تشخيص و تطبيق نشانه--هاي ظهور

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: در سال--هاي اخير، ادعاهاي دروغين در حوزة مهدويت بسيار گسترش يافته است و هر از چند گاه از يكي از كشورهاي اسلامي، اعم از ايران، عراق، بحرين، مصر، عربستان و... كسي برمي--خيزد و با اين ادعا كه سيّد حسني، سيّد خراساني، يماني، نمايندة مخصوص امام زمان(ع) يا حتي خود مهدي موعود است، جمعي بي--اطلاع را با خود همراه و آتش فتنه--اي جديد را برپا مي--كند.

در چنين فضايي به طور طبيعي براي بسياري اين پرسش مطرح مي--شود كه چگونه مي--توانيم مهدي موعود(ع) را از مدعيان دروغين بازشناسيم؟ آيا راهي براي جلوگيري از تشخيص--ها و تطبيق--هاي نادرست وجود دارد؟ آيا اساساً ظهور امام مهدي(ع) و رويدادهاي پيش از آن به حدي روشن است كه مردم در مورد آن دچار هيچ گونه ترديد و سردرگمي نشوند؟ براي يافتن پاسخ پرسش--هاي ياد شده توجه به چند نكته ضروري است:

1. روشن بودن امر ظهور

در روايات متعددي بر اين نكته تأكيد شده است كه امر ظهور امام مهدي(ع) از آفتاب نيز درخشان--تر است. به همين دليل، اين امر بر هيچ كس مشتبه نخواهد شد و هيچ كس در حقّانيت آن ترديد نخواهد كرد.

در اين زمينه از امام محمّد باقر(ع) چنين نقل شده است:

تا آسمان و زمين ساكن است، شما نيز ساكن و بي--جنبش باشيد ـ يعني عليه هيچ--كس خروج نكنيد ـ كه كار شما پوشيدگي ندارد. بدانيد كه آن نشانه--اي از جانب خداي عزّوجلّ است نه از جانب مردم، بدانيد كه آن از آفتاب روشن--تر است و بر نيكوكار و زشت--كار پنهان نخواهد ماند. آيا صبح را مي--شناسيد؛ امر شما همانند صبح است كه پنهان ماندن در آن راه ندارد. 1

ابتداي روايت، هشدار به كساني است كه با پيش--افتادن بر امامان معصوم(ع) و با اميد تشكيل دولت اهل--بيت(ع) دست به قيام--هاي نابه--هنگام و حساب نشده مي--زدند و سرانجام خود و گروهي از شيعيان ناآگاه را به هلاكت مي--انداختند.

در روايت ديگري، ميمون البان از آن حضرت چنين نقل مي--كند:

من در خيمه امام باقر(ع) نشسته بودم كه امام يك طرف خيمه را بالا زد و فرمود: امر ما از اين آفتاب روشن--تر است، سپس فرمود: نداكننده--اي از آسمان ندا مي--كند كه امام، فلان پسر فلان است و نام او را مي--برد و ابليس ـ لعنت خدا بر او باد ـ نيز از زمين ندا كند؛ همچنان--كه در شب عقبه بر رسول خدا(ص) ندا كرد. 2

در همين زمينه مفضل بن عمر از امام صادق(ع) چنين روايت مي--كند:

از ابي عبدالله [امام صادق](ع) شنيدم كه مي--فرمود: «فرياد نكنيد. به خدا سوگند امام شما سالياني از روزگارتان غيبت كند و حتماً مورد آزمايش واقع شويد تا آنجا كه بگويند: او مرده يا هلاك شده و به كدام وادي سلوك كرده است؟ و چشمان مؤمنان بر او بگريد و واژگون شويد همچنان--كه كشتي در امواج دريا واژگون شود، و تنها كسي نجات يابد كه خداي تعالي از او ميثاق گرفته، در قلبش ايمان نقش كرده و او را به روحي از جانب خود مؤيّد كرده باشد. دوازده پرچم مُشتبه برافراشته شود كه هيچ يك از ديگري بازشناخته نشود».

