واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: خبرگزاري فارس: مشاور رئيس سازمان انتقال خون گفت: چسب فيبريني پلاسما كه موجب ترميم سريع بافتها در اعمال جراحي و جلوگيري از خونريزي ميشود پس از 30 سال در ايران توليد شد اما به علت نبود بودجه فقط امكان استفاده 100 بيمار از اين خدمت در سال وجود دارد. به گزارش خبرنگار اجتماعي فارس، پيمان عشقي، مشاور رئيس سازمان انتقال خون و سرپرست پروژه توليد اين چسب ترميمي امروز در يك نشست مطبوعاتي در محل سازمان انتقال خون، افزود: چسب فيبريني در واقع يك چسب بيولوژيك است كه با جدا كردن 2 پروتئين از پلاسماي خون توليد ميشود و سابقه 30 ساله در دنيا دارد البته به مرور تكنولوژي توليد اين نوع چسبهاي پر كاربرد در جهان پيشرفت كرده است. وي اضافه كرد: دلايل متعددي براي تاخير در توليد و شناخته شدن اين چسب پلاسمايي در ايران وجود دارد كه مهمترين آن گران بودن هزنيه توليد اين نوع چسب و محدوديتهاي اعتباري سازمان انتقال خون است. وي گفت: چسب فيبريني ناشي از پلاسماي خون كاربرد وسيعي در پزشكي دارد و استفاده از آن در انواع جراحيها به خصوص جراحي هاي زيبايي، چشم پزشكي، ارولوژي و سوختگي موجب سرعت ترميم بافت و جلوگيري از خونريزي ميشود. وي افزود: علاوه بر مقالات متعددي كه در مورد مزاياي اين نوع چسب در نشريات علمي جهان به چاب رسيده است، استفاده از اين چسب در مورد چند بيمار در داخل كشور نيز نشان داد كه تا چه اندازه استفاده از آن موجب افزايش رضايتمندي بيمار و بهبود سريعتر وي پس از عمل جراحي ميشود. وي گفت: درحالت طبيعي در صورت بروز زخم، بدن طي يك فرايند بيولوژيك اين چسب را توليد ميكند اما براي تسريع در بهبود زخم ها و محلهاي بريدگي در بدن محققان اين چسب را به طور مصنوعي در خارج از بدن توليد ميكنند تا در زمان لازم از آن به جاي بخيه استفاده كنند. عشقي افزود: انواع مختلفي از اين چسب در دنيا وجود دارد كه در نمونه تجاري آن حجم انبوهي از پلاسماي افراد مختلف را در مخازن بزرگ ميريزند و طي يك فرآينده پر هزينه و پيچيده 2 پروتئين مورد نظر آن را جدا ميكنند و مثل چسب دو قلو در زمان لازم دو پروتئين را براي بيمار در محل زخم در كنار هم قرار ميدهند تا چسبندگي لازم براي ترميم ايجاد شود. اين فوق تخصص خون و انكولوژي كه دانشيار دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي است، ادامه داد: استفاده از چسبهاي تجاري فيبريني 3 ايراد دارد اول اينكه سيستم هاي ويروس زدايي هنوز در جهان 100 درصد نيست و همواره درصدي از خطر انتقال ويروس از اين طريق وجود دارد به خصوص اينكه هنوز امكان ويروس زدايي برخي بيماريها مانند جنون گاوي از خون وجود ندارد. وي گفت: ايراد ديگر اين است كه به هر حال يك پروتئين خارجي طي اين فرآينده وارد بدن ميشود و بروز واكنشهاي موضعي و سيستمي يك دغدغه است، ايراد سوم نيز هزينههاي سنگين استفاده از اين چسب در مقايسه با بخيه است كه با توجه به سرانه پايين درمان در ايران بسياري از بيماران توان پرداخت چنين هزينههايي را ندارند. وي افزود: دنيا براي جبران اين مشكلات به خصوص 2 ايراد اول به سمت توليد چسبهاي فيبريني اتولوگ يعني توليد چسب از پلاسماي هر بيمار براي خود وي رفته است كه سازمان انتقال خون نيز همين سيستم را در كشور بومي كرده و به مرحله اجرا درآورده است. عشقي اضافه كرد: در زمان حاضر هزينه توليد هر چسب در ايران به روش اتولوگ بين 10 تا 15درصد هزينه توليد آن در كشورهاي ديگر است اما متاسفانه اعتباري براي ارائه اين خدمت به بيماران در اختيار سازمان انتقال خون نيست و اين سازمان نيز حق فروش هيچ محصولي را ندارد و اين محدوديت بزرگ مانعي در توسعه بكارگيري اين روش در كشور است. وي اضافه كرد: اكنون سازمان انتقال خون فقط با استفاده از اعتبار بين 50 تا 60 ميليون توماني سالانه پژوهش توان توليد اين چسب را براي حداكثر 100 بيمار در سال دارد كه بيشتر براي بيماران چند جراح همكار در بيمارستانهاي لبافي نژاد، حضرت رسول اكرم(ص) و مركز طبي كودكان استفاده ميشود. انتهاي پيام/ز
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 354]