نگاهي به «مبانى اعتقادى مهدويت» در وبلاگ انتظار

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: نگاهي به «مبانى اعتقادى مهدويت» در وبلاگ انتظار
گروه وبلاگ وIT: وبلاگ «انتظار» كه در سرويس‌دهنده بلاگفا به‌روز مي‌شود در يكي از آخرين پست‌‌هاي خود «مبانى اعتقادى مهدويت» را بيان كرده است.
گزارش خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا)، بلاگر «انتظار» كه فعاليت خود را از خرداد‌ماه سال 1387 آغاز كرده است و اخيراً در دومين دوره انجمن وبلاگ‌نويسان مذهبي، در موضوع نيمه شعبان به‌عنوان يكي از 10 وبلاگ برتر مهدويت انتخاب شده است در يكي از آخرين پست‌هاي خود ارتباط ضرورت حجت‏ با ضرورت وحى و اضطرار و افتقار الى‌الله را ارتباطى اساسى و تنگاتنگ دانسته است.

وي در ابتداي پست خود نوشته است: «بحث ضرورت و اضطرار الى‌الحجه به دنبال اضطرار به خدا و غيب و معاد و وحى مطرح مى‏شود و مى‏بينيم كه مرحوم كلينى در كافى، بحث را با همين عنوان دقيق و حساب‏شده‏ اضطرار الى‌الحجه آغاز كرده است.»

«با درك ضرورت و اضطرار به دين و ـ نه انتظار از دين ـ كه برخاسته از اين نكته است كه امكانات حسى، تجربى، عقلى و قلبى و غريزى آدمى، پاسخ‏گوى روابط عظيم انسان با خودش و با اشيا و افراد آن هم با توجه به قدر و استمرار و ارتباط‌هاى محتمل انسان با عوالم ديگر نيست و به ناتوانى و نارسايى اين نيروها و امكانات براى اين انسان بيشتر از هفتاد سال رسيديم.»

«ناچار ضرورت وحى و دين مطرح مى‏شود و در فرض ضرورت، ديگر تحليل‏هاى فرويدى و يونگى و اريك فرومى يا تحليل‏هاى طبقاتى و تاريخى جايگاهى نخواهد داشت.»

وي در ادامه توضيح داده است: «چون اين‏ها آن جايى مطرح مى‏شوند كه دين، ريشه در ضرورت نداشته باشد و آن‏جاست كه بايد جواب داد، چرا امرى غير ضرورى اين‏گونه در زندگى انسان از گذشته تا حال تاثيرگذار يا مطرح بوده است، حداقل مذهب در حوزه‏ حيرت‏ها و يا احكام و شرايع نيست، بلكه تمامى زندگى عادى است.»

«با اين احتمال و اضطرار به وحى و مذهب، ديگر مذهب امر معقول يا يك راه از ميان تمامى راه‏ها نيست كه مذهب تنها راه است و حداقل اين چنين مذهبى، تمامى روابط انسان با خود، با اشياء و با افراد ديگر است و براى اين انسانى كه تجربه و علم نمى‏تواند پاسخ‏گوى روابط اين آب و نان و خوابيدن با دنياهاى محتمل با روابط احتمالى پيچيده باشد.»

بلاگر افزوده است: «اگر ما از اثبات خدا و معاد و وحى به احتياج به خدا و معاد و وحى روى بياوريم و با اين افتقار و اضطرار آغاز كنيم، ديگر به انتظار از دين نمى‏پردازيم، چون انتظار يك حالت است و اضطرار يك واقعيت. چه بسا تو هيچ انتظارى هم از دين نداشته باشى، اما اين رسول است كه با تو كار دارد و شروع كننده است.»

«دين با رسول آغاز مى‏شود و رسول با دگرگون كردن تلقى انسان از خويش، اضطرار به مذهب و احتياج به دين را در جان انسان مى‏نشاند، حتى اگر اعراض كند و يا انگشت در گوش خود بگذارد. آن‏جا كه دين با رسول آغاز مى‏شود، ديگر از انسان نمى‏پرسند كه از دين چه انتظارى دارى كه مى‏گويند: تو محتاجى، تو مفتقرى، تو مضطرى. انتم الفقراء الى الله و الله هو الغنى الحميد.»
جمعه 24 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 195]