والدين بايد در شيوه هاي تربيتي هماهنگ باشند

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: والدين بايد در شيوه هاي تربيتي هماهنگ باشند
عابديان تربيت و پرورش فرزندان از مهم ترين وظايف والدين محسوب مي شود و هماهنگي والدين در شيوه هاي تربيتي تأثير به سزايي در تربيت صحيح فرزندان دارد.

يك شهروند بجنوردي در اين باره مي گويد: من و همسرم در بيشتر مسائل زندگي تفاهم نداريم و اين مسئله فرزندانم را گمراه و سرگردان كرده است.

مريم الفتي مي افزايد: اگر قبل از ازدواج اجازه پيدا مي كردم تا با نقطه نظرها و اعتقادات همسرم بيشتر آشنا شوم، اين مشكلات پيش نمي آمد و فرزندانمان هم قرباني تفاهم نداشتن ما نمي شدند.

شيوا كميلي هم عنوان مي كند: در مواردي با همسرم در مورد تربيت فرزندان تفاهم ندارم ولي در حضور كودكان عنوان نمي كنم.

وي ادامه مي دهد: اين روش باعث موفقيت ما در زندگي شده است و چون فرزندانم از اختلاف نظرهاي ما آگاه نمي شوند، هميشه شاد و آرام هستند.

يك نوجوان 15 ساله هم در اين باره مي گويد: نبود تفاهم بين پدر و مادرم باعث شده من و برادرم در مدرسه و خانه با مشكلات زيادي روبرو شويم.

فرزان ملكي مي افزايد: مشكلات والدين بر روي نوجوانان اثرات سويي داشته و آن ها را از موفقيت هاي تحصيلي و اجتماعي باز مي دارد.

يك كارشناس ارشد علوم اجتماعي در اين باره مي گويد: فرزندان براساس نوع تربيتي كه والدينشان به آن ها اعمال كرده اند در جامعه حضور مي يابند و در بين هم نوعان خود زندگي مي كنند.

اعظم اكرمي مي افزايد: بيشتر ما زماني كه رفتار ناشايستي از كسي مي بينيم، مي گوئيم تربيت خانوادگي ندارد كه اين جمله از نظر علمي نادرست است زيرا هر خانواده شيوه تربيتي خاصي دارد حتي اگر اين شيوه با تربيت بسياري از افراد جامعه سازگاري نداشته باشد.

وي تصريح مي كند: كودكان از همان آغاز تولد مستعد و آماده پذيرش هر گونه شيوه تربيتي هستند بنابراين والدين براي داشتن فرزنداني صالح و با تربيت بايد از همان روزهاي آغاز مراقب رفتار خود در حضور كودكان باشند. زيرا حتي جنين در رحم مادر هم از برخورد والدين و اطرافيان تأثير مي گيرد.

وي عنوان مي كند: خانواده هايي كه دچار بي نظمي و هرج و مرج رفتاري هستند و گاهي سخت گير، گاه آسان گير و زماني متعادل رفتار مي كنند، فرزنداني خواهند داشت كه نه تنها در تصميم گيري و ارتباط با اعضاي جامعه دچار مشكل مي شوند بلكه نمي توانند با والدينشان نيز ارتباطي مسالمت آميز، آرام و دوستانه برقرار كنند.وي ادامه مي دهد: اين افراد در بيشتر مواقع براي تعيين خوب و بد يا درست و نادرست دچار ترديد مي شوند چون والدينشان گاه رفتاري را تشويق و گاه همان رفتار را تنبيه مي كنند.

وي به اهميت هماهنگي پدر و مادر در شيوه تربيتي فرزندان اشاره مي كند و مي افزايد: بيشتر زوجين تا قبل از تولد فرزندانشان تفاهم بسياري با هم دارند اما پس از تولد كودك به دليل افزايش حساسيت ها و علاقه زياد به كودك، هر يك براي نگهداري و تربيت فرزندشان شيوه خاصي را پيش مي گيرند.