راوي گويد:

من گريستم، آنگاه فرمود: «اي اباعبدالله! چرا گريه مي--كني؟» گفتم: چگونه نگريم در حالي كه شما مي--گوييد: دوازده پرچم مشتبه كه هيچ يك از ديگري بازشناخته نشود، پس ما چه كنيم؟ راوي گويد: امام به پرتو آفتاب كه به داخل ايوان تابيده بود، نگريست و فرمود: «اي اباعبدالله! آيا اين آفتاب را مي--بيني؟» گفتم: آري، فرمود: «به خدا سوگند امر ما از اين آفتاب روشن--تر است». 3

با توجه به روايات ياد شده، مي--توان گفت پديدة ظهور و مقدمات آن، چنان واضح و روشن است كه به هنگام وقوعش، همة مردم از آن آگاه مي--شوند و به حقانيت آن پي مي--برند. اين--گونه نيست كه تنها جمعي محدود از شيعيان از آن باخبر شوند و به همراهي با آن برخيزند.

بنابراين، اينكه مي--بينيم كسي در گوشه--اي از كشور عراق يا ايران، خود را به عنوان يكي از شخصيت--هاي مطرح در عصر ظهور معرفي مي--كند و عدة ناچيزي از مردمان ناآگاه يا فريب--خورده نيز با او همراهي مي--كنند، اصلاً با واقعيت--هاي ظهور كه پديده--اي جهاني و قابل درك براي همگان است، همخواني ندارد.

2. نبود ابهام در شخصيت و نشانه--هاي مهدي موعود(ع)

در روايات فراواني كه از پيامبر اعظم(ص) و امامان معصوم(ع) وارد شده، همة ويژگي--ها و نشانه--هاي منجي موعود اسلام مشخص شده است و هيچ ابهامي در مورد شخصيت او و چگونگي ظهورش وجود ندارد. بنابراين، مي--توان گفت اگر كسي به درستي به مطالعة معارف مهدوي بپردازد و روايات نشانه--هاي ظهور را با دقت و تأمل بررسي كند، هرگز دچار تشخيص--ها و تطبيق--هاي نادرست نمي--شود و فريب مدعيان دروغين را نمي--خورد. اينكه در گذشته و امروز كساني به طرح ادعاهاي دروغين پرداخته و كساني هم با آنها همراهي كرده--اند، دليلي جز ناداني و ساده--لوحي پيروان و شهرت--طلبي و دنياخواهي مدعيان نداشته است.

افزون بر اين، بايد توجه داشت كه نشانه--هاي ظهور ـ چنان--كه در روايات هم، آمده است ـ مانند دانه--هاي تسبيح به هم پيوسته--اند و در ارتباط با هم معنا و مفهوم مي--يابند. 4 به بيان ديگر نشانه--هاي ظهور به ترتيبي خاص، در فاصلة زماني معين و با شرايطي مشخص رخ مي--دهند و اين گونه نيست كه رويدادي مانند خروج خراساني يا يماني رخ دهد، بي--آنكه مقدمات آنها كه در روايات به آنها اشاره شده است، فراهم شده باشد يا ديگر رويدادها و نشانه--هاي مرتبط با آنها رخ داده باشد.

3. لزوم مراجعه به فقيهان و عالمان حوزة مهدويت

افزون بر آنچه گفته شد، راه ديگري نيز براي در امان ماندن از تشخيص--ها و تطبيق--هاي نادرست و مواجه نشدن با خطر پيروي از مدعيان دروغين وجود دارد و آن مراجعه به فقيهان، عالمان و صاحب--نظران حوزة مباحث مهدوي است.

