آيا نسيم تغيير در آمريكا خواهد وزيد؟

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: آيا نسيم تغيير در آمريكا خواهد وزيد؟
از:حسن سالك رضائي تهران- گزينش نخستين رئيس جمهوري سياه پوست در ايالات متحده آمريكا با شعار "تغيير" كه با جوشش احساسات اقليتهاي نژادي و قومي و نيز جوانان رقم خورد،به نوعي يك انقلاب در تاريخ نظام سرمايه داري – ميليتاريستي آمريكا محسوب مي شود.

از نگاهي ديگر پيروزي تاريخي باراك اوباما ، براي آمريكاييهاي آفريقايي تبار كه چهار قرن پيش به عنوان برده به قاره نو آورده شدند و تا چهار دهه پيش (1968) كه به پايمردي و مبارزات "مارتين لوتر كينگ" به حق راي ،دست يافتند و بالاترين شغلي كه براي آنها درنظر گرفته مي شد، كارهاي ساده فيزيكي بود، نوعي پيشرفت خيره كننده براي دمكراسي در اين سرزمين به شمار مي رود.
هر چه بود، اين رويداد افزون بر آمريكا، از در وطن پدري "باراك اوباما"، كنيا در آفريقا گرفته تا در كشوري كه چند سالي در كودكي در آن زيسته بود، يعني اندونزي در خاوردور شور و شادي آفريد .
بدين سان بايد راهيابي "اوباما" را به كاخ سفيد، در دو سطح تحليل كرد: نخست "شادي مردم جهان" و ديگر "انتظار تغيير سياسي و اقتصادي در آمريكا" و به تبع آن در جهان كه از فحواي شعارهاي انتخاباتي اوباما برمي آمد.
مردم عادي جهان حق دارند شادي كنند زيرا برگي از زمامداري نومحافظه كاران جنگ طلب و نماد آنان جرج بوش كه سعي در اجراي جنبه نظامي هژموني جهاني سازي آمريكايي، يعني روياي تسلط كامل برجهان پس از فروپاشي نظام دو قطبي سابق و در خلاء موقت ناشي از شكل گيري قطبهاي جديد با اشغال افغانستان و عراق و كشتار مردم عادي، داشتند، به تاريخ سپرده مي شود.
بحراني كه در سراپاي اقتصاد غول آساي سرمايه داري آمريكا كه هنوز حدود 20 درصد توليد ناخالص ملي دنيا را از آن خود دارد، در دوران زمامداري بوش بر اين كشور، رخنه كرده، شادي از ترك قوه مجريه توسط اين حزب را تشديد مي كند.
با اين حال سطح ديگر تحليل اين است كه آيا شواهد و قرائن مستند، از وقوع تغييرات گسترده در آمريكا حكايت دارند، تغييري كه اوباما بذر آن را در دل جوانان و اقليتهاي قومي و نژادي آمريكا و سپس جهانيان افشاند و در سخنراني پيروزي در جمع هواداران حزب دمكرات در شيكاگو در پنجم نوامبر، كه اشك شوق را حتي به چهره سياستمدار كهنه كاري چون "جسي جكسون" روان ساخت. "به شما قول مي دهم تغيير به آمريكا خواهد آمد".
وقتي اكثريت قاطع راي دهندگان آمريكايي در نظام سياسي با دو حزب مسلط، به نامزد يكي از آن دو كه قدرت نخست اجرايي را در دست نداشت ، با شعار "تغيير" راي دادند و وقتي نظرسنجيهاي پيش از انتخابات و دست افشانيها و پايكوبيهاي پس از آن در بسياري از كشورهاي ديگر جهان نشان داد كه مردم دنيا از اين تغيير استقبال مي كنند، منظور از تغيير منطقا دگرگوني در سياستهاي سياسي و اقتصادي حزب جمهوريخواه خواهد بود كه دراين انتخابات شكست خورد.
عمده ترين نمود اين تغيير در عرصه سياست، ماجراجويي جنگ طلبانه خارجي و در پهنه اقتصاد، بحران مالي اخير آمريكا عنوان مي شود.
