرمی معادل 30 تا 60 گیگاالکترون.ولت داشته.اند، به عبارت دیگر هر کدام 30 تا 60 برابر یک پروتون جرم دارند.
تنها 75% احتمال دارد ذرات برخوردکننده، ویمپ بوده باشند، 25% باقی.مانده به اثر پرتوهای سرگردان اختصاص دارد. تیموتى سامنر، فیزیک.دان کالج سلطنتی لندن، که رهبری Zeplin-III پروژه رقیب این آزمایش را به عهده دارد، معتقدست 75 درصد از لحاظ آماری عدد قابل.قبولی نیست.

با اینکه فضای اطراف این آزمایشگاه از سرب پوشیده.شده و در عمق 700 متری زمین واقع.شده است، شاید باز هم پرتوهای گاما یا تعداد اندکی نوترون نتایج را تحت.الشعاع قرار داده باشند.
با تمامی این احتمال.ها نتایج حاصل از این آزمایش با نتایج رصدی پاملا و فرمی هم.خوانی دارد و می.توان برای اطمینان کامل تا پایان سال آینده میلادی صبر کرد تا شتاب.دهنده عظیم هاردونی ال.اچ.سی نتایج را قطعی کند، البته اگر قبل از آن Zeplin-III از این راز پرده برنداشته باشد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]