تا دور دست ها

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: تا دور دست ها
در عصر انتظار، خسته و نا اميد كه مي شوي، به دنبال مفر و پناه گاهي مي گردي براي لختي درنگ، ...هر دري را كه مي زني تنها، تنهايي است كه در به رويت مي گشايد و به استقبالت مي آيد.رويت را كه بر مي گرداني پيچك هاي سرد و بي مهري را مي بيني كه سخت بر درخت تنومند فرهنگت چسبيده اند و هر لحظه حلقه محاصره را تنگ تر و تنگ تر مي كنند.در اين سكوت و تنهايي صدايي جز ضربان وحشت زده قلبت نمي شنوي.سوار بر توسن نفس مي شوي، به هر سو كه مي روي، دامي تازه، فريبي جديد و ... باز وحشت و وحشت؛ آيا مفري هست؟هر گاه چون آهويي سرگشته از دام صياد غفلت و ناداني گريختي مي تواني در آغوش گرم و پر مهر كتاب مأمن بگيري به آسودگي نفس بكشي و بند تعصب و ريسمان زمان و مكان را از دست و پاي افكار باز كني.مي تواني تا كوي بينش و قله معرفت پيش بروي و در هواي علم، روح و جان تازه كني. خاطرات خوش ديروز ملتمان را مرور كني، رمز پايداري مردمان را در شاهنامه بيابي، شعر نظامي را از بر كني و گنجينه شادي را در خرابه هاي وجودت جست وجو كني. در گلزار گلستان به تفرج بپردازي و دامني پر گل هديه اصحاب كني و با حافظ و مولانا به تماميت عشق برسي.مي تواني قايق وجودت را به آب بيندازي و تا دور دست ها بروي، تا نا كجا آباد، تا پشت درياها و به شهري كه در آن پنجره ها رو به تجلي باز است.

مي تواني گردو غبار كسالت را از تن بزدايي و بر بال نشاط بنشيني و هر كه را كه گرفتار گرماي خشك و سوزنده بيابان جهل و ناداني شده است، به كاروان سراي كتاب رهنمون سازي تا ساعتي در سايه سار معنا بياسايد و از چشمه زلال معرفتش سيراب شود.

حال وجودت مزرعه سرسبزي شده است كه بذر اميد و عشق را در خود مي پرورد و محصول جواني را درو خواهد كرد. سرشار از نو شدن خواهي شد و تا مرز باورها خواهي پريد.

و حالا با دلي پر اميد خواهي سرود:

مرده بدم، زنده شدم گريه بدم، خنده شدم

دولت عشق آمد و من دولت پاينده شدم

مرضيه برشادي پور كارشناس ارشد زبان و ادبيات فارسي
شنبه 25 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]