واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، دكتر ايرج شهبازي در نشست پژوهشي سلسله موي دوست به مناسبت بزرگداشت روز حافظ و دهمين سال تاسيس كارگاه حافظ پژوهي حوزه هنري قزوين سه شنبه شب در سالن سينما بهمن كه با حضور جمعي از هنرمندان و حافظ پژوهان برگزار شد، افزود: نحوه برداشت از اشعار حافظ به علاقه و سليقه فرهنگي هر يك از افراد جامعه بستگي دارد. وي اظهارداشت: ايهام ويژه نهفته در اشعار حافظ در ميزان بهره بري تمامي اقشار جامعه اعم از عوام و خواص بسيار تاثيرگذار است. دكتر شهبازي اضافه كرد: نزديكي جامعه به اشعار فارسي و افزايش ميزان شناخت از اين بخش از ادبيات غني فارسي، تا اندازه زيادي متاثر از بكارگيري ايهام در سرايش اشعار حافظ است. اين نويسنده و پژوهشگر خاطرنشان كرد: نبوغ و استعداد سرشار در كنار مطالعه و دانش عميق و درك ويژه از جهان پيرامون خود و سير و سلوك دروني، موجب شده است تا حافظ شعري يگانه و متفاوت با پيشينيان خود به مخاطبان عرضه كند. شهبازي افزود: تيزهوشي حافظ موجب شد تا او مقلد شاعران پيشين نباشد، هرچند كه از گنجينه ادبي گذشتگان و معاصران خود به خوبي استفاده كرد. وي اظهاركرد: روزگار حافظ روزگاري بوده كه همواره در تاريخ ما تكرار شده و همين امر شعر حافظ را براي انسان معاصر شعري ملموس و قابل درك كرده است. اين استاد دانشگاه در رابطه با جايگاه عشق و عقل در ديوان حافظ گفت: گونه اي از عقل گريزي در روزگار حافظ و در اشعار شاعران آن وقت جلوه داشته است. شهبازي تصريح كرد: حافظ در زمانه اي زيست كه هر از چند گاهي جنگي خانمان سوز زندگي و آرامش مردم را درهم مي ريخت و مردم شيراز بارها شاهد تغيير حكومت همراه با قتل و غارت فراوان بودند، لذا حافظ در اين ميان به عشق پناه برده و آن را تنها ملجا مي دانست، چرا كه چنين فجايعي را عقل به هيچ وجه برنمي تابد. اين استاد دانشگاه در خصوص دليل ديگر رويكرد حافظ به عشق گفت: عارفان بر اين باورند كه عقل قادر به درك و تفسير تمامي پديده هاي جهان نيست و مركبي است كه جوينده را به تنهايي به منزل مقصود نمي رساند. دكتر شهبازي اضافه كرد: هرچند عقل مي تواند در اين زمينه بسيار كمك حال باشد اما عشق يگانه وسيله اي است كه مي توان با آن به حقيقت وجودي انسان دست يافت. وي با بيان اينكه حافظ اهل تسامح و تساهل عارفانه مي باشد و اين نيز يكي ديگر از دلايل تاثيرگذاري او در فرهنگ عامه است، گفت: عشق مجازي از ديگر دلايل تاثيرگذاري اوست كه حافظ آن را سودبخش مي داند. شهبازي معتقد است: حافظ در دوران كمال هنري، به شكل آينه تمام نماي انسانيت درمي آيد و تصويرگر مجموعه اي از هر دو سوي تناقض هاي وجودي انسان مي شود كه بيان جبر و اختيار، نماز و عصيان و خرقه زهد و جام مي، نمونه اي از تناقض گويي هاي اوست. وي با بيان اينكه اگر حافظ نمي توانست در همه ادوار زندگي انسان و در تمام مراحل فكري و فرهنگي جامعه ما سخنگوي بلامنازع همه نيازهاي روحي انسان باشد، پس اين گره زدن جوانب متناقض وجود انسان و در كنار يكديگر حفظ كردن آنها بزرگ ترين توفيق او نمي شد. شهبازي حافظ را بزرگ ترين دشمن ريا و رياكاري در تاريخ دانست و گفت: هيچ هنرمندي را نمي شناسم كه به اندازه او با ريا دشمني ورزيده باشد به گونه اي كه بي پرده سخن گفتن و عقيده خود را در باب هر چيز يا هر كس به صراحت بيان كردن از ويژگي هاي برتر اوست. وي در پايان با اشاره به تضادها و تناقض هاي موجود در اشعار حافظ، گفت: حافظ با توجه به اراده اي معطوف به آزادي، خواننده را آزاد مي گذارد تا در ميان تضادها، تناقض ها و ايهام ها، هر معنايي را كه دوست دارد، انتخاب كند. 7389/ 614/ 1448
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 769]