نخستين اخبار مستندي كه درباره باور يا باورمند نبودن حزب غالب يعني دمكرات و پديده نوظهوري به نام باراك اوباما يعني نماينده پيروز شده اش به اين تغيير، مي توان به آنها استناد كرد، برخي از فرازهاي رفتار سياسي اوباما در دو دوران كارنامه دو ساله سناتوريش و سپس در طولانيترين و گرانبهاترين مبارزات انتخاباتي جهان است كه در آن دو غول سياسي چون "هيلاري كلينتون" و "جان مك كين" را در دو مرحله انتخابات به زير كشيد تا دريابيم كه آيا اوباما سياستمدار معتدل است و يا تندرو ؟
**در سنا،
1 - اوباما به لايحه اي راي مثبت داد كه افزايش دخالت در امور شخصي افراد ازجمله كنترل تلفن، E-mail و حتي كتابهايي كه افراد در كتابخانه ها مي خوانند و حتي از كتابفروشيها مي خرند، را دربر مي گيرد.
2- اوباما به قانون امنيت ميهن (Homeland Security) كه آن نيز بسياري از حقوق شهروندي را در آمريكا محدود مي كند، راي مثبت داد.
3- اوباما به لايحه كنترل تلفنهاي افراد بدون نظردادگاه خاص در اين مورد نيز راي مثبت داد.
هر سه اين لوايح به بهانه مبارزه با تروريسم توسط دولت بوش به مجلسين آمريكا عرضه شده بود.
4- اوباما به سود لايحه صدور حكم اعدام براي كساني كه مرتكب جنايت (قتل) نشده اند، راي داد .
5- اوباما به افزايش نيروها در جنگ عراق و افغانستان راي موافق داد.
وي هرگز درمورد خروج كامل نيروهاي آمريكا از عراق به صراحت اعلام موافقت نكرده است بلكه مي خواهد نيروهايي را كه در شهرهاي عراق درحال گشت زني هستند، از اين كشور خارج كند و نيروهاي آمريكايي در پايگاههايي در اين كشور باقي بمانند.
6- اوباما موافق افزايش بودجه نظامي آمريكا است تا حدود 100 هزار نفر به نيروي زميني اين كشور افزوده شود.
**در جريان مبارزات انتخاباتي،
7 - اوباما درباره روسيه در چند نطق بشكل بسيار تحريك آميزي سخن گفت و در باره ايران نيز مي گويد "بدون قيد و شرط مذاكره مي كنيم اما شرط مذاكره همچنان كنار گذاردن غني سازي اورانيوم توسط ايران است ولي اين شرط را در آغاز مطرح نمي كنيم و بتدريج آن را پيش مي بريم" .
وي در نخستين مصاحبه مطبوعاتي خود پس از گزينشش به مقام رياست جمهوري نيز گفت كه در باره رابطه با ايران، اصول آمريكا در دوران وي باقي مي ماند و آن اينكه ايران با سلاح هسته اي (به ادعاي غرب) قابل پذيرش نيست و تنها راهبردها تغيير مي يابد.
8- وي راه خود را از دو تن، نخست "جرمي رايت" كشيش ترقي خواه كه قبلا به كليساي او مي رفت و "رشيد خليل" فلسطيني، جايگزين "ادوارد سعيد" در دانشكده ادبيات دانشگاه كلمبيا، كه به عنوان استاد اين دانشگاه با وي دوستي داشت، جدا كرد.
9 – اوباما در AIPAC (كميته روابط آمريكا و اسرائيل) سخنراني كرد كه در آن از جمله گفت اورشليم (بيت المقدس) قابل تقسيم نيست و پايتخت اسرائيل است (يعني با اجراي طرح دو دولت فلسطيني و اسرائيلي، بخشي از اين شهر نبايد پايتخت فلسيطين شود).
10 – اوباما از سخنراني جيمي كارتر، رئيس جمهوري اسبق آمريكا ، در كنگره جلوگيري كرد. كارتر اخيرا كتابي درباره تبعيض عليه فلسطينيان در سرزمينهاي اشغالي نوشته است.
11- اوباما در باب اقتصاد و اجتماع نيز در مبارزات انتخاباتي تنها از طبقه متوسط سخن به ميان آورده و يك بار هم از حدود 100 ميليون جمعيت زير خط فقر آمريكا (يك سوم جمعيت اين كشور) با درآمد سالانه زير 50 دلار حرفي نزد.
**
دومين محك براي آشنايي با انديشه و عملكرد سياسي و اقتصادي اوباما، حلقه مشاوران سياسي و اقتصادي و نيز نخستين انتصابهاي اين رئيس جمهوري برگزيده كم تجربه در سياست و بي تجربه در اقتصاد، در پستهاي نامزد رياست جمهوري از حزب دمكرات، در جريان مبارزات انتخاباتي و نيز پس از انتخابات رياست جمهوري آمريكا است، كه موضع گيريهاي اين افراد نيز تماما بر اساس اخبار مستند و سخنان خود آنها منتشر شد:
1- در ميان مشاوران سياسي اوباما كساني چون "دنيس راس" و "مارتين اينديك" سفير سابق آمريكا در سرزمينهاي فلسطين اشغالي قرار دارند كه از دست راستيهاي افراطي حزب دمكرات به شمار مي روند. راس كسي است كه مي گويد اسرائيل بايد نوار غزه را بمباران كند تا به غائله حماس پايان دهد.