وي يادآور مي شود: در عصر حاضر كه والدين به دليل مشغله كاري زمان كمتري را كنار فرزندانشان سپري مي كنند، بايد در همان زمان كم، كيفيت رابطه خود را بهبود بخشند و رفتاري آرام، متعادل و دوستانه با فرزندان خود داشته باشند.

اكرمي مي گويد: در خانواده هايي كه مادر تمام وقت خود را در منزل به سر مي برد به دليل يكنواختي محيط زندگي و كنجكاوي بي اندازه كودكان به هيجان و بازي و كمبود فضاي منازل و ... مشكلاتي براي مادران پيش مي آيد و به دليل خستگي بي اندازه، گاهي برخوردهايي جدي، خشن و غير معقول از خود نشان مي دهند.

وي مي افزايد: برخي از كودكان مادران خود را فقط در حضور پدران، مهربان و خوشحال مي بينند كه اين نوع رفتار نه تنها بين كودكان و مادر فاصله زيادي ايجاد مي كند بلكه باعث مي شود فرزندان در نبود پدر، از مادر حرف شنوي نداشته باشند.

وي تصريح مي كند: در خانواده هايي كه والدين هر دو، شاغل هستند پدر و مادر به دليل اين كه زمان كمتري كنار فرزندانشان هستند نمي توانند در انتخاب شيوه تربيتي با هم هماهنگي داشته باشند و اين نبود هماهنگي مشكلات زيادي را ايجاد مي كند و گاهي هرج و مرج در اين خانواده ها باعث مي شود كودكان به دوستان ناباب، مواد مخدر، فرار از منزل و ... روي آورند.

وي اظهار مي دارد: والدين نبايد در صورت نبود تفاهم در حضور فرزندانشان به مشاجره، قهر و دعوا بپردازند و بايد توجه داشت كه فرزنداني كه در خانواده هاي تك سرپرست زندگي مي كنند بسيار متعادل تر از فرزنداني هستند كه در خانواده هايي با پدر و مادر ولي پر مشاجره رشد مي يابند.

وي عنوان مي كند: اگر زوجين جوان قبل از بارداري به مطالعه و تحقيق در رابطه با شيوه هاي تربيتي كودكان بپردازند و با پيدا كردن شيوه اي مناسب، هماهنگي خود را در اجراي اصول تربيتي حفظ كنند، مي توانند به داشتن فرزنداني نيك، پرورش يافته و صالح اميدوار و مطمئن باشند.

وي مشاجره والدين در حضور فرزندان را روشي اشتباه و غير اصولي ذكر مي كند و توضيح مي دهد: مشاجره والدين در حضور فرزندان باعث تضعيف روحيه و سلب آرامش در فرزندان شده و فرزندان احساس كمبود محبت، سرگرداني و ... مي كنند كه آينده آن ها را تهديد مي كند.

وي اعلام مي كند: تنبيه و تشويق هاي به موقع پدر و مادر باعث مي شود فرزندان بتوانند رفتار درست و نادرست را بشناسند و در تشخيص خوب و بد با مشكل جدي روبرو نشوند.

اكرمي مي گويد: اگر والدين در تربيت فرزندان بتوانند با هم هماهنگي داشته باشند اطرافيان هم اجازه دخالت بي موقع و نامناسب را نخواهند داشت و فرزندان با يك شيوه تربيتي مناسب به طور متعادل رشد مي يابند.

به گفته وي تأثير محيط بر كودكاني كه با روشي مناسب و صحيح تربيت مي شوند، كم و كنترل شده خواهد بود.

وي توصيه مي كند: زوجين جوان بايد تربيت فرزندان را جدي بگيرند و تا زماني كه آمادگي لازم براي پذيرش مسئوليت و هماهنگي در شيوه هاي تربيتي را پيدا نكرده اند، نبايد براي بچه دار شدن تصميم بگيرند.
چهارشنبه 24 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 392]