واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: گزارشي از مسابقات دو وميداني بانوان كشور
عصر پنج شنبه بيرجند را به مقصد تهران به عنوان سرپرست تيم دو و ميداني بانوان ترك كردم، دو ورزشكار دو و ميداني كار در رشته هاي پرتاب نيزه و وزنه همراهم بودند.
ساعت 6 و 30 دقيقه همان روز به تهران رسيديم و با يك آژانس به سوي ورزشگاه آزادي رفتيم، تاريك شده بود و تنها چيزي كه متوجه آن شده بوديم اين بود كه از زمان ورودمان به ورزشگاه آزادي تا لحظه رسيدن به خوابگاه بانوان مسافت زيادي طي شد، اما به دليل تاريكي متوجه صحنه هاي اطرافمان نبوديم.
بعد از پذيرش و گرفتن برگ و اسكان تيم به سراغ خوابگاه موردنظر براي استراحت رفتيم.
فضاي خوابگاه با آن صحنه اي كه از آن تجسم كرده بودم بسيار متفاوت بود.
ورزشكاران راگبي، فوتسال، واليبال و دو و ميداني در خوابگاه بودند، اكثرا قهرمانان رشته خود بودند، به خصوص دو و ميداني كه بيشتر چهره هاي مقام آور حضور داشتند.
از همان ابتدا فهميدم كه سطح مسابقات دو و ميداني بسيار بالاست. اتاق 201، اتاقي بود كه تيم خراسان جنوبي و 5 تيم ديگر بايد شب را با هم مي گذراندند (البته 21 تخت هم داشت) وارد اتاق مي شويم، از چهره ها مي شود فهميد كه همه ورزشكاران از اين وضعيت ناراضي هستند.
خبري از تميزي و نظافت نبود اما تمام اين مسائل به دليل با هم بودن ورزشكاران و اين كه بعد از مدتي همديگر را ملاقات مي كنند، به چشم نمي آمد.
به سراغ تعدادي از ورزشكاران قهرمان رفتم تا نظرشان را در مورد مسابقات و حضورشان در آن بدانم، صبا سلامات از اهواز گفت: مسابقات در سطح بسيار بالايي انجام مي شود من هم 6 سال است كه در رشته 400 متر با مانع تمرين دارم و تا به حال موفق به كسب مقام دوم و سوم زيادي در اين رشته شده ام.
وي ادامه داد: امكانات اين جا صفر است، هزينه ها بالاست اما همه مجبورند اين شرايط را تحمل كنند زيرا با هدف مسابقه و كسب مقام آمده اند نه چيز ديگر.قهرمان 100 متر با مانع هم گفت: چند سال است كه در اين رشته كار مي كنم و مقام هاي زياي هم كسب كرده ام. از هم صحبتي با قهرمانان هم خوشحالم اما بعضي از ورزشكاران مراعات زمان و مكان را نمي كنند انگار آمده اند اردو يا تفريح.سميه مهربان افزود: ورزشكاران مشكلات زيادي دارند، آن قدر كه از لحاظ جسمي و روحي آسيب مي بينيم، حمايت نمي شويم، بعضي از استان ها از ورزشكارانشان حمايت فوق العاده مي كنند اما بعضي ديگر از استان ها...
مشغول صحبت با سميه مهربان بودم كه سر و صداي بچه هاي فوتبال اوج گرفت، قيافه هايشان هم مثل فوتبالي ها بود! موضوع مورد بحثشان تماشاي شبكه هاي مختلف تلويزيون بود. در كنار آن همه سر و صدا بعضي سرشان توي كتاب بود و مشغول خواندن درس، جلوتر رفتم تا دليل اين مطالعه سخت را بدانم، با كمي دقت متوجه شدم كه آن ها فردا آزمون داوري بين المللي واليبال دارند، خواستم با آن ها صحبت كنم اما آنچنان مشغول خواندن جزوه و كتابهايشان بودند كه كوچكترين محلي به من ندادند! به سراغ بچه هاي تيم استان رفتم تا همراهشان براي گرفتن شام به سلف ورزشگاه برويم.10 دقيقه بعد در يكي از خيابان هاي ورزشگاه به سمت سلف مي رفتيم كه ماشيني كنارمان ايستاد و گفت ما را تا سلف مي رساند، به دليل مسافت زياد خوابگاه تا سلف با كمال ميل پذيرفتيم، سوار كه شديم تازه فهميديم سوار ماشين كي شديم؟! شاه ميري داور بين المللي واليبال بود كه در بازي هاي المپيك سوت مسابقات واليبال را زده بود.بالاخره شب قبل مسابقه با تمام صحنه ها و لحظاتش در حالي كه همه منتظر رسيدن صبح و شروع مسابقات بودند به پايان رسيد.