2- اولين انتصاب اوباما "جوزف بايدن" در مقام معاونت رييس جمهوري در كمپين انتخابات او نيز جزو جناح افراطي راست حزب دمكرات است و خود رسما اعلام كرده كه يك صهيونيست است.
وي در باره عراق به همراه دو افراطي ديگر حزب دمكرات از استقلال كردستان اين كشور حمايت مي كند.
3- دومين انتصاب اوباما "رام امانوئل" در سمت رئيس كارمندان (رئيس دفتر) كاخ سفيد است كه نقش بسيار مهمي در تعيين وزيران و سپس حدود شش هزار نفر بدنه سياسي آمريكا خواهد داشت كه با تغيير دولت به روي كار مي آيند.
امانوئل نيز يك صهونيست و جزو جناح راست افراطي حزب دمكرات است. وي در جنگ اول خليج فارس به اسرائيل برگشت و تبعه آن شد. وي از بمباران غزه و حمله به لبنان حمايت كرده است.
امانوئل كسي است كه در اواسط دهه 80 ميلادي به همراه "رابرت روبين" نقش اساسي در تغيير گرايش حزب دمكرات اوباما از چپ ميانه و حامي سنديكاهاي كارگري و رنگين پوستان به سوي راست ميانه داشت.
وي بود كه اوباما را به كميته روابط آمريكا و اسرائيل يعني لابي صهيونيستهاي آمريكايي برد و نطق اوباما در آنجا نيز با مشورت وي تهيه شد.
4-در باب سياستهاي اقتصادي نيز مشاور اقتصادي اوباما، "لارنس سامرس" است كه يكي از دو نامزد وزارت خزامه داري او نيز به حساب مي آيد.
سامرس وزير خزانه داري كلينتون نيز بود و به نظر چند اقتصاددان برجسته كسي است كه در آن زمان با ارائه قانوني كه بانكها را به دو بخش بانكهاي سرمايه داري و تجاري تقسيم كرد و بانكهاي تجاري را در ورود به معاملات اوراق بهادار منع نمود، از مسببان اصلي بحران اقتصادي كنوني است.
**
به نظر مي رسد هژموني جهاني جنگ طلبانه آمريكا با يورش نظاميان اين كشور تحت فرمان دولت بوش به عراق و افغانستان به وعده مبارزه با تروريسم و نابودي سلاحهاي جمعي به بن بست رسيده (در عراق سلاح كشتار جمعي يافت نشد، در افغانستان بن لادن و حتي ملاعمري دستگير نشدند، و در هر دو كشور به رغم كشتار بي حد و حصر مردم عادي، آوارگي و خستگي سربازان آمريكايي و نيروهاي ائتلاف و افزايش بي نظمي در عراق و ترور كاهش نيافت) و اقتصاد نوليبرال سرمايه داري نيز با بحران اخير مالي كه درنوع خود بزرگترين بحران از زمان شكل گيري اين گونه اقتصاد بوده، تركهايي افتاده است.
بدين روي شايد برآمدن و سپس طلوع آفتاب قدرت اوباما، اين آفريقايي تبار خوش سيما، آرام و شيواگفتار بر تارك سياست ايالات متحده، تلاش نظام آمريكا براي ترميم وجهه آسيب ديده خود در اثر سياستهاي بوش و نومحافظه كاران و به صحنه كشيدن رنگين پوستان، اقليتها و جوانان به پاي صندوق آرا و در نهايت جلوگيري از نااميدي آنها از اين نظام باشد.
با همه اينها بايد تا زماني كه فهرست وزيران اوباما تعيين و اعلام شود، شكيبا ماند تا وقوع دگرگوني يا واقع نشدن آن را به نظاره نشست.
وزيران امور خارجه، دفاع و خزانه داري و نيز مشاور امنيت ملي و رئيس سازمان سيا در اين ميان از اهميت بسزايي برخوردارند . انتصاب چهره هايي معتدل و خردگرا به جاي طرفداران استفاده از زور در اين مسووليتها، اميد به تغيير را در دل مردم آمريكا و البته جهان زنده نگاه خواهد داشت.
صوير**1479**1565
چهارشنبه 22 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 494]