زنان بيش از مردان روانه آسايشگاه مي شوند

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: زنان بيش از مردان روانه آسايشگاه مي شوند
: تعداد زنان مقيم آسايشگاه ها 1/5 برابر بيشتر از مردان است به طوري كه 60درصد جمعيت آسايشگاه ها مربوط به زنان و 40درصد متعلق به مردان است.اين نتيجه پژوهشي است كه عطاالله مثنوي، احمد علي اكبري كاواني و احمد حسيني پژوهشگران دانشگاه علوم بهزيستي در مقايسه وضعيت سالمندان مقيم آسايشگاه و مقيم خانواده در ايران به آن رسيدند.

در اين پژوهش، آنها 504 نفر سالمند بالاي 60 سال را مورد بررسي قرار دادند كه 246 نفر آنها سالمندان مقيم آسايشگاه هاي سالمندي سراسر كشور به عنوان گروه مقيم آسايشگاه بودند و 258 نفر سالمندان غير آسايشگاهي هم به عنوان گروه مقيم خانواده انتخاب شدند.
براساس آمارهاي سال 1335، جمعيت بالاي 60 سال ايران، 2/6درصد جمعيت كل كشور را تشكيل مي داد اما اين نسبت رو به رشد بوده و در سال 85 جمعيت بالاي 60 سال كشور به 2/7درصد جميعت كل كشور رسيده است.
با اينكه رشد جمعيت سالمندي در كشور ما هنوز به ميزان كشورهاي پيشرفته افزايش نيافته اما با پيشگيري از مرگ زودرس و بالا رفتن اميد به زندگي، تغيير در ساختار خانواده از گسترده به زن و شوهري همچنين با وجود مهاجرت، اشتغال، ازدواج و جدا زيستن خانواده ها از هم به ويژه در شهرها همه اينها سبب رها شدن سالمندان و انزواي اجتماعي آنها و اختلالات رواني و رفتاري در آنها شده تا جايي كه سالمند در چنين حالتي احساس خلأ كرده و پناهي جز روي آوردن به سراهاي سالمندي ندارد.
در پژوهشي كه محققان دانشگاه علوم بهزيستي انجام دادند عامل سن در رهسپار شدن سالمند به آسايشگاه هم از عوامل تاثيرگذار بوده است به طوري كه ميانگين سني سالمندان مقيم آسايشگاه 4/75 سال و سالمندان مقيم خانواده 3/71 سال بوده است.با وجود تغيير ساختار خانواده از گسترده به هسته اي، هنوز هم فرزند به عنوان عصاي دوران پيري، در جامعه و فرهنگ ايراني تلقي مي شود به طوري كه پژوهش اين محققان نشان داد حدود 2/51درصد سالمندان مقيم آسايشگاه بدون فرزند بودند در حالي كه تنها 2/6درصد سالمندان مقيم خانواده فاقد فرزند بودند.
ميزان تنهايي و بي كسي سالمندان نيز از عوامل موثر در پناه آوردن آنها به آسايشگاه هاي سالمندي بوده است به طوري كه در گروه مقيم آسايشگاه افراد خيلي تنها 40درصد بوده اند كه اين ارقام تفاوت زيادي با هم دارند.
نگرش منفي فرزندان يا اعضاي خانواده نسبت به فرد سالمند در خانواده نيز در بين دو گروه مقيم آسايشگاه و مقيم خانواده تفاوت دارد.
به طوري كه ميزان نگرش منفي و تا حدودي منفي اعضاي خانواده سالمند نسبت به سالمند در گروه مقيم آسايشگاه 1/36درصد و در گروه مقيم خانواده 9/24درصد بوده است.
در عين حال نگرش كاملاً مثبت نسبت به فرد سالمند در خانواده در گروه مقيم آسايشگاه نيز 4/14درصد و در گروه مقيم خانواده 5/37درصد بوده است.
بي همسري نيز از ويژگي هاي مهم سالمنداني بوده كه در آسايشگاه زندگي مي كردند به طوري كه 5/89درصد سالمندان مقيم آسايشگاه بدون همسر بوده اند در حالي كه اين رقم در سالمندان مقيم خانواده 6/56درصد بوده است.
نداشتن مسكن هم در ميان سالمندان مقيم آسايشگاه 66درصد و در ميان سالمندان مقيم خانواده، 24درصد بوده است.
شنبه 13 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 82]