تجربة تاريخي نشان مي--دهد كه هرگاه اشخاص به دليل غرور و خودپسندي و باور بيش از حد به خود از فقيهان و عالمان فاصله گرفته--اند، به طرح ادعاهاي واهي و بي--اساس پرداخته و خود و جماعتي را به هلاكت انداخته--اند. بنابراين، به محض مواجهه با فردي كه خود را از ياران امام زمان(ع) و از زمينه--سازان ظهور آن حضرت معرفي مي--كند، پيش از هرگونه تطبيق و تصديق، بايد به سراغ فقيه و عالمي سرشناس رفت و موضوع را با او در ميان گذاشت تا دچار گمراهي و سرگرداني نشويم.

4. ضرورت مطالعه در سرگذشت مدعيان مهدويت

مطالعة سرگذشت كساني كه از صدر اسلام تا عصر حاضر ادعاي بابيت، وكالت، سفارت و مهدويت كرده--اند و آشنايي با عوامل، زمينه--ها و انگيزه--هاي طرح چنين ادعاهايي مي--تواند ما را از بسياري از تشخيص--ها و تطبيق--هاي نادرست و درافتادن در دام مدعيان دروغين در امان نگه دارد.

نويسندة كتاب امام مهدي(ع) از ولادت تا ظهور مدعيان مهدويت در طول تاريخ را اين--گونه تقسيم مي--كند:

1. كساني كه ديگران روي انگيزه--هاي خاصي، آنان را «مهدي» نجات--بخش خواندند.

2. كساني كه به انگيزه جاه--طلبي و قدرت--خواهي چنين ادعاي دروغيني نمودند.

3. كساني كه طبق نقشة استعمار و به اشاره بيدادگران، به چنين دجال--گري و فريب، دست يازيدند و بي--شرمانه خود را مهدي نجات--بخش، معرفي كردند. 5

بي--ترديد، مطالعه در احوال هر يك از اين گروه--ها، در عصر حاضر كه ادعاهاي دروغين بيش از هر عصر ديگري به چشم مي--خورد، نقش بسيار مهمي در تشخيص مهدي موعود راستين از مدعيان دروغين مهدويت دارد. 6

با توجه به نكات ياد شده در مي--يابيم كه شناسايي مدعيان دروغين و در امان ماندن از تشخيص--ها و تطبيق--هاي نادرست در حوزه مهدويت چندان كار دشواري نيست و اگر كسي از صميم قلب در پي هدايت و يافتن راه درست باشد، هرگز در دام شياداني كه از باور راستين مردم براي رسيدن به مقاصد دنيوي خويش، سوءاستفاده مي--كنند، نخواهد افتاد.

پي--نوشت--ها:

1. محمد بن ابراهيم نعماني، كتاب غيبت نعماني، ترجمه: محمّد جواد غفاري، باب 11، ص 286، ح 17؛ بحارالأنوار، ج 52، صص 139 و 140، ح 49.

2. شيخ صدوق، كمال الدين و تمام النعمة، ترجمه: منصور پهلوان، ج 2، ص 555.

3. همان، صص 23 و 24.

4. در يكي از اين روايات از رسول گرامي اسلام(ص) نقل شده است، «نشانه--هاي ظهور چون دانه--هاي يك تسبيح (گردن--بند) است كه رشتة اتصالش بگسلد و دانه--هاي آن يكي به دنبال ديگري فرو ريزد.» (نورالدين علي بن ابي بكر الهيثمي، مجمع الزوائد و منبع الفوائد؛ ج7، ص 321)؛ همچنين ر. ك: سيّد علي بن موسي ابن طاووس، الملاحم و الفتن في ظهور الغائب المنتظر، ص 114.

5. امام مهدي(ع) از ولادت تا ظهور، صص 566 و 567.

6. براي آشنايي بيشتر با منابع مطالعاتي اين موضوع ر. ك: علي اكبر مهدي--پور، كتابنامه حضرت مهدي--(ع)، ج 2، صص 637 و 638.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]