محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845267432
بهترین الگوی فرزندپروری
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: جلسه هنوز شروع نشده بود. آن روز، یکی دیگر از جلسه های آموزش خانواده بود که با عنوان «شیوه های تربیت فرزند و تأثیر آن در شکل گیری شخصیت» با شرکت پدر و مادر دانش آموزان در مدرسه برگزار شده بود. تعداد کمی از مادران به جلسه آمده و به انتظار سخنران نشسته بودند. سه خانم کنار هم نشسته و درخصوص موضوع و روش های تربیت کودکان در خانواده شان با یکدیگر تبادل نظر می کردند. یکی از آنان، درحالی که پا را به روی پا انداخته، قیافه ی حق به جانب گرفته و گویا خود را برتر از آن دو می دانست، در مورد خانواده اش چنین می گفت: «در خانه ی ما آزادی مطلق برقرار است. هیچ کس حق دخالت در کار دیگری را ندارد. از قوانین و قواعد و این چیزها هم خبری نیست. خودتان می دانید که من دو کودک دارم، یک پسر ۱۶ساله و یک دختر ۱۲ساله. ظهر وقتی از مدرسه برمی گردند، هر کدام به اتاق خودشان رفته و تا شب با انواع بازی های کامپیوتری، اینترنت و... سرگرم هستند. ما از کودکی به آنان آزادیِ عمل داده و هرچه را خواسته و اراده کرده اند، برای شان تهیه کرده ایم. هیچ وقت اجازه نمی دهیم محرومیت و ناکامی، فرزندان مان را دچار پریشانی و ناراحتی کند. پسرم گاهی شب ها ماشین پدرش را بدون اجازه برمی دارد و با دوستانش تا نیمه شب بیرون می ماند. البته من از این که او گواهینامه ندارد و بدون اجازه ماشین را برمی دارد، ناراحت می شوم! اما چه کنم؟ او در سن بلوغ و نوجوانی است، من حریف او نمی شوم. همسرم هم چندبار بر سر این موضوع با او مشاجره کرده اما سرانجام تسلیم او شد چون اگر به او اجازه ندهد، در جواب می گوید: «من هم درس نمی خوانم و ترک تحصیل می کنم.» البته فرزندان من، درست و حسابی درس خوان نیستند اما نزدیک امتحانات، یکی دو معلم خصوصی برای شان می گیریم و سرانجام درس ها را با نمره های ۱۴ و ۱۵ پاس می کنند. من و پدرشان هم انتظار نمره ی ۲۰ نداریم و این را از کلاس اول به آنان گفته ایم.» مادر «امید» یکی از آن سه خانم، با گره ای بر پیشانی در حالی که سرش را پایین گرفته و اضطراب درونی خود را با تکان دادن پایش نشان می داد، صحبت را به دست گرفت: «وای خانم، شما باید به خانه ی ما بیایید تا ببینید بچه ها چه طور وقتی پدرشان به خانه برمی گردد، مانند موش می شوند و به اتاق شان می روند. حرف روی حرف او نمی زنند. تصمیم گیرنده ی اول و آخر، همسرم است و در زمان تصمیم گیری، نه از من و نه از آنان، نظر نمی خواهد و مشورت نمی کند. هفته ی گذشته، دختر ۸ساله ی من جامدادی می خواست، با وجودی که پول توجیبی می گیرد اما همیشه خریدها با خود همسرم است. او به سلیقه ی خودش یک جامدادی گرفت. می دانم آن جامدادی به میل و سلیقه ی دخترم نبود اما قبول کرد و از ترس تنبیه، هیچ شکایتی نکرد؛ یا پسرم که سال آینده به دوم دبیرستان می رود و باید انتخاب رشته کند، پدرش عقیده دارد که او به طور حتم رشته ی تجربی را انتخاب کند در حالی که «امید» به رشته های فنی و حرفه ای علاقه مند است. همسرم در خانواده ای بزرگ شده که پدرش نیز همین رفتارها را داشته و او هم همان شیوه ها و اعتقادها را در زندگی کنونی اش پیاده می کند. همسر من اعتقاد دارد آزادی دادن به کودک و نظر خواستن از او، افسار زندگی را از دست پدر و مادر خارج می کند و قدرت را از آنان می گیرد. من هم آن قدر جرأت و اعتمادبه نفس ندارم که مقابل او بایستم و این روش را تغییر دهم. من نیز عادت کرده ام همه ی کارها و تصمیم های بزرگ و کوچک زندگی را به عهده ی او بگذارم.» مادر «مهرداد» که آرام نشسته و با رویی گشاده به حرف های آن دو گوش می داد، کتابی را که گویا همان روز خریده بود، بر روی پاهایش جابه جا کرد و با اعتمادبه نفس و قاطعیت اظهار کرد: «اما در خانواده ی ما، نه آزادی کامل وجود دارد و نه دیکتاتوری. برای هر کاری و تصمیمی، چه از دخترم که به تازگی به مدرسه رفته و چه از دو پسرم که بزرگ اند و دبیرستانی، نظر خواسته و با آنان مشورت می