آشنایی با رادار میگ-21

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: آشنایی با رادار میگ-21

RP 21 ساپفیر SAPFIER رادار مورد استفاده یک مدل از جنگنده میگ 21 بنام مدل PF بود. این رادار توسط شوروی برای این مدل ساخته شد. این رادار یک رادار ارتقا داده شده بود و مدل های بعدی از میگ 21 نیز از این رادار استفاده میکردند. مدل های اسبق جنگنده میگ 21 مثل میگ 21 F و میگ 21 F-13 فقط مخصوص شرایط آب و هوایی صاف بودند و نیز فقط توانایی پرواز در نور روز را داشتند.اگر چه این جنگنده ها به عنوان پیشرو در نیروی هوایی کمونیست مورد استفاده بودند, اما آنها به خاطر محدودیت هایی که برای استفاده کردن از آنها بود برای متوقف سازی حملات ها و PVO (یا دفاع از حریم هوایی شوروی) نامناسب بودند. بنابر این کمپانی میکویان OKB درصدد توسعه و ارتقای یک هواپیمای رهگیر مناسب تر و به طبع پیچیده تر از گونه های قبل همت نهاد. طرح میگ-21 F-13 را در اواخر 1950 شروع کرد. گونه های از جنگنده میگ 21 بنام های میگ 21 P و میگ 21 PF رادارشان طوری طراحی شد که قابلیت ردگیری اهداف را در شب و انواع شرایط بد جوی داشته باشند.( جنگنده های میگ-21 ویتنام نیز به خاطر شرایط بد جوی از این نوع بودند) این گونه شد که رادار RP 21 sapfir که با کد نام ناتوی اسپین اسکن A نام گذاری شد. ساپفیر RP 21 جانشین رادار قدیمی میگ 21 F بنام ردار SRD-5M کوانتوم شد. کوانتوم یک رادار ضعیف بود.این ردار به طور مکانیکی کار می کرد و دارای یک دیش ثابت ژیروسکوپی بود. و مدار آن از (نسل اول الکترونیک یعنی) لامپ های خلا استفاده میکرد. از لحاظ تئوری عملکرد رادار به این صورت بود که اهدافی از جنگنده ها با توجه به اندازه شان را از فاصل 20 کیلومتری پیدا کند و در فاصله 10 کیلومتری روی آنها قفل کند. گرچه در عمل این فواصل به 13 کیلومتر و 7 کیلومتر تنزل پیدا کرد. سلاحی را که این رادار می توانست پشتیبانی کند موشک هوا به هوای( با سر جستجو گرمادون قرمز) K-13 و موشک R-3S یا AA-2 Atoll که توسط ناتو کد گذاری شد. اینها همه توسط رادار SRD-5M که رادار قدیمی بود به کار برده میشد. بعدا در نگارش های بعدی جنگنده میگ-21 بنام میگ-21 PFS که از رادار RP-21M که ناتو بنام اسکن B کد گذاری کرد به کار برده شدند.این رادار جدید قابلیت توانایی حمل موشک های هوا به هوای R-3 جدید را فراهم نمود. موشک های جدیدی که ناتو بنام AAM- AA-2 Atoll B نام گذاری کرد.
گرچه اینها همه اصلاحاتی بود که بر روی رادار SRD-5M جنگنده میگ-21 انجام میگرفت اما هنوز راه های افزایش قابلیت ها و بهبود ها تا حدودی بسته بود و این یکی از بزرگترین مشکلات ذاتی جنگنده میگ-21 بود. شاخک های دماغه هواپیما محدود به اندازه دهانه رادار بودند,همچنین گردش رادار محدود به 20 درجه عمودی و 60 درجه افقی بود. حتی در آخرین ورژن جنگنده میگ-21 بنام F-7MG که از سامانه های راداری اسرایل و ایتالیا بهره میگیرد همین است که رادار هنوز هم از لحاظ عملکرد محدود است.!!

همچنین به خاطر سیستم الکترونیکی لامپ خلایی رادار( که بسیار شبیه به رادار های نسل پیش خود بود) یک MTBF پایین داشت.MTBF یعنی زمان متوسط میان اخلال در عملکرد رادار.(بعه معنای ساده خطا میان پرتاب پالس و زمان تا برگشت و آنالیز آن و در نتیجه رهگیری هدف)
رادار فاقد سیستم مشاهد شات داون( یا دید پایین) shoot-down هدف بود(.گرچه این حالت یک ویژگی خاص رادار های آن زمان نبود( در واقع به این معنی که رادار نمی توانست اهدافی را که در زیر میگ-21 پرواز میکردند را رهگیری کند.بنابراین در واقع رادار در آنالیز و***** سیگنال های برگشتی از طرف زمین ناتوان بود. از طرف دیگر رادار جدید و اویونیک جدید باعث افزایش وزن در میگ-21 PF شد.این در حالی بود که با وجود بهتر شدن سیستم های راداری اما از مشخصات پایه پروازی میگ-21 به طور چشم گیری کاهش پیدا شد.

اما در دفاع از این رادار می توان گفت که رادار به علت سادگی که داشت کاربرد و تعمیر و نگهداری آن راحت بود چون مقابله واستفاده از تکنولوژی لامپ خلا که توانایی تابش مقدار زیاد امواج EMP ( یا همان امواج-پالس های -الکترومغناطیس) را داشت و سر و کار با این امواج در عین حال هم برای انسان بسیار خطرناک بود.و همچنین برای عقاید و دکترین شوروی بسیار مهم بود که ویژگی این محدودیت جبران شود.همچنین خلبان ها به یک سیستم کنترل کننده استراق سمع زمینی مجهز شدند تا با اتصال به مرکز و از آن طرف با هواپیمای رهگیراطلاعات را دقیق تر از رادار های زمینی و هوایی دریافت کنند.
در طی سالهای اخیر غرب توانست به خوبی نمونه RP-21 ساپفیر را در جنگ ویتنام در در ایدوچینا و و جنگ 6 روزه یوک کیپوردر خاورمیانه بشناسد. رکورد رزمی آن همیشه عالی نبود, عمدتا در ابتدا اینگونه برآورد شد که موشک های هدایت شونده با رادار R-3 شایتگی خوبی داشته اند و همینگونه هم بود.همچنین به بیان دقیقتر سرعت پردازش رادار بهتر شد زیرا تراک های خاموش بهبود داده شدند یعنی زمان رفت و برگشت سیگنال کم شد.و با ضعف هایی که داشت راهکار غرب برای بوجود آوردن ECM بسیار موثر دانسته شد.(غرب با دیدن ضعف رادار میگ 21 به فکر ساختن ECM افتاد)
خلبانان غربی یادگرفته اند که برای تشخیصRP 21 ریتم 3 تن پالس را از دیگر تن ها متمایز کنند.
هنوز هم RP-21 و مشتقاتش تمایل به ارتقا دارند و مایلند که RP-22 با کد ناتوی JAY BIRD برای میگ-21 BIS وسری های آن بوجود آید.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 313]