صبح روز جمعه ساعت 7 صبح براي تحويل برگه ترتيب تيم به استاديوم ورزشگاه رفتم. تازه متوجه زيبايي و عظمت ورزشگاه شده بودم، زيبايي درياچه، لطافت هوا، سبزي فضا و ساختمان هاي مدرن تمام صحنه هايي بود كه ديشب آن ها را از دست داده بوديم.
مقابل در استاديوم بودم، همراه ساير سرپرستان تيم ها مسير ورودي را طي كردم.با همان صحنه اي مواجه شدم كه بارها از تلويزيون ديده بودم، هزاران صندلي، يك زمين چمن بسيار عالي، پيست تارتان و تمام چيزهايي كه خبري از آن در استان ما نيست.(البته با ساخت ورزشگاه غدير، شاهد آن خواهيم بود)پله ها را به سمت پايين و ميز منشي مي پيمودم، داوران هم تازه رسيده و مشغول خوش و بش با يكديگر بودند، بعد از تحويل برگه ترتيب تيم و گرفتن شماره براي بازيكنان، منتظر شروع مسابقه پياده روي ده هزار متر بودم، داوران با لباس هاي زرد تمام ورزشكاران را روي خط استارت آماده كردند، تپانچه شروع به صدا درآمد و ورزشكاران مشغول پياده روي شدند، پياده روي رشته بسيار سختي است و گاهي افراد عادي تحمل 10 دقيقه پياده روي به روش صحيح را ندارند چه رسد به يك ساعت و اندي.
بعد از اتمام مسابقه به دليل اين كه يكي از ورزشكاران ما در رشته پرتاب نيزه ساعت 10 مسابقه داشت به سمت زمين شماره 3 رفتيم، در مسير 2 قايق سوار را ديديم كه در درياچه مشغول قايق سواري بودند، بعد از آن زمين چمني ديگر و تعدادي ورزشكار در آن فوتبال بازي مي كردند اما زمين چمن اين جا كجا و زمين چمن هاي استان ما كجا؟
همين طور كه به سمت زمين چمن شماره 3 مي رفتيم صداي ماشين هاي مسابقه كه در پيست ماشين سواري مشغول مسابقه بودند شنيده مي شد.بالاخره به زمين چمن شماره 3 رسيديم. داورها مشغول آماده كردن زمين هستند، ورزشكاران هم با نيزه ها مشغول گرم كردن هستند. ما هم كنار زمين زير سايه درختان و در كنار جوي آب به تماشاي آن ها مي نشينيم.
سميه نطقي ورزشكار خراسان جنوبي است كه به محض ورودش به زمين خيلي ها ابراز نگراني كردند.
همه ما بدون هيچ نگراني يا ترسي قبل از مسابقه مدال طلا را بر گردن او مي ديديم. در فاصله اي كه براي شروع مسابقه بود، به اطراف زمين گذري داشتم، زميني بود كه احسان حدادي و برادران صميمي به تمرين مي پردازند.
هر سمت زمين 4 دكل كه روي هر كدام 12 نورافكن بود نصب شده بود.(بچه هاي ما اين جا در زمين تاريك تمرين مي كنند و خودشان بايد به دنبال روشن كردن يك نورافكن باشند)
مسابقه شروع شد، ورزشكاران نيزه ها را پرتاب مي كنند هر كدام 6 بار حق پرتاب دارند.
بيشتر آن ها پرتاب اول را خطا مي كنند اما از پرتاب دوم به بعد ركوردها بهتر مي شد و حس رقابت مسابقه افزايش پيدا مي كرد، تشويق كننده زيادي حضور نداشت به همين دليل مسابقه در فضايي آرام انجام شد.
مطابق همان چيزي كه انتظار داشتم سميه نطقي مقدم مقام اول اين مسابقات را از آن خود كرد، سميرا حاتمي راد از شهرداري مشهد و ماهرخ رجبي از مشهد هم مقام هاي دوم و سوم را كسب كردند.
بعد از پايان مسابقه اعلام شد كه حكم و مدال قهرمانان عصر در زمين شماره يك (استاديوم) اهدا خواهد شد.
ديگر خبري از حس رقابت قبل از مسابقه نبود، تمام ورزشكاران و مربيان و حتي داوران مشغول صحبت با يكديگر بودند، رفاقت مقدم بر رقابت شده بود.
البته در آن سوي زمين ورزشكاران پرتاب ديسك مشغول گرم كردن بودند، 7 داور با لباس هاي سفيد هم به بررسي زمين و ديسك ها پرداخته بودند.
خوشحالي از كسب مقام اول توسط تيم استان باعث شد كه بسياري از صحنه ها در مقابل چشمانم بگذرد و متوجه آن ها نشوم. اما هم اكنون كه اين گزارش را به رشته تحرير در مي آورم سعي مي كنم آن ها را بنويسم.
ادامه اين گزارش و نقد مسابقات در شماره بعدي به نظر خوانندگان ورزشي خواهد رسيد.
چهارشنبه 24 مهر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 274]