کنیم. به فرزندان مان یاد داده ایم که در مورد مشکلات شان صحبت کنند و از طریق ارتباط کلامی و صحبت کردن به روش منطقی نه با دعوا و مشاجره، مسائل را بین خود حل کنند و اگر نتوانستند، از ما کمک بگیرند. ما سعی می کنیم در ماه، چند شب را به بحث در مورد مسائل و مشکل های فرزندان اختصاص دهیم. فرزندان ما هیچ وقت تنبیه بدنی نشده اند اما در خانه ی ما، انضباط حکم فرماست. به خاطر همین، مقرراتی را معین می کنیم که همگی ملزم به اجرای آن ها هستیم مانند صحبت نکردن با تلفن بیش تر از ۳۰دقیقه یا استفاده نکردن از تلویزیون و کامپیوتر و بازی ها تا قبل از ساعت ۶بعدازظهر به خاطر رسیدگی فرزندان به تکلیف های شان و درصورت رعایت نکردن قانون های خانه و کوتاهی کردن، خود می دانند که از امتیازهایی محروم شده و باید خطای خود را جبران کنند. پسران من با وجودی که دوران نوجوانی را سپری کرده و گاهی مخالفت و سرکشی می کنند و خواهان استقلال بیش تری هستند، با کنترل و نظارت ما، آزادی هایی را در خانه و بیرون از خانه دارند اما محدودیت ها و مقررات تعیین شده را هم پذیرفته اند و به آن ها احترام می گذارند.» گفت وگوهای سه مادر به این جا رسیده بود که کارشناس مدرسه به جلسه وارد شد و به بحث در خصوص موضوع مورد نظر پرداخت و با تأکید بر این که خانواده، اولین و مهم ترین محیطی است که شخصیت و شکل گیری رفتارهای فرزندان را پایه ریزی می نماید و هدف از پرورش فرزند، آماده ساختن او برای ورود به جامعه است که با توجه به ارزش های جامعه، خانواده سعی می کند الگوهای پرورشی فرزند خود را منطبق با آرمان های خویش انتخاب کند، سخنان خود را ادامه داد: «به طور معمول وقتی شعار «کسی را با کسی کاری نباشد» حاکم بر افراد خانواده است، هر کس، هر کاری را که میل دارد و مطابق دلخواه اوست، انجام می دهد. دیگری حق دخالت در کارهایش را ندارد. در این جا به اصطلاح، آزادی مطلق حکم فرماست. افراد این خانواده براساس تمایل های خود زندگی می کنند درنتیجه، هرج و مرج و بی نظمی به وجود می آید. آنان مردمی بی بندوبار، سهل انگار، خودخواه و بی هدف هستند، میزانی حاکم بر اعمال و فکرهای آنان نیست، احساس مسؤولیت نمی کنند و در زندگی اجتماعی خود نیز موفق نمی باشند چراکه پدر و مادر سهل گیر، به آموزش رفتارهای اجتماعی در فرزندان خود بی توجه اند. در این گونه خانواده ها به طور کلی، قانون های بسیار محدودی وجود دارد و افراد نسبت به اجرای قانون ها و آداب و رسوم، چندان مقید نیستند. این فرزندان، از رشد عاطفی و اجتماعی بسیار پایینی برخوردارند و قادر به هم یاری و همکاری با هم سالان و دیگران نیستند و در جامعه همیشه با مشکل های اخلاقی و اجتماعی مواجه می شوند. اما خانواده ای که تابع اصول دیکتاتوری است، به طور معمول، رشد کودکان را محدود می سازد. در خانواده ی مستبد، این قدرت پدر و مادر است که حرف اول را می زند. فرزندان در این گونه خانواده ها، کم تر به خود متکی بوده، خلاقیت کمی دارند و از این که بخواهند در چنین محیطی اظهارنظر نمایند، دچار هراس می شوند. آنان فاقد حس کنجکاو ی هستند و به طور معمول مطیع و فرمان بردارند ولی در بیش تر موارد، رفتار آنان همراه با پرخاشگری است. کودکانی که در خانواده های سخت گیر بزرگ می شوند، احساس ناامنی می کنند و از خود استقلال کافی ندارند. آنان در بین هم سالان خویش، محبوبیت چندانی به دست نمی آورند، در برابر انتقاد دیگران، بی تفاوت اند و از ثبات عاطفی کمی برخوردار هستند. این کودکان بیش تر در مقابل دیگران، حالت خصومت و دشمنی به خود می گیرند و به کودکان هم سن یا کوچک تر از خود آزار می رسانند چون فکرها و عقیده های خاصی را بدون چون و چرا پذیرفته اند، افرادی متعصب بار آمده و خود در پرورش فرزندان شان دچار مشکل خواهند شد. اما بهترین شیوه ی فرزندپروری را «پدر و مادر مقتدر» پیاده می کنند. در این خانواده، همه ی افراد به تناسب سن، موقعیت و امکانات خود، حق دخالت در اداره ی امور خانه و اظهارنظر درباره ی مسائل مختلف را دارند. همان طور که همه می توانند در کارهای خانه دخالت کنند، باید تقسیم کار به عمل آید. پیروی از روش عقلانی و منطقی، اساس کار را در این گونه خانواده ها تشکیل می دهد. تصمیم گیری ها، رفت و آمدها و روش زندگی و دیگر مسائل، براساس مشورت و برمبنای مصلحت اندیشی انجام می گیرد. در یک خانواده ی مقتدر، پدر، مادر، خواهر، برادر، کودکان کوچک و بزرگ و ... همه مورد احترام هستند. باید توجه داشت که احترام به کودک، روحیه ی استقلال و اعتمادبه نفس او را تقویت و به رشد سالم شخصیتش کمک می کند. این امر، محبوبیت کودک را در میان هم سالان خود، به دنبال دارد و به تدریج، استعداد او را در پذیرش و ایفای نقش رهبری و مدیریت، شکوفا خواهد ساخت. این کودکان از حس کنجکاوی بیش تری برخوردار هستند. معین بودن هدف ها و نظم و ترتیب در امور خانوادگی، راه و رسم آنان را روشن می سازد و فرزندان می فهمند چرا باید از انجام کاری، خودداری کنند یا در مواقع معینی، وظیفه های خاصی را انجام دهند. در چنین خانواده ای، فرزندان به استقلال و آزادیِ فکر تشویق می شوند درحالی که نوعی محدودیت و کنترل از طرف پدر و مادر نیز بر آنان اعمال می شود. آن روز روان شناس مدرسه، صحبت های خود را با اشاره به این که این کودکان در مدرسه، به خوبی با هم سالان می آمیزند و آماده برای همکاری با دوستان هستند و برای کودکان دیگر احترام قائل می شوند، به پایان برد، درحالی که معتقد بود توجه به تجربه ها و امکانات هر فرد در قبول مسؤولیت، شرکت در اخذ تصمیم ها و همکاری با دیگران، بسیاری از مشکلات را که در وهله ی اول، نتیجه ی این ارتباط به نظر می رسد، از میان برمی دارد. ونه بذر پدر داخل بذر مادر می شود؟ والدین ممکن است توضیح دهند که چگونه تخم و بذر پدر (یا اسپرم) از دستگاه تناسلی او می آید و با بذر و دانه مادر (یا تخمک) در رحم مادر ترکیب شده و سپس بچه در یک مکان امن در داخل رحم مادر به مدت ۹ ماه رشد کرده و بزرگ می شود تا این که به اندازه کافی قوی می شود تا متولد شود. یک کودک ۱۱ ساله ممکن است بخواهد حتی بیشتر از این بداند و والدین با گفتن این که چگونه یک مرد و زن به یکدیگر علاقمند می شوند و تصمیم می گیرند با هم رابطه جنسی داشته باشند، می توانند به وی کمک کنند. لازم است درمورد مسئولیت ها و پیامدهای ناشی از فعالیت جنسی صحبت شود. حاملگی، بیماری های مقاربتی جنسی، احساسات ما راجع به ارتباط جنسی مسائل مهمی هستند که باید بحث شوند. صحبت کردن با کودکان به آنها کمک می کند تا بهترین تصمیم خود را بگیرند. اگر به آنها کمک کنیم تا بفهمند که تصمیمات فوق نیاز به مسئولیت پذیری و بلوغ فکری دارد، شانس این که آنها بهترین انتخاب خود را انجام دهند، افزایش می یابد. نوجوانان مجبورند با شدت احساسات جنسی خود، استمنا، قاعدگی، سردرگمی راجع به هویت جنسی و چگونگی رفتار جنسی در یک ارتباط، مدارا کنند و نیازها و احساسات و رفتار خود را با خانواده، مذهب و فرهنگ خود هماهنگ کنند. ارتباط بازو آشکار و اطلاعات صحیح از سوی والدین این شانس را افزایش می دهد تا نوجوانان رابطه جنسی را به تعویق بیندازند. درک فرزندتان را مشخص کنید تا بتوانید متناسب با آن به وی اطلاعات دهید. حس شوخی داشته باشید و نترسید که راجع به احساس ناراحتی خود صحبت کنید. رابطه جنسی را به عشق ، علاقه ، محبت ، توجه و احترام به خود و طرف مقابل ارتباط دهید. درمورد ارزش ها، علایق درگفتگو با کودک و نوجوان درمورد رفتار و روابط جنسی مفید است که او را تشویق به حرف زدن و پرسیدن سوالاتش کنید. محیطی آرام و فارغ از قضاوت را برای بحث حفظ کنید. از کلماتی راحت و قابل فهم استفاده کنید. سعی کنید سطح دانش، آگاهی و نگرانی های خود به طور باز و آشکار با او صحبت کنید راجع به اهمیت مسئولیت پذیری برای انتخاب ها و تصمیمات بحث کنید. کمک کنید تا فرزندتان نقاط ضعف و قدرت انتخابش را بفهمد. با دادن اطلاعات باز و درست درمورد ارتباط و رفتار جنسی ،مسئولیت پذیری و انتخاب می توانید به نوجوانتان کمک کنید تا ارتباط جنسی را به روشی سالم و مثبت بیاموزد. iranhalls.com پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 823]
-
گوناگون
پربازدیدترینها